Χθες σας έλεγα ότι μέχρι τις νέες εκλογές του Ιουνίου πολλά θα δούμε και αρκετά θ’ αλλάξουν. Από χθες έχει την τιμητική του ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέξης Τσίπρας πήρε την εντολή και κάνει επαφές. Όχι φυσικά για να κάνει κυβέρνηση, αφού τα μαθηματικά και οι πολιτικοί όροι που ο ίδιος έχει θέσει αποκλείουν αυτή τη δυνατότητα, αλλά για να εγκαινιάσει ατύπως τη νέα προεκλογική του εκστρατεία.

Ξεκίνησε υπερφίαλος και αμετροεπής ζητώντας δηλώσεις μετανοίας από τους ηττημένους του δικομματισμού. Μια ενέργεια που δείχνει ότι δεν μπορεί να αποβάλλει ένα σύνδρομο πολιτικού παληκαρισμού που τον διακατέχει.

Ο Αλέξης είναι έξυπνος. Γνωρίζει ότι είναι αδύνατον να εξηγήσει πειστικά το πως θα καταφέρει να πετάξει τα κομμάτια του σκισμένου μνημονίου στα μούτρα της Μέρκελ ενώ θα παραμένουμε στο ευρώ. Προτιμά τον ανώδυνο καταγγελτικό μονόλογο μπροστά στην κάμερα.

Όμως ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ συμμετείχε χθες σε τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά πάνελ. Δυστυχώς γι’ αυτόν και το κόμμα του, μη διαθέτοντας  το χάρισμα του αρχηγού, έπεσε στη λούμπα να ανοίξει το κεφάλαιο  του «πως θα κυβερνήσουμε». Θα κρατικοποιήσουμε τις τράπεζες, θα δεσμεύσουμε τα 165 δις των καταθέσεων και θα χρηματοδοτήσουμε επενδύσεις. Οι αποταμιευτές δεν θα πρέπει να ανησυχούν γιατί τις καταθέσεις θα τις εγγυάται το κράτος (το οποίο τις παίρνει επειδή ακριβώς δεν έχει λεφτά). Πρόκειται προφανώς για μια εγγύηση αμιγούς ηθικής αξίας. Από αυτά χρήματα θα επιστραφούν στους πολίτες τα 2,2 δις του τέλους της ΔΕΗ και θα αποκατασταθούν τα θιγμένα εισοδήματα και άλλες αδικίες. Και όλα αυτά παραμένοντας εντός Ευρωζώνης. Συγνώμη αλλά με αυτά όχι δεν κυβερνάς αλλά μάλλον δεν πας ούτε στην επόμενη τάξη στο Λύκειο. 

Το άλλο ζήτημα που θέτει και ένα θέμα ηθικής τάξης είναι το πώς ο Αλέξης Τσίπρας διαχειρίζεται τη διερευνητική εντολή. Εντάξει, καταλαβαίνω ότι προέρχεται από μια μεγάλη νίκη και το χαίρεται, το διασκεδάζει. Αλλά η διερευνητική εντολή δεν είναι έπαθλο για γύρο του θριάμβου. Τι νόημα έχουν οι συναντήσεις με εξωκοινοβουλευτικά κόμματα και κοινωνικούς φορείς στα πλαίσια της εντολής; Τι νόημα έχει να επιμένεις για τη δυνατότητα συγκυβέρνησης με το ΚΚΕ αφού σου έχει διαμηνύσει ότι δεν θέλει καμιά συζήτηση; Τι νόημα έχει να λες ότι ψάχνεις να σχηματίσεις κυβέρνηση της αριστεράς όταν τα νούμερα δεν βγαίνουν και ενώ απορρίπτεις με περιφρόνηση κάθε μη αριστερή στήριξη που σου προσφέρεται; Προφανώς για τις κάμερες και τα δελτία ειδήσεων. Μόνο που ο κόσμος απαιτεί πλέον αλλαγή συμπεριφορών. Αυτά τα έκανε ο δικομματισμός.

Κλείνοντας θα επιμείνω στη στάση του ΚΚΕ σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Κατά την γνώμη μου δεν πηγάζει μόνον από την πάγια θέση απόρριψης των πολιτικών συμμαχιών κορυφής από το κόμμα αυτό. Το ΚΚΕ ενοχλείται σφόδρα γιατί πιστεύει- και όχι αβάσιμα- ότι ο ΣΥΡΙΖΑ οικειοποιείται την προγραμματική του θέση καταγγελίας του μνημονίου με το απατηλό και δημαγωγικό περιτύλιγμα της παραμονής στην Ευρωζώνη. Αντίθετα το ίδιο έχει μια τελείως ξεκάθαρη και απόλυτα ειλικρινή θέση ότι κάτι τέτοιο επιβάλλει και την ταυτόχρονη έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη και την Ε.Ε.. Επομένως θεωρεί ότι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ παραπλανεί και εγκλωβίζει τους αριστερούς ψηφοφόρους δυσχεραίνοντας την δική του πολιτική επιρροή. Γι’ αυτό και δεν θέλει να ακούσει καμιά κουβέντα συνεργασίας.

Δεν συμφωνώ πολιτικά με το ΚΚΕ, αλλά δεν θα μπορούσα ποτέ να το κατηγορήσω για πολιτική ασυνέπεια και καιροσκοπισμό. Μακάρι να μπορούσα να πω το ίδιο και για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News