Υποσχέσεις, μεγαλοστομίες, φαντασιώσεις, εύκολες λύσεις, αντιφάσεις… Με λίγα λόγια προεκλογική περίοδος. Καλή η κριτική στους πολιτικούς. Το επόμενο επίπεδο αυτού του προβληματισμού όμως είναι το εξής: Θα τολμούσαν οι πολιτικοί στην Ελλάδα να πολιτεύονται όπως πολιτεύονται, αν δεν ήταν βέβαιοι πως εκείνοι στους οποίους απευθύνονται, θα ανταποκριθούν θετικά;

Θα τολμούσε, ας πούμε, ο πρωθυπουργός να εξομοιώσει τους τζιχαντιστές με τον μέσο ταλαίπωρο που θαλασσοπνίγεται για να πατήσει Ευρώπη κατατρεγμένος από τον πόλεμο και τη φτώχεια, αν δεν ήξερε καλά πως από την δεξαμενή των ακροατών του το μεγαλύτερο μέρος θα γνέψει καταφατικά; (Και μην αρχίσετε τα περί μεταναστευτικού στα σχόλιά σας παρακαλώ. Είναι σαφές πως είναι πρόβλημα που χρήζει διευθέτησης και είναι επίσης σαφές πως αναφέρομαι αποκλειστικά και μόνον στο πρόσφατο λογικό άλμα του κ. Σαμαρά.)

Θα έμπαινε στη διαδικασία ο πρόεδρος του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς να τρέχει στους αγιασμούς και να μετέχει σε ιερά σκετσάκια, αν, κοντοζυγώνοντας στην εξουσία, δεν ήξερε πως στην Ελλάδα το σταυροκόπημα δεν έβλαψε ποτέ κανέναν;

Θα τολμούσε η κυβέρνηση και ο αρμόδιος υπουργός να γράφει επί τόσο καιρό στα παλαιότερα των υποδημάτων του το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που έχει ήδη καταδικάσει τη χώρα μας για το ζήτημα του συμφώνου συμβίωσης μεταξύ ομοφύλων, αν δεν γνώριζαν πως η πλειονότητα των ανθρώπων σ’ αυτή τη χώρα πιστεύει πως του πέφτει λόγος τι κάνει ο άλλος στο κρεβάτι ή στα φορολογικά του;

Θα τολμούσε να πολιτευτεί (επανέρχομαι κι ας γίνομαι κουραστική) δημοσιογράφος με το κόμμα που υποτίθεται πως τόσα χρόνια ήλεγχε μέσω του ρεπορτάζ του, αν δεν είχε μάθει πια καλά πως αρκεί η τηλεοπτική του προβολή για να εξασφαλίσει την εκλογή του;

Θα τολμούσαν τα κόμματα να κατεβάσουν στους συνδυασμούς τους τόσους και τόσους ανεκδιήγητους σταρ του ποδοσφαίρου, της πασαρέλας ή της πίστας, που μετά βίας μπορούν να συντάξουν μισή πρόταση, αν δεν γνώριζαν τα επιτελεία τους ποια είναι μέσες-άκρες τα κριτήρια ψήφου του μέσου πολίτη; (Ειρήσθω εν παρόδω, οι γυμνές φωτογραφήσεις είναι το πρόβλημα; Σεξισμός, σεμνοτυφία κι άγιος ο Θεός).

Και τέλος…

Θα έμπαιναν στη Βουλή οι ΑΝΕΛ; (Σκέτο και έλεος δηλαδή)

Η προβληματική, βέβαια, θυμίζει λίγο το «η κότα έκανε τ’ αυγό ή το αυγό την κότα». Μια ψήφος σοβαρή και υπεύθυνη, όμως, μια ψήφος δηλαδή με γνώμονα τα βιογραφικά των υποψηφίων, το συνεπές, ειλικρινές και ρεαλιστικό των τοποθετήσεών τους ή το πρόγραμμα των κομμάτων, θα ανάγκαζε τα κομματικά επιτελεία να αντιμετωπίζουν τον ψηφοφόρο ως ώριμο και συνειδητοποιημένο πολίτη και όχι ως ευκολόπιστο και φοβισμένο πρόβατο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News