Λίγες ώρες πριν τον 54ο Τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στη Μαδρίτη και το μάτι μου έπεσε πάνω στο βιβλίο του Χρήστου Σωτηρακόπουλου, «50 Χρόνια Κύπελλο Πρωταθλητριών».

Καθώς ρούφαγα την ιστορία του κάθε τελικού, θυμήθηκα ένα ταξίδι που έκανα πριν από κάποια χρόνια στις Βρυξέλλες. Είχα πάρει το τραίνο γι’ αυτό που λέμε one day trip με προορισμό το Αμστερνταμ με ένα και μόνο σκοπό κατά νου. Να επισκεφτώ το μουσείο του Άγιαξ ώστε να κάνω πραγματικότητα το παιδικό μου όνειρο. Να δω την περίφημη αίθουσα τροπαίων. Μία αίθουσα γεμάτη ιστορία, ατελείωτους μύθους, πλημμυρισμένη από εικόνες ποδοσφαιρικής μαγείας. Μα αυτό που ήθελα να δω περισσότερο από οτιδήποτε άλλο ήταν, το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης ή πιο σωστά “La Coupe des Clubs Champions Europeens”. Το πιο μεγάλο, το πιο όμορφο, το πιο σπουδαίο τρόπαιο στην ιστορία του ποδοσφαίρου.

Όλες οι φανέλες των ομάδων που ο Αγιαξ αντιμετώπισε και κέρδισε βρίσκονται γύρω από τα κύπελλα. Αντικρίζοντας όλα αυτά, το μυαλό μου άρχισε να ταξιδεύει πίσω στο χρόνο. Αυτό είναι που κάνει και ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος .
Γήπεδα μνημεία, όπως το Γουέμπλεϊ του Λονδίνου, το Σαν Σίρο του Μιλάνου, το Ντε Κάϊπ του Ρότερνταμ, το Σαντιάγκο Μπερναμπέου της Μαδρίτης. Κραταιές ομάδες με όνομα βαρύ σαν ιστορία που δεν αποτελούν μέρος του θεσμού αλλά είναι ο ίδιος ο θεσμός. Πραγματικές αυτοκρατορίες όπως ο Αγιαξ, η Ρεάλ Μαδρίτης, η Ιντερ, η Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ, η Μίλαν, η Μπαρτσελόνα, η Λίβερπουλ. Ποδοσφαιριστές πραγματικοί μύθοι σαν τον Κρόιφ, τον Μπέκενμπαουερ, το Ντι Στέφανο, το Ματσόλα, τον Πούσκας, τον Κήγκαν.

Προπονητές αληθινοί μαέστροι των πάγκων που τα ονόματα τους προκαλούν τον απόλυτο σεβασμό όπως ο Πεϊσλι, ο Σερ Ματ Μπάσμπι, ο Χελένιο Χερέρα, ο Στέφαν Κόβατς, ο Ερνστ Χάπελ, ο Μπράϊαν Κλάφ. Χαρακτηρισμοί ξεχωριστοί όπως και οι τελικοί του ίδιου του θεσμού που στο πέρασμα του χρόνου έμειναν χαραγμένοι στη μνήμη όλων. Ο Νουρέγιεφ των γηπέδων, ο καλπάζων συνταγματάρχης, η ξανθιά σαΐτα, το μαύρο διαμάντι της Μοζαμβίκης, ο αυτοκράτορας του ποδοσφαίρου. Μεγάλες νίκες, επικές ανατροπές, ήττες γεμάτες πίκρα. Όλα αυτά που έκαναν το Κύπελλο Πρωταθλητριών να φέρει το χαρακτηρισμό, «Ιερό Δισκοπότηρο», ξεπηδούν μέσα από τις σελίδες του πολύ καλού αυτού βιβλίου.

Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος ξέρει όσο λίγοι να μας ταξιδεύει σε χρόνο ποδοσφαιρικό. Λατρεύει αυτό που κάνει. Δημοσιογράφος γεμάτος πάθος. Άλλωστε ανήκει σ’ αυτούς του ευλογημένους ανθρώπους που κατάφεραν να κάνουν το χόμπι τους επάγγελμα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News