Η αλήθεια είναι πως η νύχτα της Κυριακής ήταν για μένα μια πολύ γερή γροθιά στο στομάχι. Δεν τις περίμενα αυτές τις εξελίξεις. Το πρωί όμως της Δευτέρας ήταν ηλιόλουστο και όλα μοιάζανε να λειτουργούν κανονικά – κατά το ανθρώπινα δυνατόν. Οι νέες δεσμεύσεις, τα διεθνή δάνεια και τα PSI μας, χωρίς τα οποία θα καταρρέαμε άμεσα, είχαν «περάσει» και προσωπικά, (πάρτε το με χιούμορ παρακαλώ πολύ!), είχα και έναν πολύ σοβαρό λόγο να χαρώ: Το ΠΑΣΟΚ και ο ΓΑΠ είχαν χάσει την «δεδηλωμένη». Δεν είναι πια ρυθμιστές, πιάσανε τους 130 βουλευτές (και πολλοί τους είναι) – και, ελπίζω να περάσουν πάρα πολλά χρόνια πριν τους εμπιστευτούν ξανά οι παλιοί ψηφοφόροι τους.

Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα: Πώς θα τις διαχειριστούμε και εμείς και οι εταίροι και δανειστές μας, τις άμεσες, τις σημερινές, τις αυριανές εξελίξεις; Είναι ζόρικη η παρτίδα αυτή για την πατρίδα. Και είναι σκάκι, είναι μπριτζ – δεν είναι ούτε πινάκλ ούτε ξερή. Μπορείς, αν προσέξεις, να μη χάσεις -ή τουλάχιστον, αν έχεις μεγάλη ατυχία, να μη χάσεις πολλά, αν παίξεις καλά. Γι’ αυτό από σήμερα και μπρος οι διαχειριστές της εξουσίας πρέπει να είναι πολύ σοβαροί και ψύχραιμοι – δηλαδή όχι αυτοί που ξέρουμε. Ο Παπαδήμος έπρεπε να είχε απολύσει αυτόν τον κορδωμένο πλήρως αποτυχημένο Παπουτσή, έστω και για να μας στείλει ένα μήνυμα, αλλά τον κάλυψε. Άλλωστε, θα μου πείτε, πάμε πια για εκλογές, όπως σαφώς είπε ο Καψής – άμεσα, πριν "τα μπάνια του λαού", τώρα. Άρα οι Παπουτσήδες πάνε στο χρονοντούλαπο. 

Γιατί αυτές οι εκλογές θα παίξουν ρόλο μέγιστο. Αυτές είναι που πρέπει να δώσουνε άπαξ και δια παντός τα παπούτσια στο χέρι του κάθε Παπουτσή. Και μαζί με τους επηρμένους και τους πολυέξοδους άχρηστους, μέτριους και ανίκανους πασόκους και νεοδημοκράτες, πρέπει επειγόντως να διώξουμε και τους «μεγάλους μάγκες», αυτούς που "τζογάρανε" στην πλάτη μας, είτε από ιδιοτέλεια, είτε από απλή ηλιθιότητα με απίστευτο κυνισμό και αναισθησία. Και όχι μόνο να τους διώξουμε από την πολιτική ζωή, αλλά να τους κυνηγήσουμε, όσο είναι εφικτό μέσω των νόμων και της Δικαιοσύνης, ώστε να τους δικάσουμε και για την παραμικρή ακόμα υπέρβαση εξουσίας. «Δεν τους χωράνε οι φυλακές», θα μου πείτε. Δεν πειράζει, ας στριμωχτούνε. Κι’ άλλοι στριμωχτήκαμ(ν)ε – όντας και αθώοι. Ας στριμωχτούνε κι’ αυτοί στα πανβρώμικα κελιά του Κορυδαλλού, 4 άτομα σ’ ένα κελάκι 2Χ3m, με την «τούρκικη» χέστρα στη μια του γωνιά.  Καλό θα τους κάνει. Κάτι, ίσως, διδαχθούνε επιτέλους.

Υπάρχει όμως ένα προαίσθημα που με ανησυχεί –και γι’ αυτό γράφω. Ανησυχώ μήπως επικρατήσει η «σύνεση» των πολιτικάντηδων που θα μας πουν πως μια παράταση της κυβέρνησης Παπαδήμου με την υποστήριξη των δύο ταλαίπωρων «μεγάλων» κομμάτων, της πασοκονουδού δηλαδή, είναι επιλογή πιο συνετή «για να μη μπει η χώρα σε περιπέτειες με την διασπορά των ψήφων και μια ενδεχομένως πολυκομματική βουλή» τα γνωστά, αυτού του είδους, μπουρδολογήματα των βολεμένων της ήδη «παλιάς σχολής» πολιτικών.

Η ζωή όλων ημών των πολιτών που δεν μπερδευτήκαμε με καμιά εξουσία και δεν εισπράξαμε «μαύρα» ευρώ, μίζες, δωράκια και μικρομεγαλομπαξίσια, είναι ήδη (από οικονομική άποψη) πάρα πολύ δύσκολη –λόγω της απύθμενης διαφθοράς των δια παντός απερχομένων. Μας τα φορτώσανε όλα –και δεν υπάρχει κυριολεκτικά σάλιο (όπως πρώτος είπε ό άλλος «μάγκας» κ. Λοβέρδος, που τον είχα εκτιμήσει κιόλας για ένα διάστημα) για να πληρωθούμε εμείς οι ελεύθεροι επαγγελματίες, με τα δελτία παροχής υπηρεσιών μας, από τα λογιστήρια των εταιρειών με τις οποίες, κατά καιρούς, συνεργαζόμαστε. Είμαστε πολύ στριμωγμένοι και γι’ αυτό επείγει για μας μια επανεκκίνηση που θα «βγάλει» καινούργιες δουλειές ώστε να μπορέσουμε πάλι να δουλέψουμε. Δεν έχουμε χρόνο να χάσουμε.

Θέλουμε εκλογές άμεσα, τώρα, χτές – και δεν θα βαρεθώ να το επαναλαμβάνω.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News