Αυτές τις ημέρες που η νομισματική πολιτική ασκείται από την ΕΚΤ, η θέση του διοικητή μιας εθνικής τράπεζας -ιδιαίτερα μιας μικρής και χρεοκοπημένης χώρας- ισοδυναμεί στην ουσία με μια λαμπρή αργομισθία. Απ' αυτήν τη σκοπιά αναμένουμε ότι ο νέος δοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας θα αφιερώνει εφεξής τον χρόνο του συγγράφοντας τα memoir του και προφέροντας από καιρού σε καιρό Δελφικές ρήσεις για την πορεία της οικονομίας σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο.

Όμως αυτή η κατάσταση μπορεί να ανατραπεί άρδην και ο κ.Στουρνάρας να ξαναβρεθεί στο προσκήνιο της ιστορίας, αν η Τράπεζα της Ελλάδας αποκτήσει ξανά τα ηνία της νομισματικής πολιτικής. Αν δηλαδή η Ελλάδα εγκαταλείψει την ευρωζώνη. Τότε πράγματι η θέση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας θα ξαναγίνει ουσιαστική καθώς θα παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του επιπέδου των τιμών στη χώρα.

Ίσως αυτοί να είναι οι λόγοι για τους οποίους σε τελική ανάλυση ο κ. Τσίπρας αντιδρά στον διορισμό του σημερινού διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας. Δεν τον ανησυχεί τόσο ο ρόλος του κ. Στουρνάρα στην σημερινή κατάσταση -ουσιαστικά ανύπαρκτος- όσο ο ρόλος του σε περίπτωση της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι το οποίο είναι απολύτως ρεαλιστικό: ούτε το ένα δέκατο των παροχών που υπόσχεται  ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί στα πλαίσια της ευρωζώνης. Η μόνη ρεαλιστική διέξοδος για τον ΣΥΡΙΖΑ, για να χρηματοδοτήσει  τα αναπτυξιακά του σχέδια και τις παροχές, είναι μέσω της έκδοσης εθνικού νομίσματος .

Σ' αυτήν την περίπτωση μπορεί να αναμένει κανείς ότι θα υπάρξει άμεση σύγκρουση στο θέμα της νομισματικής πολιτικής. Ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ θα θεωρεί την Τράπεζα της Ελλάδος όργανο της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, ενώ ο κ. Στουρνάρας θα μάχεται για την ανεξαρτησία της.

Πάντως, διαβάζοντας την τελευταία έκθεση του ΔΝΤ ίσως ο κ. Στουρνάρας να ξαναβρεθεί στο προσκήνιο της ιστορίας πολύ νωρίτερα. Τα δύο σημεία που συγκράτησα ήταν:

Α) Το ότι θα απαιτούνται πρωτογενή πλεονάσματα 4%(!) για πολλά χρόνια για να μειωθεί το χρέος σε αποδεκτά επίπεδα, και

Β) Ότι οι εξαγωγές της χώρας πηγαίνουν απο το κακό στο χειρότερο.

Νομίζω ότι και τα δύο αυτά σημεία επιβεβαιώνουν ακόμη μια φορά την άποψή μου ότι η βελτίωση της οικονομικής κατάστασης και η μείωση της ανεργίας δεν μπορούν να επιτευχθούν στο πλαίσιο της ευρωζώνης (αν και φυσικά μπορείς να διατηρείς εν ζωή έναν ασθενή σε κώμα για απροσδιόριστο χρόνο…). Όταν αυτό γίνει πλέον ευρύτερα αποδεκτό, τότε ο κ. Στουρνάρας θα κληθεί να παίξει έναν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο υπερασπιζόμενος την ανεξαρτησία της ΤτΕ και εξισοροπώντας το αίτημα της μείωσης της ανεργίας με την αποφυγή ενός καλπάζοντος πληθωρισμού τύπου Βενζουέλας ή Αργεντινής.   
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News