«Προσπαθώ πάντοτε να είμαι αντικειμενική – με τον εαυτό μου και με τη δουλειά μου. Μπορώ να σας πω, με κάθε εντιμότητα πιστεύω, ότι είμαι η πιο αυστηρή από τους κριτικούς μου».

«Είναι πολύ παράξενο συναίσθημα να είμαι ζωντανός μύθος, ενώ βρίσκομαι ακόμη στη Γη. Ίσως θα ήταν καλύτερο αν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που θαυμάζουν τη φωνή μου, αποφάσιζαν να με θεωρούν αθάνατη μετά τον θάνατό μου. Αν γινόταν αυτό θα καθόμουν πάνω σε κάποιο σύννεφο, θα κοίταζα κάτω και θα απολάμβανα το θέαμα αντί να κάθομαι και να ανησυχώ αν θα καταφέρω να βγάλω τις ψηλές μου νότες».

Ήταν μια ζωή ανάμεσα στην αποθέωση και στην κατάθλιψη. Είναι η σοπράνο που αγαπήσαμε. Και ήταν Ελληνίδα. Και όσο τη θυμόμαστε, πάντα θα υπάρχει ελπίδα…

Σημ.: οι φωτογραφίες του κειμένου προέρχονται από το αρχείο της Λυρικής.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News