Την ώρα που γράφω αυτές τις αράδες, ο Γιώργος Παπανδρέου βρίσκεται κάπου μεταξύ Νικολά, γαλλικού καφέ και κρουασάν βουτύρου σε μια στάση πριν τις Βρυξέλλες και την επικείμενη Έκτακτη Σύνοδο Κορυφής. Παράλληλα, έχω βάλει το κανάλι της Βουλής και ακούω τον Παπουτσή από το βήμα να τοποθετείται σχετικά με τη σύσταση γραφείου αντιμετώπισης περιστατικών αυθαιρεσίας στο Υπουργείο ΠΡΟΠΟ, και η αλήθεια είναι ότι αρχίζω να κατανοώ την απόφαση του Γιώργου να φύγει μια μέρα νωρίτερα με πρόφαση την συνάντηση με τον Σαρκοζί.

Η λογική λέει πως, ανεξαρτήτως αποτελέσματος από την σύγκρουσή του με την Μέρκελ στις 11 Μαρτίου, ο Γιώργος θα επιστρέψει στην Ελλάδα το Σάββατο και θα κάνει λόγο για τον αγώνα που έδωσε σφίγγοντας τη γροθιά του και κουνώντας τη στο ύψος της καρδιάς. Ή μπορεί και όχι. Δεν είναι διόλου απίθανο ο φίλος Ντομινίκ να έχει κανονίσει avant-premiere του ντοκυμαντέρ του που θα προβληθεί την Κυριακή από το Canal+ σε στενό ευρωπαϊκό κύκλο, οπότε σε αυτή την περίπτωση ο πρωθυπουργός θα αναγκαστεί να παρατείνει το ταξίδι του ώστε να μπορέσει να το απολαύσει.

Αν με ρωτάτε, τον ζηλεύω. Όχι γιατί δεν ξέρω τι πρόκειται να ειπωθεί στο ντοκυμαντέρ που φέρει τον ευφάνταστο τίτλο "Ένας χρόνος με τον Ντομινίκ Στρος Καν, στην καρδιά του ΔΝΤ". Για το περιεχόμενό του, έχουν φροντίσει τα εγχώρια ΜΜΕ να μας ενημερώσουν τονίζοντας την λαϊκή και σκληρή γλώσσα που χρησιμοποίησε ο επικεφαλής του ΔΝΤ. Απλώς, θα ήθελα πολύ να είμαι παρούσα για να ηχογραφήσω τα σχόλια μετά το πέρας της προβολής του. Έχω βάσιμες υποψίες ότι ο Γιώργος θα αναγνωρίσει κομμάτια του εαυτού του στις δηλώσεις που θα ακουστούν να βγαίνουν από το στόμα του Ντομινίκ. Εάν ήταν παρών και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, είμαι σχεδόν σίγουρη πως το ίδιο θα ίσχυε και για αυτόν.

Ο λόγος που με κάνει να το πιστεύω είναι κάτι παραπάνω από προφανής. Πάρτε για παράδειγμα την δήλωση του Ντομινίκ από το εν λόγω ντοκυμαντέρ, όπως διέρευσε στον ελληνικό τύπο, όπου φέρεται να είπε πως οι Έλληνες βρίσκονται μέσα στα σκατά και πως η απάτη πάει σύννεφο, και βάλτε τη δίπλα στις γνωστές δηλώσεις του Θεόδωρου Πάγκαλου περί κοπριτών και κοινών φαγοποτιων. Στην ουσία πρόκειται για συμπεράσματα άνευ σοβαρού περιεχομένου που μόνο στόχο έχουν να προκαλέσουν το κοινό αίσθημα και να εξυπηρετήσουν προσωπικούς μικροπολιτικούς σκοπούς. Ακόμα και η τοποθέτηση του Στρος Καν σχετικά με τον θυμό που νιώθει ο ελληνικός λαός και κατά πόσο τον δικαιολογεί θα μπορούσε να είναι μέρος της ομιλίας του Γιώργου που είχε δώσει στα πλαίσια της 13ης Συνδιάσκεψης στο Όσλο τον περασμένο Σεπτέμβριο.

Όπως βλέπετε, η σοσιαλιστική ρητορική δεν γνωρίζει σύνορα κι ίσως τελικά αυτό είναι το μόνο που θα σώσει τον επικεφαλής του ΔΝΤ. Σε περίπτωση που δεν τα καταφέρει στις γαλλικές προεδρικές εκλογές, μπορεί κάλλιστα να έρθει να πάρει την θέση του Γεωργακόπουλου που παραμένει ορφανή μετά και την παραίτησή του. Έτσι, θα του δοθεί η ευκαιρία να ανταλλάσσει ατάκες ίδιου επιπέδου με τον Πάγκαλο στα τηλεοπτικά παράθυρα κι αν μη τι άλλο, θα μπορέσει να μας δείξει πώς να επιπλεύσουμε στα σκατά, εκτός κι αν η σοφία του περιορίζεται μόνο στο να τα οσφρίζεται κι όχι να κολυμπά μέσα σε αυτά. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News