Ανησυχώ ιδιατέρως με κάτι συμπτώματα που παρατηρώ στούς συνειρμούς τών σκέψεών μου τις τελευταίες μέρες – μετά τις εκλογές συγκεκριμένα. Μ’ αρέσει ο Γιώργος. Μ΄αρέσει ο Χρυσοχοϊδης. Μ΄αρέσει που προσπαθεί ο πρωθυπουργός να κόψει τα δεσμά με τούς «παλιούς πελάτες» σ΄όλη την Ελλάδα και να αλλάξει την πολιτκή μας νοοτροπία. Μ’ αρέσει που δεν διορίζονται οι χιλιάδες Πασόκοι που αυτό που περιμένανε ήτανε πάλι θέσεις και υποθέσεις χωρίς καθόλου προϋποθέσεις. Μ΄αρέσει, γαμώτο. Μ’αρέσει.
Θα μου πείτε «πάλι βιάζεσαι Αρη, περίμενε λιγάκι ν’ αρχίσει η φθορά της εξουσίας και μετά βγάλε συμπέρασμα». Δίκηο έχετε. Αλλά διακρίνω εδω μιά διάθεση σύγκρουσης με το «βαθύ ΠΑΣΟΚ» και αυτό εμένα μ΄ανεβάζει.

 

Την είχα ψιλιαστεί τη δουλειά απο μια συνέντευξη του Γ.Π που διάβασα στην «Καθημερινή» δυό-τρείς Κυριακές πρίν τίς εκλογές. Είπα «αν εννοεί τα μισά απ΄αυτά που λέει, η παλαιοκομματική φριχτή Ελλάδα που τόσο αντιπαθώ και στα δυό μεγάλα κόμματα, πρέπει να ετοιμάζεται για απόσυρση».

 

Μετά τις εκλογές και την πολύ καλή εικόνα της καινούργιας κυβερνησης, φοβάμαι οτι συντελείται μέσα μου (ίσως και έξω μου, θα πάω αμέσως να κοιταχτώ, να δω τι γίνεται στον καθρέφτη) μια μεταμόρφωση, μια «αλλαγή» πολύ ευχάριστη απο τη μία, πολύ ανησυχητική απο την άλλη : Μ΄αρέσει ο Γιώργος. Πώς να μην ανησυχώ; Μ΄αρέσει τρελλά αυτό που φαίνεται να επιχειρεί με τούς συνεργάτες του, αλλά και με τούς άλλους Ελληνες που δεν γνωρίζει και τους διαλέγει αξιοκρατικά με βάση τα διπλώματά τους, τη μόρφωσή τους, την εμπειρεία τους – και όχι πιά με βάση το ρουσφέτι και το κολλητιλίκι. Αντιπαθώ βαθειά την «βαθειά, αμόρφωτη, τραχειά βάση» και των δύο μεγάλων κομμάτων και ονειρεύομαι πως θα προλάβω να την δώ να εξαφανίζεται κι’ αυτή στα σκονισμένα χρονοντούλαπα της ιστορίας.

 

Ελπίζω να τα καταφέρει ο Γ.Π και νομίζω οτι οι συνθήκες είναι πιά ώριμες – αν και ο πόλεμος που θα υποστεί θα είναι, έτσι κι΄αλλοιώς, μέχρις εσχάτων.

Οσο για τούς δικούς μου δεν ακούω τίποτα καινούργιο.

 

Αν ακούσω κάτι, εδω είμαστε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News