Περίεργο πόσο γρήγορα ωριμάζει ο Αλέξης Τσίπρας, υπό την πίεση των πραγμάτων. Και προς κατευθύνσεις που – θα ‘λεγε κανείς – υπονομεύουν την αρχική του αυτοτοποθέτηση στο προσκήνιο.

Δείτε το τελευταίο επεισόδιο της διαδρομής. Σταθερά, αφότου βρέθηκε σε ρόλο Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ο ΣΥΡΙΖΑ, η θέση Τσίπρα είναι ότι η κοινωνική πίεση, η κοινωνική αναταραχή – άντε και η κοινοβουλευτική πίεση της Αντιπολίτευσης – θα φέρει εκλογές. Οι οποίες εκλογές θα αποσαθρώσουν την κυβερνητική πλειοψηφία, αρχικά την τριπλέτα ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ, τώρα το δίδυμο ΝΔ/ΠΑΣΟΚ. Και θα δώσουν την εξουσία, ή την ευθύνη στον ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ. κ.λπ.

Τώρα, έρχεται ο Αλέξης Τσίπρας και – με λόγο μετρημένο, εκεί που βρίσκεται το πράγμα. με τις δημοσκοπήσεις να δίνουν πεισματικά ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ίσια βάρκα/ίσια νερά – όχι απλώς συνειδητοποιεί, αλλά και διακηρύσσει ότι η πορεία της χώρας προς εκλογές, δηλαδή προς αναζήτηση νέας νομιμοποίησης για το επόμενο βήμα – όποιο και να ‘ναι! – δεν θα προκύψει ούτε από δυναμική αντιπολίτευση, ούτε από κάποιου είδους κοινωνική εξέγερση. Θα προκύψει, όποτε, από την ανάγκη (και) του ευρωπαϊκού συστήματος να έχει απέναντί του κάτι το δυνάμενο να αναλάβει δεσμεύσεις πιο μακρόχρονες, από πλευράς Ελλάδας. Το «δεν θα μας αφήσουν οι Ευρωπαίοι να κάνουμε εκλογές» θα ολισθήσει στο «θα μας καλέσουν οι Βρυξέλλες, δηλαδή το Βερολίνο, να αποφασίσουμε τι θέλουμε τελικά», προτού γίνει η τελική ευρωσυζήτηση περί Ελλάδας.

Ξεκινήσαμε λέγοντας – και το εννοούμε – ότι ο Αλ. Τσίπρας ωριμάζει, ωριμάζει γρήγορα. Η παραδοχή ότι οι εκλογές – οψέποτε! – κινδυνεύουν να είναι αποτέλεσμα εξωτερικής πίεσης (και όχι εξέγερσης κατά της απαγόρευσης εκλογών!) είναι βαρύτατη σε συνέπειες. Σημαίνει ότι η Ελλάδα, η Ελληνική Δημοκρατία, με ό,τι σχήμα προκύψει από τις επόμενες κάλπες όποτε και όπως στηθούν, θα χρειαστεί να μιλήσει προς τους «έξω» (άστε τα «σκληρή διαπραγμάτευση» και τα σχετικά) με εντελώς διαφορετικό λόγο απ’ ό,τι έως σήμερα. Εδώ, όμως, είναι και τελική πρόκληση της ωρίμανσης, όπως ήταν η πρόκληση της ωρίμανσης στον ΓΑΠ κάποιους μήνες μετά το «Λεφτά υπάρχουν!» και την προσγείωση στο Καστελόριζο, όπως ήταν στον ΑντΣαμ μετά το Ζάππειο 1+2 και τη συμμετοχή στο σχήμα Παπαδήμου. Η πρόκληση της ωρίμανσης είναι να συνειδητοποιείς ότι το υπερώριμο καταλήγει σε σήψη…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News