Εντάξει, η Νέα Δημοκρατία έχασε τις εκλογές με πολύ μεγάλη διαφορά και φυσικό είναι να υπάρχει στην Ρηγίλλης ένα χαμηλό βαρομετρικό με σοβαρές δόσεις μελαγχολίας και καταθλίψεως. Συμβαίνουν αυτά και μετά περνάνε.
Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί ο Καραμανλής επιμένει να μην είναι εκεί ούτε κάν στις 8 Νοεμβρίου και το δηλώνει μάλιστα ευθαρσώς. Στίς 7 λέει θα φύγει και γαία πυρι μυχθήτω. Τον παρακαλάνε όλοι (ή τελοσπάντων πολλοί) να μείνει άλλες δυό-τρείς μέρες να γίνει ένα συνέδριο κάπως πιο χαλαρό και όχι τόσο αγχωμένο. Οχι. Σώνει και καλά «στίς 7 Νοεμβρίου το βράδυ να έχετε βγάλει άκρη ποιός θα με διαδεχθεί διότι εγω στις 8 δεν ξανάρχομαι».
Περίεργα πράγματα και καθόλου ψύχραιμα και λογικά.
Γιατί δεν κάθεται σαν άνθρωπος όσο χρειαστεί να γίνει ομαλά η διαδοχή, να χαιρετήσει και μετά να φύγει;
Τι σημαίνει αυτό το «7 του μηνός εμένα ξεχάστε με»;
Δεν θυμάμαι να υπάρχει αντίστοιχο προηγούμενο στην πολιτική μας ζωή.
Και τι δηλώνει αυτή η στάση; Υπερβολική κούραση ή αποφασιστική στάση συνέπειας απέναντι σε παλαιότερες δεσμεύσεις;
Και ένα κόμμα που το ψήφισαν πάνω απο το ένα τρίτο των Ελλήνων, τι φταίει να πληρώνει αυτές τις παράξενες συμπεριφορές – ή τις προσωπικές δεσμεύσεις;
Αφελείς απορίες αφελούς ψηφοφόρου…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News