Τα απογευματινά σίριαλ -του Φώσκολου, παλιότερα- της Ακρίτα έχουν μία απλή συνταγή: Μικρά ενδιάμεσα σενάρια ανά επεισόδιο, με μικρές κορυφώσεις, για να κρατήσουν το αυτοτελές ενδιαφέρον του απογεύματος αλλά και να διατηρήσουν ταυτοχρόνως την περιέργεια για τα επόμενα επεισόδια με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Τα επόμενα ωριαία σενάρια είναι άγραφα ακόμα, οι συγγραφείς δουλεύουν 8ωρα καθημερινά – μόνο τους μέλημα η εξασφάλιση της αυτοτελούς πλοκής ανά ημέρα. Δεν γίνεται να υπάρχει «η συνέχεια στο επόμενο» αν δεν έχει εξασφαλιστεί η ολοκλήρωση ενός μικρού δράματος σήμερα που θα κρατήσει ζεστό το κοινό για το επόμενο ή και το μεθεπόμενο. Αν χάσεις κάποιο επεισόδιο δεν χάλασε κι ο κόσμος. Ο νόμος της σαπουνόπερας.

Με τους ίδιους τρεις βασικούς πρωταγωνιστές κι εναλλασσόμενους δεύτερους ρόλους, κάθε επεισόδιο έχει τη δική του αυτοτελή, μικρή ιστορία. Το θέμα είναι ότι δεν επιτρέπεται η αχαλίνωτη κλιμάκωση και η κορύφωση, γιατί κάπου εκεί πρέπει να επέλθει και το τέλος. Και το τέλος υπάρχει μόνο όταν ολοκληρωθεί η σεζόν και αν δεν ανανεωθεί η σύμβαση για την επόμενη.

Τα μικρά σενάρια της κάθε ημέρας μπορεί να εξυφαίνονται γύρω από το επίδομα γάμου, το χαράτσι στα ακίνητα, τις συντάξεις του ΟΓΑ, τη διαθεσιμότητα, την ΕΡΤ. Χαμηλής έντασης δράματα, χωρίς κορύφωση και κάθαρση. Πληκτική αλυσίδα. Το μουσικό σήμα της εκπομπής πέφτει με τις αφίξεις στο Μαξίμου, το «συνεχίζεται» λέγεται με δηλώσεις στις κάμερες, στην έξοδο με τους πολλούς δημοσιογράφους.

Κάποιες φορές ένας πρωταγωνιστής διαφωνεί με τον παραγωγό. Η συμφωνία χαλάει και ο σεναριογράφος τον εξαφανίζει. Τον σκοτώνει, τον στέλνει μακρινό ταξίδι. Με τους υπόλοιπους το σίριαλ συνεχίζεται, με μικρές αλλαγές, μέχρι να βγει η σεζόν και μετά ό,τι πει η αγορά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News