Η τοποθέτηση ως υπουργού Εσωτερικών του Αργύρη Ντινόπουλου, έκανε επίκαιρο το παρακάτω κείμενο, που μπορεί διαφορετικά να μην γραφόταν. Στο άκουσμα της είδησης, καταρχάς θυμήθηκα ένα περιστατικό από μια εκπομπή της ΝΕΤ, στην οποία, μαζί με άλλους, μας είχαν καλέσει να συζητήσουμε για το μεταναστευτικό. Άγνωστη η σχέση και αμφίβολες οι γνώσεις του νέου υπουργού με το αντικείμενο και τα λεγόμενά του, ενδεικτικά. «Όσους βάζουμε στα κέντρα κράτησης, θα τους ταΐζουμε κιόλας; Θα τους δώσουμε δηλαδή και κρουασάν;» είχε αναρωτηθεί με ανυπόκριτη ειλικρίνεια.

Και αφού οι τύχες των μεταναστών και των προσφύγων, πλέον, είναι «στα δόντια» του Αργύρη, αναφέρω δυο περιστατικά που ήρθαν σε γνώση μου την προηγούμενη εβδομάδα. Στην πρώτη, πρωταγωνιστής ένας μαθητής λυκείου. Γεννημένος στην Ελλάδα από γονείς με καταγωγή από τις Φιλιππίνες. Τον σταμάτησαν για έλεγχο αστυνομικοί, λόγω των εξωτερικών του χαρακτηριστικών. Τους επέδειξε το διαβατήριο (σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου, θα είχε ταυτότητα) και την βεβαίωση ότι περιμένει άδεια παραμονής. Εν τούτοις, τον συνόδεψαν στο τμήμα. Αν και διαπιστώθηκε ότι δεν εκκρεμεί κάτι εις βάρος του, τον κράτησαν είκοσι ώρες (20). Όπως μάλιστα καταγγέλθηκε, ο αξιωματικός υπηρεσίας, στις εκκλήσεις να αφεθεί ελεύθερος, απάντησε ότι «θα τον στείλω πίσω στις Φιλιππίνες».

Σε άλλο, φοιτήτρια με καταγωγή από την Αλβανία, που την έφεραν στην Ελλάδα οι γονείς, όταν ήταν δυο ετών, πήγε στο αστυνομικό τμήμα να κάνει εξουσιοδότηση στον πατέρα της, για να καταθέσει  δικαιολογητικά της ανανέωσης άδειας παραμονής. Αντ’ αυτού, βρέθηκε κρατούμενη για τρεις ημέρες(!) επειδή η βεβαίωση που της είχαν δώσει δεν είχε σφραγίδα(!) και επιπλέον, έγραφε ότι «δεν αποτελεί απόδειξη νόμιμης παραμονής στη χώρα». Αυτή η πρόταση, απόλυτα προσβλητική και ταυτόχρονα «εργαλείο» που καθιστά τον κάτοχο έρμαιο στις διαθέσεις του κάθε άσχετου οργάνου της τάξης, αναγράφεται κυρίως στις βεβαιώσεις που δίνονται στα παιδιά που καταθέτουν για πρώτη φορά αίτηση αυτοτελούς άδειας παραμονής, αλλά και σε άλλες κατηγορίες μεταναστών. Εσείς, φανταστείτε για μια στιγμή τον εαυτό σας, ως ένα παιδί που ήρθε 5 μηνών στη χώρα και στα 19 του έχει στα χέρια ένα τέτοιο χαρτί στο οποίο αναγράφεται ότι «δεν είναι νόμιμος στη χώρα». 

Σε πλήρη αντιδιαστολή με τα παραπάνω περιστατικά, γεμάτος ενοχές απέναντι στα παιδιά που υπέστησαν την ταλαιπωρία, στα δικά μου παιδιά και έπειτα στα χιλιάδες άλλα που είναι στην ίδια μοίρα, αναφέρω επιγραμματικά την εμπειρία μου από το γραφείο μετανάστευσης στη Σουηδία, μιας και χρειάστηκε να πάω την προηγούμενη εβδομάδα. Αφού κατέθεσα δι' αλληλογραφίας τα δικαιολογητικά και εγκρίθηκε η ανανέωση της άδειας παραμονής μέσα σε δεκατρείς ημέρες, ηλεκτρονικά, σε μέρα και ώρα που βόλευε εμένα, έκλεισα ραντεβού για δακτυλοσκόπηση και φωτογράφιση. Σε έξι λεπτά, από τη στιγμή μου μπήκα στο (απολύτως ανθρώπινο για εργαζόμενους και μετανάστες) γραφείο, είχα τελειώσει τη δουλειά και είχα βγει έξω. Σε έξι (6) λεπτά! Την ίδια ακριβώς στιγμή, χιλιάδες άλλοι μετανάστες σαν κι εμένα, περιμένουν σε ατέλειωτες ουρές, ώρες και μέρες ολόκληρες, σε απάνθρωπες συνθήκες, για να μπορέσουν να καταθέσουν τα δικαιολογητικά τους. Και πλέον, με τον νέο ανασχηματισμό, πέφτουν και στα «δόντια» του Ντινόπουλου, με άγνωστη μοίρα να τους περιμένει. Καλή τύχη…

 

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News