Τον Αύγουστο του 2009, το ελβετικό κοινοβούλιο ενέκρινε την επέκταση των συνόρων της χώρας κατά 150 μέτρα μέσα στο έδαφος της Ιταλίας καθώς οι παγετώνες, που οριοθετούν την Ελβετία ψηλά στις Άλπεις, έχουν υποχωρήσει σημαντικά. Εύκολα μπορεί κάποιος να πει πως τελικά η επέκταση πήγε λίγο πιο ανατολικά κι έφτασε ως τα σκαλοπάτια της Ελληνικής Βουλής. Αλλά για αυτό δεν μπορούμε να είμαστε απολύτως σίγουροι. Οι μόνοι που έχουν την δυνατότητα να το επιβεβαιώσουν επικαλούνται την ταπείνωση των βουλευτών με τους επιπλέον ελέγχους για πιθανές καταθέσεις σε ελβετικές τράπεζες. Δεν πρέπει να μας προκαλεί εντύπωση. Είναι οι ίδιοι που κάνουν λόγο για συνειδησιακές συγκρούσεις όταν αναγκάζονται να ακολουθήσουν την κομματική γραμμή. Ψηφίζουν νομοσχέδια που μετατρέπουν τους σταυρούς στα ψηφοδέλτια σε μούντζες ή παραχωρούν κάλυψη σε συναδέλφους τους, απορρίπτοντας αιτήματα για άρση της ασυλίας. Αναμενόμενο. Το κτίριο του Κοινοβουλίου φαίνεται να λειτουργεί σαν παραμορφωτικός φακός που διογκώνει υπαρξιακές αναζητήσεις. Γι' αυτό και ο ιστορικός του μέλλοντος όταν θα κληθεί να καταπιαστεί με την σύγχρονη ελληνική ιστορία θα πρέπει να κατέχει μεταπτυχιακό στην ψυχολογία.

Θα πρέπει όμως συνάμα να γνωρίζει και τα βασικά από τον χώρο του θεάματος. Στη σφαίρα αυτή ανήκουν οι πολιτικές τοποθετήσεις για την διερεύνηση των πόθεν έσχες. Ζητούν να τηρηθούν τα αυτονόητα, ενώ ταυτόχρονα υπονομεύουν κάθε διαδικασία προς αυτή την κατεύθυνση. Στην ουσία παίρνουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια παράσταση επικοινωνιακών τρικ. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση, αυτά τα τρικ δεν βγάζουν κανένα όνομα από το καπέλο. Αντιθέτως, βουτούν το χέρι πιο βαθιά σε αυτό και τραβάνε την κοινή λογική από τα μαλλιά. Την σέρνουν ως τις Άλπεις και την αφήνουν εκεί να ψάχνει δικαιούχους λογαριασμών. Καταντά τουλάχιστον φαιδρό.

Δεν νομίζω πως υπάρχει Έλληνας πολίτης που να πιστεύει πως θα βρεθούν ονόματα βουλευτών πίσω από πολλά μηδενικά. Η ΝΔ συμπεριφέρεται σαν να το πιστεύει και μάλιστα επιχειρεί να το συγκαλύψει. Έτσι, εκφράζει την αντίθεσή της στην αποστολή αιτήσεως προς την Ένωση Ελβετικών Τραπεζών για παροχή πληρεξουσιότητας ώστε να αρχίσει η έρευνα σε κινήσεις λογαριασμών κατά την περίοδο 2007-2011. Γιατί; Επειδή, όπως ισχυρίζεται, αυτή η διαδικασία θα ταπείνωνε τους βουλευτές. Η αλήθεια είναι ότι δεν θα ταπείνωνε κανέναν, ίσως μόνο τους ψηφοφόρους τους. Τα ευρήματα της έρευνας θα χωρούσαν σε μία άδεια σελίδα. Δεν υπάρχει τίποτα να βρεις και τίποτα να πεις εκεί.

Μία έρευνα που θα υποχρέωνε τον Σέρλοκ Χολμς να πει στον αγαπητό Γουότσον πως όταν το στοιχειώδες συναντά την ελληνική πραγματικότητα, γρήγορα μετατρέπεται σε αδύνατο. Τόσο αδύνατο που, αν μεγαλώσει ακόμα λίγο, θα γίνει αστικός μύθος για παχουλούς λογαριασμούς. Θα σέρνεται μαζί με τους κροκόδειλους στους υπόνομους της Νέας Υόρκης και θα δαγκώνει με όση δύναμη μπορεί να έχει μία τρομακτική σκιά στον τοίχο. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News