Ήμουν εκεί, στην επίσημη τελετή έναρξης του 54ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Τον είδα να ανεβαίνει με αυτοπεποίθηση κι αγέρωχο ύφος στη σκηνή. Τον είχε προσφωνήσει πριν από μερικά δευτερόλεπτα ο Γιάννης Ανδριανός, τονίζοντας πόσα βιβλία είχε γράψει. «36-37; Μόνο 12 στα ελληνικά;», ήταν το σχόλιο του Υφυπουργού Πολιτισμού για να επαινέσει τον στενό σύμβουλο του πρωθυπουργού, κύριο Δημοσθένη Δαββέτα. Εκείνος χαμογέλασε γεμάτος καμάρι για τα κατορθώματά του και σηκώθηκε για να πάει στο μικρόφωνο, σαν έτοιμος από καιρό για την αυτογελοιοποίησή του.

«Έχετε τη στήριξη του Πρωθυπουργού», είπε, για να εισπράξει το αυθόρμητο γέλιο των προσκεκλημένων. Για την ακρίβεια δεν ήταν γέλιο, ήταν μια μαζική αντίδραση θυμού που εκδηλωνόταν με αμήχανο τρόπο. Τι δουλειά είχε το πρωθυπουργικό σημείωμα; Γιατί θέλουν να δηλώνουν την παρουσία τους παντού; Ο Δαββέτας όμως, αυτός ο τσάκαλος των γραμμάτων, είχε ανέβει στο θεωρητικό του σύννεφο και δεν καταλάβαινε ότι ο κόσμος είχε εξοργιστεί. Αυτός συνέχισε ακάθεκτος να αναλύει τις διαστάσεις του σινεμά, να περιαυτολογεί για τα δώδεκα χρόνια που δούλευε στη γαλλική εφημερίδα «Liberation», να χαμογελάει ειρωνικά στη συνεχιζόμενη μουρμούρα των θεατών. Αυτό που μου έκανε πιο πολύ από όλα εντύπωση ήταν το ύφος του. Διδακτικό, λες και μιλάει σε ηλίθιους, αφ’ υψηλού, λες και βρίσκεται σε πανεπιστημιακή έδρα την περίοδο της χούντας, αποστασιοποιημένο, λες και από κάτω είχε μιάσματα.

Πίσω του, ο διευθυντής του Φεστιβάλ, κύριος Δημήτρης Εϊπίδης, με κατεβασμένο το βλέμμα και σταυρωμένα τα χέρια, περίμενε υπομονετικά να τελειώσει το μαρτύριο. Ξαφνικά, κάποιος πετάγεται εξοργισμένος από το κοινό, φωνάζοντας «Δαββέτα, δεν ήρθαμε για σένα, για τον Τζάρμους ήρθαμε. Δείξε λίγο σεβασμό». Εκείνος προσπάθησε κάτι να του απαντήσει, κι επέστρεψε στο ντελίριό του, το οποίο συνεχίστηκε για περίπου πέντε λεπτά.

Αυτό που έγινε δε μου φάνηκε τρομερό ούτε σπάνιο. Το κλίμα στις μέρας μας είναι τέτοιο που ο κόσμος έχει αγανακτήσει τόσο πολύ, που δε διστάζει να δείχνει τη δυσαρέσκειά του. Όπως επίσης συνηθισμένο είναι οι πολιτικοί να πικάρονται μεταξύ τους. Όταν πήρε τον λόγο ο Μπουτάρης, είπε «θα σας διαβάσω ένα σοβαρό σημείωμα», απευθυνόμενος προφανώς στον σύμβουλο του Πρωθυπουργού. Είδηση σοβαρή στο σκηνικό που σας περιέγραψα δεν εντόπισα. Μια επανάληψη της ίδιας μιζέριας με διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Κι όμως, διαβάζοντας ειδήσεις σήμερα το πρωί, όλες οι εφημερίδες και τα blogs αναπαράγουν το κράξιμο του Δαββέτα. Θύμα του έπεσα κι εγώ. Έφαγα κράξιμο που ενώ είχα μπροστά μου την είδηση, την άφησα να φύγει σαν μεταναστευτικό πουλί. Στην Ελλάδα, εκτός από πολιτικούς και καλλιτέχνες που μας ταιριάζουν, έχουμε και τις ειδήσεις που μας εκφράζουν. Καλή επιτυχία στο Φεστιβάλ…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News