«Καταργούμε τον θεσμό του βουλευτικού αυτοκινήτου», είχε πει στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης ο Αλέξης Τσίπρας. Η φράση του αυτή χειροκροτήθηκε ηχηρά από τους βουλευτές του κόμματός του. Οι ίδιοι οι βουλευτές ωστόσο, όταν ήρθε η κρίσιμη ωρα, επέλεξαν κατά πλειονότητα να πάρουν τα αυτοκίνητα της Βουλής. Από τους 149 βουλευτές του, μόνο τρεις αρνήθηκαν να πάρουν αυτοκίνητο! Οι υπόλοιποι τα πήραν, αφού ενδιάμεσα είχαν διαμαρτυρηθεί και στην πρόεδρο της Βουλής πως έχουν έξοδα, αφού πρέπει να μετακινηθούν στην επαρχία, κ.α..

Σε όλους αυτούς τους ενοχλημένους από την εξαγγελία απάντησε ο ίδιος ο Α. Τσίπρας σε μια συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ. «Ένιωσα άσχημα όταν έμαθα ότι σε συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής ομάδας για τεχνικά θέματα, βουλευτές αντέδρασαν και διαφώνησαν με την οδηγία να μην παίρνουν αυτοκίνητα. Αντέδρασαν να δίνουν 300 και 400 ευρώ, όταν παίρνουν 6.000 ευρώ μισθό», είπε. Και είχε δίκιο. Όταν στις ημέρες μας παίρνεις 6.000 ευρώ, τα 300-400 ευρώ είναι ένα ελάχιστο ποσό για να το θεωρείς απαγορευτικό.

Η πρόταση Τσίπρα για κατάργηση των βουλευτικών αυτοκινήτων δεν αποτελεί λαϊκισμό, ούτε θα έσωνε την οικονομία της χώρας. Θα έστελνε, ωστόσο, ένα συμβολικό μήνυμα προς την κοινωνία. Ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση δεν επαναλαμβάνει όσα όλες οι προηγούμενες, ότι τα προνόμια των βουλευτών πρέπει να περιοριστούν τουλάχιστον ως ένδειξη σεβασμού στη χειμαζόμενη κοινωνία, ότι η αριστερά έχει ενα διαφορετικό κώδικα ηθικής, τον οποίο επαγγέλεται τόσα χρόνια που βρίσκεται στην αντιπολίτευση και εφαρμόζει όταν έρχεται στην εξουσία.

Άλλωστε και με απλούς όρους λογικής και πρακτικής να μιλήσουμε, γιατί ένας βουλευτής με γενναίο μισθό θα πρέπει να επωφελείται ενός τέτοιου προνομίου; Και ένα παραπλήσιο ερώτημα: η συμμετοχή στα κοινά υποτίθεται πως δεν είναι μια επιλογή καριέρας από την οποία επιδιώκονται οφέλη, αλλά μια επιλογή προσφοράς ή υλοποίησης πολιτικών.

Το μήνυμα που προσπάθησε να στείλει ο Α. Τσίπρας, όχι απλά δεν πήγε εκεί που το έστειλε, αλλά μετατράπηκε σε μπούμερανγκ για τον ίδιο. Η πρώτη δυναμική αμφισβήτηση του ίδιου, έστω με έμμεσο τρόπο, ήρθε μέσα από τα βουλευτικά αυτοκίνητα. Για ένα δευτερεύον θέμα, δηλαδή, που αφορά ένα προσωπικό προνόμιο των βουλευτών. Δεν αμφισβήτησαν με τέτοια μεγάλη πλειοψηφία τις επιλογές του για τον συγκυβερνήτη, για τη συμφωνία, για οτιδήποτε. Αμφισβήτησαν την επιλογή του για τα αυτοκίνητα…

Αν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ άκουγαν τον πρόεδρό τους που τους έλεγε «να μην γίνουν σαν τους άλλους», τώρα θα έκαναν πραγματικά τη διαφορά. Μια και οι «άλλοι» (με εξαίρεση 5 βουλευτές από το Ποτάμι και 1-2 της Ν.Δ.) συμπεριφέρθηκαν όπως πάντα και πήραν τα αυτοκίνητα… Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έγιναν σαν τους άλλους, έστω για ένα ζήτημα συμβολικής σημασίας. Αν και μερικές φορές, οι συμβολισμοί είναι κάτι παραπάνω απ' όσα η λέξη σημαίνει…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News