Μετά το τέλος της πρώτης συνεδρίασης της Επιτροπής Οικονομικής και Κοινωνικής Πολιτικής στο Μέγαρο Μαξίμου ο Θόδωρος Πάγκαλος προανήγγειλε «το κλείσιμο και τη συγχώνευση δεκάδων δημοσίων επιχειρήσεων και υπηρεσιών» καθώς και την «μείωση των αμοιβών των προέδρων, των διευθυνόντων συμβούλων και των μελών των Διοικητικών Συμβουλίων», επισημαίνοντας ότι έχουν γίνει «πολλές αναφορές για σκανδαλώδεις αμοιβές».

Στην ίδια σύσκεψη ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου είπε ότι η χώρα βρίσκεται στο μέσο «μιας πρωτοφανούς κρίσης», δήλωσε όμως και σίγουρος «πως θα τα καταφέρουμε και θα ξαναδώσουμε περηφάνια και αυτοπεποίθηση στη χώρα μας και τους Έλληνες».

Στό δελτίο του MEGA είδα την ψυχραιμότατη Κατερίνα Μπατζελή να προσπαθεί να συννενοηθεί με τούς εκπροσώπους των αγροτών, οι οποίοι έχουν προκαλέσει μεγάλη ζημιά στη χώρα τις τελευταίες μέρες με τους απροκάλυπτους τσαμπουκάδες τους. Πραγματικά την θαύμασα. Βουλγαρία και Ρουμανία έχουν ήδη προσφύγει στα αρμόδια όργανα της ΕΕ και ζητάνε αποζημιώσεις για τίς ζημιές που προκαλεί στην οικονομία τους η συμπεριφορά της περήφανης Ελληνικής αγροτιάς. Μια συμπεριφορα που προκαλεί απανανωτά εμφράγματα στην ομαλή ροή και διακίνηση των εμπορευμάτων, με επιπτώσεις καταστροφικές όχι πιά μόνο για τις Ελληνικές τσέπες, αλλά και γι’ αυτές των εταίρων και γειτόνων μας.

Η υπουργός προσπαθεί να κάνει διάλογο και να μην συντελέσει σε πιθανή «ρήξη», αποφεύγοντας προσεκτικά, λέξη-λέξη, οτιδήποτε θα μπορούσε να προκαλέσει ανάφλεξη. Αλλά λύσεις, βέβαια, δεν έχει. Δεν υπάρχουν δηλαδή τα λεφτά που θέλουνε τα τρακτέρ για να φύγουν.

Στο μεταξύ ο γενικός διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου μιλάει για «εκτροχιασμό της ελληνικής οικονομίας» που είναι, βέβαια, «ένα σοβαρό πρόβλημα», ενω το ευρώ σημείωσε την Πέμπτη απώλειες για πέμπτη συνεχόμενη συνεδρίαση, με αφορμή τα δημοσιονομικά προβλήματα της Ελλάδας. Τραβάμε το κοινό μας νόμισμα απο το πόδι μέσα στο λάκκο αλλά δεν χαμπαριάζουμε ούτε χολοσκάμε. Και το δικό μας Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών διαβλέπει μέχρι και «κίνδυνο αποσταθεροποίησης όχι μόνο του οικονομικού/ χρηματοπιστωτικού, αλλά και του πολιτικού/οικονομικού συστήματος». Φοβάται δηλαδή τα χειρότερα : Μήπως η οικονομική κρίση μετατραπεί σε «κοινωνική κρίση και σε κρίση αξιών».

Την ίδια μέρα ο Αξελ Βέμπερ, πρόεδρος της γερμανικής κεντρικής τράπεζας και πιθανολογούμενος μελλοντικός πρόεδρος της ΕΚΤ, μας είπε ξεκάθαρα : «Κάντε τα λόγια πράξεις». Και ο Γιώργος Παπανδρέου δήλωσε απλά : «Δεν υπάρχει ούτε μια μέρα για χάσιμο».

Ελα όμως που ξημερώνει Παρασκευή – και η Παρασκευή στην Ελλάδα με πολλά ζόρια θεωρείται «εργάσιμη». Θα γίνουν μια-δυό κινήσεις, μερικά τηλεφωνήματα, θα κλείσει το χρηματιστήριο με απώλειες βαρειές και οι αγρότες θα πηγαίνουν πιό συχνά στο σπίτι το Σαββατοκύριακο για ένα ουϊσκάκι ή ένα κονιάκ ή για ν΄αλλάξουν ρούχα και να χαλαρώσουνε λιγάκι μπροστά στην τηλεόραση που τούς έχει και πρώτο θέμα. Καμμιά σοβαρή απόφαση δεν θα παρθεί και το Ελληνικό week-end θα κυλήσει με απ’ ευθείας τηλεοπτικές ενημερώσεις και την «αναμονή των εξελίξεων» της Δευτέρας.

Και την Δευτέρα – αυτή και την άλλη και την παράλλη και την Καθαρή Δευτέρα και την Δευτέρα του Πάσχα, μέχρι και την Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος με το καλό- αν κρίνω απο την πενταετία Κώστα Καραμανλή και τίς πρώτες εκατόν κάτι πρώτες μέρες του Γιώργου Παπανδρέου, καμμιά λύση δεν θα δοθεί σε κανένα πρόβλημα. Ως εκ τούτου, οι πολιτικές εξελίξεις αναγκαστικά θα είναι ραγδαίες με έντονες εσωκομματικές διαμάχες και στα δυό μεγάλα κόμματα που, στην καλύτερη περίπτωση, θα οδηγήσουν σε μια κυβέρνηση «εκτάκτου ανάγκης». Αλλά και πάλι, ακόμα και αν «συναινέσουμε» και προσπαθήσουμε να συνεργαστούμε για να σωθεί η κατάσταση, ποιός θα βάλει την υπογραφή του κάτω απο αποφάσεις πολύ σκληρές, αδιανόητες για το μυαλό του, χρονια και χρόνια τώρα, βολεμένου Ελληνα, που, όμως, πρέπει πιά να ληφθούν γιατί έφτασε η ώρα τους – και δεν γίνεται πια, με καμμία κυβέρνηση, να αναβληθούν;

Θα δούμε, θα μου πείτε. Ας μην προτρέχουμε. Στο κάτω-κάτω, ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί και νάναι για καλό όλη αυτή η συσσωρευμένη «δυσκολία». Σαββατοκύριακο έρχεται, ας μην φέρνουμε πια και την καταστροφή. Μπορεί το απερίγραπτο ζόρι και οι βαρειές συννεφιές να μας αναγκάσουν επιτέλους να συνηδητοποιήσουμε το μέγεθος των προβλημάτων που έχουμε μπροστά μας και να αποφασίσουμε να τα αντιμετωπίσουμε και να τα λύσουμε.

Ετσι κι΄αλλοιώς, αυτός είναι ο μόνος δρόμος που είναι ακόμα ανοιχτός. Να τα λύσουμε. Ισως τον προλάβουμε και προσπεράσουμε έτσι το «έμφραγμα» – αν κινηθούμε έστω «απο Δευτέρας». Φτάνει μέχρι την Δευτέρα, μην πάει και παρκάρει μπροστα στο τελευταιο μονοπατάκι μας πρός το ξέφωτο, άλλο ένα τρακτέρ κάποιου «περήφανου αγρότη».

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News