«Εξαθλίωση: αστικός μύθος που διαδίδουν λαϊκιστές και ανεύθυνοι δημαγωγοί, με σκοπό να προκαλέσουν μαζική παραίσθηση, ανέχειας και φτώχειας. Αντιμετώπιση: placebo συσσίτια και virtual κέντρα αστέγων». Είναι κάποιο από τα σαρκαστικά «λήμματα» ενός πρωτότυπου λεξικού που εμφανίστηκε στο Διαδίκτυο, πριν το… αναλάβουν δύο γνωστοί σκιτσογράφοι και αποδώσουν γελοιογραφικά τις έννοιες που ελλοχεύουν πίσω από τις λέξεις. Πρόκειται για το Λεξικό Ελληνικής Νεογλώσσας (αγνώστου πατρότητας) που αντανακλούσε κάποιες ανάλογες ιδέες του Σπύρου Δερβενιώτη και του Τάσου Αναστασίου. Τα σκίτσα που προέκυψαν από αυτή τη… λεξικογραφική όσμωση παρουσιάζονται μέχρι την Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου στον πολυχώρο-κοκτέιλ μπαρ «Απλίκα» (Κ. Παλαιολόγου 17, Ν. Σμύρνη, τηλέφωνο 211 4065509), με κεντρικό σύνθημα: «Όταν η Νεογλώσσα επικρατήσει, κάθε αιρετική σκέψη είναι αδύνατη».

Η ιδέα ξεκίνησε από τον Σπύρο Δερβενιώτη, που την πρότεινε στον Τάσο Αναστασίου. Να διοργανώσουν, δηλαδή, μια έκθεση με γελοιογραφίες τους, για τις μεταμορφώσεις στις οποίες επιδίδεται ο κυρίαρχος λόγος την τελευταία τετραετία. Στη συνέχεια, ήλθαν σε επαφή με το Λεξικό της Ελληνικής Νεογλώσσας, μια σελίδα στο facebook που λημματογραφεί, αποδομώντας το, αυτό ακριβώς το «newspeak». Στο ερώτημα πόσο εύκολη, ή δύσκολη, υπήρξε η επιλογή και η οπτικοποίηση των λέξεων, ο Τάσος Αναστασίου απαντά: «Τόσο οι δυο μας όσο και το Λεξικό, στις παράλληλες πορείες μας, είχαμε εξοπλίσει την “αποθήκη” μας με αντίδοτα για κάθε “ένεση Νεογλώσσας” που έριχνε στη δημόσια συζήτηση η στρατιά επικοινωνιολόγων, σε κάθε στροφή της επικαιρότητας. Έτσι, όταν άρχισε να επιλέγεται το υλικό της έκθεσης, γινόταν πολύ φυσικά και οργανικά το πάντρεμα λημμάτων του Λεξικού με τα αντίστοιχα σκίτσα. Τελικά, η μεγαλύτερη δυσκολία μας ήταν στο τι θα έμενε απ’ έξω».

Διανύοντας τον τέταρτο χρόνο της «ευλογημένης», όπως λένε περιπαικτικά, μνημονιακής εποχής, οι δύο σκιτσογράφοι ένιωσαν την επιτακτική ανάγκη να ξεσκονίσουν τον Μπαμπινιώτη, τον Οργουελ και τον Γκαίμπελς, προκειμένου να προσεγγίσουν τη Νεογλώσσα. Την παραμορφωτική γλώσσα της εξουσίας, που αποτελεί αντίστροφο δείκτη δημοκρατίας. Με ποιους τρόπους μπορεί να αμυνθεί κανείς στα ψέματα, τις διαστρεβλώσεις και τις παγίδες που κρύβει η γλώσσα της εξουσίας; Ο Σπύρος Δερβενιώτης προτείνει τη δική τους, επιθετική άμυνα: «Με θάρρος, θράσος και δυσπιστία: την εξουσία δεν πρέπει να τη φοβόμαστε, δεν οφείλουμε να τη σεβόμαστε -τουλάχιστον όχι πριν την ελέγξουμε εξονυχιστικά- και πρέπει να την ελέγχουμε διαρκώς. Να έχουμε σε εγρήγορση τους αισθητήρες του μυαλού μας για το γελοίο, το παράλογο και το άδικο και εκείνους της ψυχής μας για το πρωτοφανές πλεόνασμα μισανθρωπίας. Τότε τα πυρά της Νεογλώσσας πέφτουν και σκάνε σαν αυτό που στ' αλήθεια είναι: κλούβια αυγά».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News