«Ενα φευγαλέο δάκρυ / από το μάτι ανάβλυσε / σαν να ζήλευε τα νιάτα / που γελώντας πέρασαν δίπλα». Έτσι τραγουδά ο ήρωας Νεμορίνο, στη δεύτερη πράξη της διάσημης όπερας του Γκαετάνο Ντονιτζέτι «Το ελιξίριο του έρωτα». Την άρια αυτή έχουν τραγουδήσει διάσημοι τενόροι, αλλά ένας θεωρείται κορυφαίος: ο Ενρίκο Καρούζο, στην ιστορική ηχογράφηση που έγινε το Φεβρουάριο του 1904. Αντλώντας την έμπνευσή του από αυτόν ακριβώς το δίσκο, ο Αμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και animator, Κάρλο Βόγκελε δημιούργησε μια ταινία όπου την άρια αποδίδει ένα… ψάρι. Διαθέτοντας, μάλιστα, ένα αξιοθαύμαστο συγχρονισμό των χειλιών και του στόματος με τα λόγια του τραγουδιού, χάρη στην τεχνική του stop motion animation.

Με τίτλο «Una furtiva lagrima» (Ενα φευγαλέο δάκρυ), όπως η ρομάντζα που τραγουδά ο Καρούζο, η ταινία στοχάζεται πάνω στη μοίρα ενός ψαριού που πρόκειται να φαγωθεί! Ψάρι κανονικό, αφού τόσο ο… πρωταγωνιστής, όσο και οι «κομπάρσοι» που τον πλαισιώνουν στο ντεκόρ, αγοράστηκαν από την ψαραγορά του Μπέρκλεϊ. Το φιλμ βραβεύτηκε το 2012 στο διεθνές φεστιβάλ animation Annecy και συμμετείχε, ένα χρόνο αργότερα, στο πρόγραμμα Culinary Cinema της Μπερλινάλε. Σε μια συνέντευξή του, ο Κάρλο Βόγκελε αποκάλυψε πώς έκανε τον μεγάλο Καρούζο, να τραγουδάει… σαν ψάρι: «Με εξαίρεση μια λήψη σε αμάξι και τις υποβρύχιες λήψεις στο τέλος, γύρισα το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας στο διαμέρισμά μου. Το να χρησιμοποιείς την κουζίνα σου για κινηματογραφικό σετ, σίγουρα έχει τις δυσκολίες του. Το ίδιο κι όταν δουλεύεις με ένα νεκρό ψάρι, όπως μπορείτε να φανταστείτε. Και αν αναρωτιέστε, όχι, δεν έφαγα το ψάρι τελικά».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News