«Κε Τσίπρα είσαστε έτοιμοι να κυβερνήσετε από αύριο;», ρώτησε χθες μια δημοσιογράφος τον Πρόεδρο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και εκείνος χωρίς δισταγμό της απήντησε: Ναι.

Να πω πως αν είχα όπλο στο σπίτι θα έβγαινα στην αυλή να ρίχνω στον αέρα από τη χαρά μου; Ψέματα θα είναι. Να πω ότι βραχυκύκλωσα για άλλη μια φορά προσπαθώντας να συμβιβάσω την καθημερινή απλή λογική με τα όσα λένε οι «σύντροφοι» του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. θα είμαι πιο κοντά στην αλήθεια.

Πρώτ’, απ’ όλα γιατί όντας τακτικός αναγνώστης της Κυριακάτικης Αυγής και της Εποχής, θυμάμαι ότι εκεί κατά τον Ιούλιο είχα δει ένα άρθρο στην Αυγή που έλεγε ότι διαπίστωσαν πως χρειάζονται τουλάχιστον 200 με 300  στελέχη. Να δουλευτούν, να καλλιεργηθούν και να μπορέσουν να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες του κόμματος εξαιτίας του νέου και σπουδαίου ρόλου που έχει αναλάβει στην πολιτική σκηνή (θέατρο είναι η πολιτική στη Ελλάδα,  μην το ξεχνάμε). Ρωτάς λοιπόν, χωρίς να περιμένεις και απάντηση: Ένα μήνα μετά τις εκλογές ήθελαν τόσες εκατοντάδες στελέχη, αν είχαν κάνει κυβέρνηση τον Ιούνιο θα ήταν ανέτοιμοι; Το είχαν πει; Από την άλλη, αφού αύριο κιόλας δηλώνει ο κ. Τσίπρας ότι μπορεί να αναλάβει, τα έφτιαξαν τα στελέχη από Ιούλιο έως Σεπτέμβριο;

Κι εγώ που νόμιζα ότι το καλοκαίρι είχαν αφήσει τη σκηνή και είχαν πάει να παίξουν με το κύμα να έκανα τόσο λάθος; Ναι αλλά έγινε το πραξικόπημα της Αγροτικής και φάνηκε σαν να τους είχε πάρει ο ύπνος στην άμμο, κάτω από τα αρμυρίκια. Και έχω λόγο να το λέω αυτό. Διότι ακριβώς μια εβδομάδα πριν από εκείνη την κατάπτυστη Παρασκευή είχε δημοσιεύσει την είδηση για την επικείμενη εκχώρηση της Τράπεζας τουλάχιστον μια εφημερίδα. Και αντί να κάνουν τότε τη φασαρία οι άνθρωποι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για να χαλάσουν τη δουλειά, ούρλιαξαν και ουρλιάζουν όταν πια είναι πολύ αργά και ποιος πιστεύει τώρα τον Αλέξη ότι μπορεί να γυρίσει πίσω το ποτάμι; Ή κοιμηθήκατε λοιπόν  κύριοι ή κοιτάζατε προς λάθος κατεύθυνση παρ’ όλο που ακούγατε πίσω σας τον θόρυβο.

Και δεν είναι η πρώτη φορά. Και το περασμένο καλοκαίρι η Πλατεία αφέθηκε στην τύχη της και από εκεί ξεπήδησε θεριό ανήμερο η Χρυσή Αυγή. Και αυτό το καλοκαίρι μετανάστες θανατώθηκαν και δάρθηκαν και δεν υπήρξε μια μεγάλη κινητοποίηση. Ήταν βλέπεις καλοκαίρι πάλι.

«Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. πέρα από το μεγάλο πρόβλημά της συγκρότησής του σε ενιαίο φορέα, πράγμα καθόλου εύκολο γιατί η αντίσταση των γραφειοκρατών είναι δεδομένη-όταν δουν πως κινδυνεύουν οι έμμισθες καρέκλες τους και η πολυπόθητη προοπτική για το κοινοβούλιο- έχει ν’ αντιμετωπίσει ένα ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα, το ρίζωμά του στην κοινωνία…» έγραφε μόλις στις 2 Σεπτεμβρίου ο Περικλής Κοροβέσης στην Εποχή. Και πώς να ριζώσει στην κοινωνία όταν ο μέσος άνθρωπος βλέπει και ακούει μικρά και μεγάλα, ακατανόητα για ένα τέτοιο κόμμα. Όταν έγινε η έφοδος του ΣΔΟΕ στην Ύδρα βγαίνει ο βουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Θ. Δρίτσας στο σταθμό του κόμματός του και είναι εμφανώς δυσαρεστημένος από την όλη ιστορία και από τους ανθρώπους του ΣΔΟΕ! Λέει μάλιστα και το εξής εξωφρενικό: «Περίμεναν να μην δώσει σε δέκα τραπέζια απόδειξη για να γίνει Αυτόφωρο το αδίκημα. Αυτό δεν δείχνει πως ήταν στημένο; (άρα απαράδεκτο κατά τον κ. βουλευτή). Βέβαια αν επενέβαιναν με την πρώτη δεν δικαιολογούμαστε να πιστέψουμε πως το επιχείρημά του θα ήταν: «μια φορά το έγινε, του ξέφυγε κι αυτοί του όρμησαν». Βέβαια δεν έκανε καν τον κόπο, υποθέτω, να πληροφορηθεί  τι απαράδεκτη κατ’ εξακολούθηση συμπεριφορά υπερασπιζόταν. Σωστή είναι η ανάλυση που έγινε πως επρόκειτο για μια επιχείρηση αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης αφού την ίδια στιγμή κυκλοφορούσαν ανέγγιχτοι από το ΣΔΟΕ οι μεγαλοκαρχαρίες αλλά κι αυτοί οι τύποι μια κρυφή πληγή ήταν εκεί στην Ύδρα.

Γενικότερα αυτό τον καιρό ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι με τους πάντες. Και με τον αστυνόμο που κάνει τα στραβά μάτια όταν πέφτει το ξύλο στους μετανάστες, και για τους κληρικούς κάνει αυτό τον καιρό πως δεν υπάρχουν (ολόκληρο το Σαββατοκύριακο στη Θεσσαλονίκη λέξη δεν ακούστηκε για το ότι πληρώνονται και δεν προσφέρουν κάποιο κοινωνικό έργο όπως θα μπορούσαν (σε νοσοκομεία, φυλακές, σχολεία)) και με τον κάθε διαμαρτυρόμενο είναι. Αύριο για παράδειγμα, αντί να τραβήξουν χειρόφρενο στα Μέσα Μεταφοράς οι εργαζόμενοι δεν μπορούσαν να δουλέψουν αλλά να πουν πως δεν θα κάνουν ελέγχους στα εισιτήρια, για να μην ψάχνει ο φτωχός κόσμος τρελαμένος το πώς θα πάει στις δουλειές, στο μεροκάματο και στα νοσοκομεία; Αλλά όχι, θέλουμε απεργία, τη χαρά του συνδικαλιστή, με την παλιά κλασική γεύση. Τώρα άλλωστε και οι Φωτόπουλοι έχουν βρει ζεστή φωλιά και ασυλία στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και περνάμε τη γραμμή πως όποιος τους κατηγορεί είναι βαλτός να απαξιώσει τους κοινωνικούς αγώνες.

