Σε τρία ονόματα – τρεις μεγάλους πολιτικούς που από νωρίς είδαν την Ευρώπη ενιαία στον χάρτη και την οικονομία – αναφέρθηκε ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ στην ομιλία του που προηγήθηκε το πρωί της εκλογής του, στο Στρασβούργο. Στον πρώην καγκελάριο και πατέρα της γερμανικής επανένωσης, Χριστιανοδημοκράτη, Χέλμουτ Κολ, στον Γάλλο πρόεδρο και σοσιαλιστή Φρανσουά Μιτεράν και στον επίσης Γάλλο εκμοντερνιστή και οραματιστή Ζακ Ντελόρ.

Κορμός της κοινής τους σκέψης, η ενωμένη -στην αρχή οικονομικά και μετά νομισματικά- Ευρώπη ως μόνη επιλογή για διαρκή ειρήνη, ελευθερία και σταθερότητα. Και το κοινό τους όνειρο η πολιτική ενοποίηση, όνειρο που ξεθωριάζει και επανέρχεται εδώ και δεκαετίες. Τώρα είμαστε στη στιγμή που οι εχθροί του έχουν πολλαπλασιαστεί και η δουλειά των ευρωπαϊστών έχει γίνει πιο δύσκολη από ποτέ. Tο τιμόνι τώρα της ενωμένης γειτονιάς κρατά ο Γιούνκερ.

Το όραμα των μυθολογημένων πρωτεργατών ξέφευγε από τις πολιτικές τους αφετηρίες. Αυτό που ένωνε τότε τους συντηρητικούς και σοσιαλδημοκράτες ηγέτες ήταν η απόφαση να βάλουν τέλος στους πολέμους της πιο αιματοβαμμένης γης του κόσμου τους αιώνες που πέρασαν, με την κατάργηση των συνόρων της. Και ο Γιούνκερ το πρώτο που έκανε ήταν να συγκεράσει τεχνητά τις πολιτικές τους διαφορές. Τις διαφορές των δύο μεγαλύτερων ομάδων που τον στήριξαν.

Μίλησε για κοινωνική ελευθερία της αγοράς. Ο όρος δεν υπάρχει πουθενά. Είναι πολιτικός όρος συναίνεσης και όχι οικονομικός. Ο Γιούνκερ ήταν σαν να έλεγε, την Ευρώπη πρέπει να σώσουμε, την ενότητά της να εξασφαλίσουμε, το μείγμα πολιτικής θα το βρούμε. Οπαδός της ελεύθερης οικονομίας ο ίδιος δέχτηκε να βάλει τον κοινωνισμό του σοσιαλιστικού κόμματος στα προτάγματά του γιατί εκείνο το μεσημέρι γινόταν ηγέτης όλων. Και η μοίρα τον έφερε συνομιλητή της Ιστορίας, παραλήπτη των μεγάλων παρακαταθηκών που είχε στα χέρια του ένα μεγάλο στοίχημα, σε μια δυσοίωνη εποχή. Γνώριζε ότι η αρχή ήμισυ του παντός είναι να ενώσει και όχι να διχάσει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News