Το 2007 είχα πάει στον τότε υπουργό Τουρισμού, Άρη Σπηλιωτόπουλο, να του εξηγήσω γιατί δεν θα έπρεπε να εφαρμοσθεί στα μικρά και πολύ μικρά νησιά το νομοσχέδιο για το ειδικό χωροταξικό του τουρισμού. Το προωθούσε ο τότε ΥΠΕΚΑ, κ. Γιώργος Σουφλιάς, με στόχο την ανάπτυξη της τουριστικής κατοικίας, όπου στην Ελλάδα υπάρχουν παραλίες.

Εκ του αποτελέσματος δεν νομίζω ότι έπεισα τον κ. Σπηλιωτόπουλο με τα επιχειρήματά μου. Η κυβέρνηση έφερε το ν/σ στα αρμόδια όργανα, όπου όμως συνάντησε σθεναρή αντίσταση και από την τότε αντιπολίτευση αλλά και από το σύνολο των φορέων των μικρών νησιών με το επιχείρημα ότι σε έναν γεωγραφικά πεπερασμένο χώρο, κάτω πχ. από 130 τετραγωνικά χιλιόμετρα, δεν είναι δυνατόν να κτίζονται οικιστικά συγκροτήματα με φωταγωγούς.

Η κυβέρνηση της ΝΔ έπεσε, η κρίση εκδηλώθηκε και η κυρία Κεφαλογιάννη έφερε με μορφή τροπολογίας το νομοθέτημα που έγινε νόμος του κράτους, χωρίς να εξαιρεί τα μικρά και πολύ μικρά νησιά. Αυτή τη φορά ψήφισε και το ΠΑΣΟΚ. Ο συντελεστής δόμησης αντιμετωπίζεται οριζόντια και δεν υπάρχει όριο στην ανάπτυξη καταλύματος ανάλογα με την έκταση του τόπου. Εικοσιοκτώ δήμαρχοι νησιών εκφράζουν την αντίθεσή τους στη διάταξη που εμφορείται από τη λογική της δεκαετίας του ‘90 καθώς η οικοδομή στα νησιά, μικρά και μεγάλα, έχει σταματήσει. Αλλά αυτοί που την ψήφισαν καλό θα ήταν να μιλήσουν με κάποιους από τους επιχειρηματίες των νησιών και πολύ μικρών νησιών για να δουν αν η λύση που ψήφισαν θα βοηθήσει όντως στην επέκταση της τουριστικής περιόδου.

Εκτός και αν η διάταξη -και έτσι είναι, δυστυχώς- δεν αφορά αυτούς, αλλά τους κατασκευαστές που ονειρεύονται το κτίσιμο τουριστικών χωριών σε μέρη που βουλιάζουν για 40 μέρες τον χρόνο από σκουπίδια και αυτοκίνητα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News