Τελευταία διαβάζω ολοένα και λιγότερο. Η αγάπη μου για το διάβασμα έχει περιοριστεί και μάλλον φταίει όλη αυτή η κακόγουστη συγχορδία των γεγονότων που από το πρωί που ανοίγω τα μάτια μέχρι το βράδυ που τα κλείνω δεν με αφήνουν σε ησυχία. Η γενική κρίση ταυτότητας που επικρατεί σε ολόκληρη την κοινωνία και οι αλλοπρόσαλλες πολιτικοοικονομικές εξελίξεις με έχουν αποπροσανατολίσει. Με έχουν απομακρύνει από την ομορφιά και τη δροσιά που αντλούσα διαβάζοντας. Όμως ένα ευκολοδιάβαστο βιβλίο, τα «61 μαθήματα καθημερινής ζωής από τους Στωικούς» του Μαξ Έξελμαν, από τις εκδόσεις Πατάκη, με επανέφερε.

Θα προσπαθήσω, συνδέοντας σκόρπιες σκέψεις και αποφθέγματα των Στωικών, να ενώσω το παρελθόν με το παρόν. Στην πραγματικότητα ο «χρόνος» που μας χωρίζει από το παρελθόν είναι ανύπαρκτος. Οι βαθύτερες σκέψεις και ανησυχίες του ανθρώπινου είδους παραμένουν ίδιες και απαράλλαχτες εις τους αιώνες των αιώνων. Τίποτε δεν άλλαξε σε ό,τι αφορά την ουσία, το πνεύμα, την ενέργεια, που προσδιορίζει και αναδεικνύει την ανθρώπινη οντότητα. Η πρώτη ανάσα οξυγόνου και το κλάμα ενός μωρού που μόλις βγήκε από τη μήτρα της μάνας του δεν αλλάζει, είτε μιλάμε για το σήμερα είτε για χιλιάδες χρόνια πριν.

Ας ξεχάσουμε, λοιπόν, για μια στιγμή, ότι είμαστε «παιδιά» του εικοστού πρώτου αιώνα και ας διαβάσουμε παρακάτω, ως σύγχρονο κείμενο, μερικές σκόρπιες σκέψεις και αποφθέγματα της σχολής των Στωικών, που εξακολουθούν να λάμπουν σαν μαργαριτάρια, μέχρι και σήμερα. Για άλλη μια φορά θα ανακαλύψουμε ότι πραγματικά τίποτε δεν έχει αλλάξει διαχρονικά ως προς την βαθύτερη αναζήτηση, τους προβληματισμούς, την αγωνία του ανθρώπου να βρει λύσεις σαν άτομο ενταγμένο μέσα στην κοινωνία.     

«Έχεις δύο αυτιά αλλά ένα στόμα. Άκου δύο φορές και μίλα μία. Αντί να δίνουμε πλούτο στα παιδιά μας, καλύτερα να δίνουμε μόρφωση. Οι μορφωμένοι φτωχοί άνθρωποι έχουν περισσότερες ευκαιρίες στη ζωή απ' όσες οι αδαείς πλούσιοι. Συνειδητοποίησε πρώτα ποιος θέλεις να είσαι. Ύστερα κάνε αυτά που πρέπει να κάνεις. Η πόρτα της ζωής είναι πάντοτε ανοιχτή. Αν θέλεις, πες «δεν παίζω άλλο» και φύγε. Όμως αν μείνεις, σταμάτα τις κλάψες. Μάθε να λες «όχι». Αυτό που έχει σημασία δεν είναι το τι σου συμβαίνει αλλά το πώς αντιδράς σε ό,τι σου συμβαίνει. Όσο μεγαλύτερες είναι οι δυσκολίες, τόσο ενδοξότερη είναι η υπέρβασή τους.

Τίποτε μεγάλο και καλό δεν γίνεται ξαφνικά. Τα πράγματα ωριμάζουν όπως τα σταφύλια ή τα σύκα. Χρειάζεται χρόνος για να ανθίσουν και να αποφέρουν καρπούς.

Ελευθερία δεν είναι το δικαίωμα να κάνεις ό,τι σου αρέσει».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News