Πάμπολλα ανέκδοτα είναι τόσα αστεία, επειδή περιγράφουν την ίδια τη ζωή, αυτό που συμβαίνει γύρω σου, αυτό που ζεις καθημερινά, δίπλα σου, μέσα σου. Κάποιες άλλες φορές, τα ανέκδοτα είναι σοφά. Ίσως επειδή καταγράφουν την επικαιρότητα και τη σατιρίζουν, μέσα σε λίγες μόνο γραμμές. Ένα καλό ανέκδοτο μπορεί να είναι η οικογένεια από το επάνω διαμέρισμα, κάποιος συνάδελφός σου και, φυσικά, ο εαυτός σου, με ολόκληρα, λαχταριστά κομμάτια αυτοσαρκασμού.

Κι όσο τα ανέκδοτα με τους «Πόντιους» θα θεωρούνται ξεπερασμένα, επειδή – ίσως – θυμίζουν άλλες, (ξε)περασμένες εποχές, τα πάντοτε κλασικά ανέκδοτα είναι εκείνα που φωτογραφίζουν ή σκιαγραφούν ή φωτίζουν ξεκάθαρα, την πολιτική ζωή του τόπου μας. Σε αρκετά πολιτικά ανέκδοτα, οι παραλληλισμοί με την πραγματικότητα και με πραγματικά πρόσωπα είναι αναπόφευκτοι, δεν γίνεται αλλιώς. Κάποιες άλλες φορές, όμως, αν αλλάξεις τα ονόματα σε αυτούς που πρωταγωνιστούν σε ένα ανέκδοτο, αυτό μπορεί και να λέγεται εσαεί, όσα χρόνια κι αν περάσουν, να μείνει κλασικό, επειδή κάποια πράγματα – στην Ελλάδα – δεν αλλάζουν, όσες εποχές κι αν περάσουν. Και επειδή κάποια ανέκδοτα, είπαμε, είναι μέσα απ’ τη ζωή μας σ’ αυτή τη χώρα. Κι επειδή ίσως, τελικά, η ζωή να αντιγράφει τα ανέκδοτα. Ή, το ανάποδο. Μη σας μπερδέψω, κιόλας… Διαβάστε, λοιπόν ένα, που μόλις (ανα)γεννήθηκε, ένα που μόλις (ανα)κυκλοφόρησε.

Ήταν τρεις φίλοι: Ένας Νεοδημοκράτης, ένας Αριστερός και ένας ορκισμένος ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ. Συναντιούνται, είναι όλοι άυπνοι και ταραγμένοι αφού – ω, της κακής συμπτώσεως – είδαν και οι τρεις εφιάλτη το προηγούμενο βράδυ στον ύπνο τους. Κι αρχίζουν να τον περιγράφουν.

Λέει ο Νεοδημοκράτης: «Είδα, λέει, ότι κοιμήθηκα και, όταν ξύπνησα, είχα δραχμές στην τσέπη μου, ήμασταν εκτός Ευρώπης».

Μετά, σειρά παίρνει ο Πασόκος: «Τι μας λες, ρε εσύ; Εγώ είδα πως κοιμήθηκα, λέει, με αρχηγό τον Βενιζέλο και ξύπνησα με αρχηγό ξανά τον Παπανδρέου».

Και ο Αριστερός: «Εγώ, δεν μπορώ να συνέλθω από τον εφιάλτη. Κοιμηθήκατε, λέει, όλοι – κι όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι – τόσο, μα τόσο βαθιά, που ξύπνησα και ήμουν πρωθυπουργός και δεν ήξερα τι να κάνω, πώς να το διαχειριστώ. Ρε μάγκες, πετάχτηκα κάθιδρος, με κομμένη ανάσα»…
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News