651
|

Το θέατρο του παραλόγου

Σπύρος Σεραφείμ Σπύρος Σεραφείμ 5 Νοεμβρίου 2012, 06:18

Το θέατρο του παραλόγου

Σπύρος Σεραφείμ Σπύρος Σεραφείμ 5 Νοεμβρίου 2012, 06:18

Γεμάτη ήταν (και) η χθεσινή Κυριακή, μέχρι αργά το βράδυ, από συναντήσεις πολιτικών αρχηγών με πολλές ατάκες, αλλά και εντάσεις, βασικά στο εσωτερικό της συγκυβέρνησης.

«Επανέλαβα στον πρωθυπουργό την αντίθεσή μας σε οποιαδήποτε αλλαγή αφορά την εργατική νομοθεσία», δήλωσε ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, κ. Φώτης Κουβέλης, εξερχόμενος από το πρωθυπουργικό γραφείο, όπου είχε συνάντηση με τον κ. Σαμαρά. «Η εμμονή μας στα εργασιακά θεωρεί ότι οι μεταβολές σε αυτό τον τομέα αποτελούν βαρύ πλήγμα για τους εργαζόμενους και δεν έχουν σχέση με τα δημοσιονομικά της χώρας», συμπλήρωσε. Πάντως, διευκρίνισε ότι «οι απόψεις δεν είναι επιλογή για να προκληθεί ρήγμα στην κυβέρνηση», τονίζοντας ότι «η ΔΗΜΑΡ θα παραμείνει στην κυβέρνηση». Νωρίτερα, ο πρωθυπουργός είχε κατ' ιδίαν συνάντηση και με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος είχε δηλώσει «θέλουμε τη ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση». 

«Έχουμε διανύσει, χάρη στις θυσίες του λαού μας, περισσότερο από τα 2/3 της διαδρομής, δεν θα κάνουμε πίσω τώρα, που μπαίνουμε στην τελική φάση. Το πίσω είναι τρισχειρότερο από το μπρος και την ολοκλήρωση της προσπάθειας», δήλωσε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, μετά τη συνάντηση.

Ο κ. Βενιζέλος σημείωσε ότι «ώσπου να βγει η πατρίδα μας οριστικά από την κρίση και να γίνει ξανά αυτοδύναμη, είμαστε δυστυχώς διαρκώς αντιμέτωποι με δύο επιλογές, από τις οποίες η μία είναι εξαιρετικά δύσκολη και η άλλη απόλυτα καταστροφική, ιδίως για τους πιο φτωχούς και αδύναμους». 

«Οφείλουμε να σώσουμε τη χώρα από την καταστροφή», δήλωσε ο Αντώνης Σαμαράς την Κυριακή το μεσημέρι στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, η οποία συγκλήθηκε εν όψει της κρίσιμης ψηφοφορίας επί των νέων μέτρων. «Η ψήφιση των μέτρων πρέπει να γίνει άμεσα για να πάρουμε την επόμενη δόση», τόνισε ο πρωθυπουργός, «δεν μπορούμε, πια, να κάνουμε πίσω», συμπλήρωσε. Παράλληλα, δεσμεύτηκε ότι δεν πρόκειται περικοπούν εκ νέου μισθοί και συντάξεις, και ανέφερε επίσης ότι οι αδικίες θα αποκατασταθούν «όταν βγούμε από τα ελλείμματα».

Όταν τα ακούς όλα αυτά ή τα διαβάζεις και πρέπει να πληρώσεις χαράτσι μέσω ΔΕΗ, μια ξεχασμένη Εφορία από πέρυσι, μια δόση δανείου, τα αγγλικά του παιδιού, ενοίκιο – προσθέστε όποιες δαπάνες θέλετε – και είτε έχεις πληρωθεί και έχεις μείνει ήδη ρέστος, είτε είσαι άνεργος, πώς νιώθεις; Δεν διερωτάσαι, «όλα αυτά, για ποιο λόγο γίνονται, πού αποσκοπούν;».

Θεωρείς ότι όλα τα παραπάνω γίνονται για να σε σώσουν, για να βελτιωθεί, έστω, η καθημερινότητά σου; Όχι, αναντίρρητα όχι. Το πιστεύεις μόνο εάν είσαι μόνιμος κάτοικος Γερμανίας ή Σουηδίας, δεν το ζεις, είναι Μάτριξ.  
Συνάμα, όλα αυτά, δεν τα έχεις ακούσει ξανά; Τι άλλαξε από τότε που στα είπαν για άλλη μια φορά; Απολύτως τίποτε.

Για τον μέσο Έλληνα πολίτη, με όλα αυτά που γίνονται στην Ελλάδα, δεν έχει χαθεί μόνο η ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Νιώθει, επίσης, ότι είναι άλλος ένας κομπάρσος που παίζει στο θέατρο του παραλόγου, ενώ – στην κορύφωση του παραλόγου – είναι και θεατής. Βλέπει τον εαυτό του επάνω στο σανίδι, σαν ένα κακό όνειρο που δεν τελειώνει ποτέ. Καθημερινά προστίθενται νέοι διάλογοι μεταξύ των πολιτικών ταγών, η αγωνία κορυφώνεται, αλλά ουδείς μπορεί να σκεφτεί το πώς, τελικά, θα πέσει η αυλαία σε αυτό το κακοφορμισμένο έργο, ο από μηχανής θεός έχει πάρει σύνταξη.
 
Και το θέατρο του παραλόγου, συνεχίζεται να εκτυλίσσεται μπροστά μας, εσαεί. Στην πράξη, το πραγματικό θέατρο του παραλόγου – το Le Théâtre de l'Absurde, όπου καθοριστικός θεατρικός συγγραφέας του κινήματος ήταν κι ο Ευγένιος Ιονέσκο – ξεφεύγει από τους ρεαλιστικούς χαρακτήρες, καταστάσεις και ό,τι είναι συνδεδεμένο με θεατρικές συμβάσεις. Ο χρόνος, ο τόπος και η ταυτότητα είναι ασαφή και ρευστά, ενώ ακόμη και η βασική αιτιότητα, συχνά, καταρρέει. Ασήμαντες πλοκές, επαναληπτικός ή χωρίς νόημα διάλογος και δραματικές ασυνέπειες, χρησιμοποιούνται συχνά για να δημιουργήσουν ονειρικές ή ακόμη και εφιαλτικές διαθέσεις. Όλα αυτά, σας θυμίζουν εκείνα που βιώνετε από κάποιους πολιτικούς της χώρας;

Προσωπικά, φαντάζομαι ότι – με όλα αυτά – ο Ιονέσκο θα ήταν περήφανος. Η βασική διαφορά, απέναντι σε αρκετούς πρωταγωνιστές της ελληνικής πολιτικής σκηνής, είναι ότι ο Ευγένιος ήταν ένας πραγματικά ευφυής, που δόξασε το παράλογο…
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News