349
|

Ο Θεός και η Παναγιά αγαπούν τον Σαμαρά

Λίνα Παπαδάκη Λίνα Παπαδάκη 9 Σεπτεμβρίου 2013, 00:34

Ο Θεός και η Παναγιά αγαπούν τον Σαμαρά

Λίνα Παπαδάκη Λίνα Παπαδάκη 9 Σεπτεμβρίου 2013, 00:34

Με το «κλείσιμο» του ματιού όπως δυο καλοί – ίσως και κρυφοί – φίλοι συνεννοήθηκαν οι δυο αρχηγοί, της Πολιτικής και της Εκκλησίας. Ο πρωθυπουργός στα εγκαίνια της ΔΕΘ, σε απευθείας σύνδεση με όλα τα κανάλια και τα ραδιόφωνα, γνωρίζοντας ότι θα συζητηθεί και ποικιλοτρόπως θα σχολιαστεί, απευθύνθηκε στον Μητροπολίτη Άνθιμο κοιτάζοντάς τον και με τη φράση «Παναγιώτατε, τέλος αυτά», του εξασφάλισε δημόσια την ηρεμία και τη βεβαιότητα ότι κανείς αριστερός φιλοευρωπαϊστής δεν θα καταφέρει να διαχωρίσει από την ελληνική Ιστορία και παράδοση το κράτος και τον κλήρο. Και αυτό είναι δέσμευση και λόγος μεταξύ ανδρών.

Η πρόσφατη αναστάτωση που προκάλεσε η Ρεπούση και όλες οι προοδευτικές φωνές που βγήκαν να τη στηρίξουν, έθεσαν σε κίνδυνο για άλλη μια φορά τη φιλοκυβερνητική στάση που έχει κρατήσει τον τελευταίο καιρό ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης και ο καθ’ ύλην αρμόδιος έσπευσε να τον καθησυχάσει. Οι καιροί – ειδικά αυτοί – θέλουν να 'χεις υποστηρικτές παντού και ισχυρούς συμμάχους που έχουν τον τρόπο τους να διεισδύουν στον λαό.

Η δε Θεσσαλονίκη έχει παράδοση τόσο στον συντηρητισμό όσο και στα θρησκοληψία. Η ταύτιση της εθνικής παλιγγενεσίας με τη γαλανόλευκη και το ράσο είναι απαραίτητη για την προεκλογική καμπάνια και μετεκλογική επιβίωση.

Το θέμα είναι πια τόσο αναμενόμενο και παλαιικό. Στοίχημα θα 'βαζε κανείς για τη στάση του Αντώνη Σαμαρά. Ο άνθρωπος που όταν ανακοινώνει στον λαό τα μεγάλα στοιχήματα αρχίζει τις φράσεις του με την επίκληση της Παναγίας, δεν περιμένεις να συμφωνεί με τη Ρεπούση. Είναι όμως Ευρωπαίος Πρωθυπουργός, με παραστάσεις και σπουδές και θα είχε κανείς την απαίτηση να μην κλείνει το μάτι στο πιο ακραία συντηρητικό κομμάτι της κοινωνίας αλλά και της θρησκείας, μα να συμπεριλάβει στον προβληματισμό του την ευρωπαϊκή εμπειρία, τις αλλαγές στην κοινωνία και τη σκέψη καθώς και τα προσωπικά του παθήματα του παρελθόντος.

Όμως δυστυχώς συνεχίζει και βαδίζει τον δρόμο που ήξερε από τον καιρό που ξεκινούσε την πολιτική. Της αμετακίνητης προσήλωσης στα πιο αγκυλωμένα εθνικοορθόδοξα σχήματα και της ταύτισης με τους πιο ακραίους εκπροσώπους τους. Όσο αλλαγμένος είναι όταν χειρίζεται την οικονομία, τόσο αμετανόητος εμφανίζεται όταν η συζήτηση φτάνει στην αυτονόητη και αναγκαία στις μέρες μας αμφισβήτηση των ελληνοχριστιανικών μας ταμπού.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News