Και μάλλον βαλτή θα ήταν και μια εφημερίδα που έγραψε ότι έχουν ήδη ανοίξει δίαυλοι επικοινωνίας ανάμεσα στους διάφορους ολιγάρχες, Βαρδινογιάννηδες κλπ με την Κουμουνδούρου. Εγώ τώρα γιατί πιστεύω πως αν όχι μήνυση τουλάχιστον εξώδικο θα έπρεπε να της στείλουν από το ΣΥ.ΡΙΖ.Α γι αυτό; Αλλά αμέσως την επόμενη εβδομάδα βλέπω να γράφεται και ότι δεν κυνηγιέται και με ιδιαίτερη θέρμη το θέμα του Ο.Π.Α.Π.! Και χθες, στην Αυγή στη σελίδα 11, όπου υπάρχει αναφορά στο θέμα του Ο.Π.Α.Π. διαβάζω πλέον πραγματικά έκπληκτος: «Σε μάχη μεταξύ κορυφαίων επιχειρηματικών ομίλων της χώρας εξελίσσεται η αντιπαράθεση για τον έλεγχο του χρυσωρυχείου όπως αποκαλείται ο Ο.Π.Α.Π.» και παρακάτω: «Μένει να δούμε ποιοι θα συνεργαστούν με ποιούς και τι θα συμβεί αν μερικοί μείνουν έξω από τη συμφωνία». Μένει να δούμε. Αυτό μόνο μένει να δούμε, έτσι; Σαν απλοί εξωτερικοί παρατηρητές πάλι, όπως και με την Αγροτική Τράπεζα; Μετά θα φωνάξουμε; Τι μας λέτε; Τώρα δεν προβλέπεται καμιά δράση για να τους χαλάσουμε τη δουλειά, μόνο θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα; Ή πάλι δεν κατάλαβα καλά;

Ούτε βέβαια κατάλαβα γιατί μας διάβασε ο κ. Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη, όλη εκείνη την έκθεση ιδεών. Κάτι πάντως άμεσο και συγκεκριμένο δεν ακούστηκε. Και την Κυριακή σε σχετική ερώτηση απάντησε πως όταν αυξηθεί ο μισθός του εκπαιδευτικού θα δούμε αν θα συνεχίσει να κάνει ιδιαίτερα. Αλλά αν δεν κάνω λάθος οι δικαστικοί έπαιρναν μισθό που ούτε καν στα όνειρά του δεν πρόκειται να δει ποτέ ο εκπαιδευτικός και την ίδια στιγμή κάποιοι είχαν στήσει το παραδικαστικό κύκλωμα για να βγάζουν κι άλλα άρα δεν είναι το ύψος του μισθού που αποκαθιστά την ηθική τάξη. Και ο καθημερινός άνθρωπος θα ρωτήσει: Μα πού ζουν αυτοί οι σύντροφοι;

Εκεί που ζουν, προφανώς δεν μπορούν να πιάσουν μερικά καθημερινά προβλήματα, έστω και μικρά για να κάνουν κάτι και ασχολούνται με το αν θα τους συναντήσει ο Α ή ο Β μεγαλόσχημος της Ευρωπαϊκής Ένωσης λες και αυτό θα άλλαζε κάτι στην τύχη μας. Δεν λέω να αλειφτούν με λάδι και να πιάσουν τα καρτέλ να τα πνίξουν. Αλλά ας ασχοληθούν λίγο και με καθημερινά προβλήματα. Δεν ξέρουν για παράδειγμα ότι οι Τράπεζες όταν καθυστερήσεις να πληρώσεις τη δόση του μήνα σου βάζουν πρόστιμό όχι μόνο έναν υπέρογκο τόκο αλλά, και αυτό είναι το σκανδαλώδες, ο τόκος είναι όχι επί του ποσού που χρωστάς εκείνη τη στιγμή αλλά εφ’ όλου του αρχικού ποσού άσχετα, αν έχεις ξεπληρώσει ήδη ακόμη και το 90%!!! Έκαναν τίποτα; Έχουν να προτείνουν κάτι για το θέμα του Ο.Σ.Ε. που μας κοστίζει 1 εκατομμύριο ην ημέρα; Όπως μου είπε ένας καθηγητής Πανεπιστημίου, με τα χρήματα που μας κόβουν εξοικονομούν, λένε 20 εκατομμύρια, δηλαδή μας προτείνουν να καλύψουμε για 20 ημέρες τις ζημιές από τον Ο.Σ.Ε. διαλύοντας έτσι τις Ανώτατες Σχολές. Αντιπρόταση δεν άκουσα να υπάρχει στην έκθεση ιδεών της Θεσσαλονίκης.

Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για ένα μέρος του πληθυσμού είναι ακόμη ελπίδα. Ας μη φθάσουμε να λέμε η ελπίδα… ξυπνάει τελευταία.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News