Έκανε αυτόν τον ανασχηματισμό γα να μην αναγκαστεί την Πέμπτη, μετά την κρίσιμη ψηφοφορία, να κάνει κι άλλον. Ήθελε, αφενός να σώσει τα προσχήματα με τους 32 και, αφετέρου, να μην ανοίξει άλλα μέτωπα. Επιπλέον, κατέβαλε ανταποδοτικό τέλος ψεκασμού στον Καμμένο δίνοντας υπουργική καρέκλα στον Χαϊκάλη και δουλειά σε γελοιογράφους και επιθεωρησιογράφους. Ο εναγκαλισμός με τους ΑΝΕΛ μετατρέπεται σε βρόχο.

Το χειρότερο είναι ότι ο Τσίπρας αντιμετωπίζει την ανταρσία δίνοντας μάχες οπισθοφυλακών σε ένα πεδίο ναρκοθετημένο από τα δικά του συνθήματα και πολιτικά εργαλεία. Η Θεσσαλονίκη, τα νταούλια, ο Βαρουφάκης ως asset, η καπηλεία του κατοχικού δανείου, οι παραστάσεις για το επονείδιστο χρέος και, κυρίως, το δημοψήφισμα, τον περιμένουν σε κάθε πολιτική στροφή. Ακόμη και το έσχατο «εύρημα» περί πραξικοπήματος και εκβιασμού, το οποίο προοριζόταν να χρυσώσει το χάπι, έγινε, όπως ήταν αναμενόμενο, η σημαία των διαφωνούντων. Πώς να πεις "ναι" σε πραξικόπημα; Το «δεν πιστεύω στη συμφωνία» του Τσίπρα είναι η αποκορύφωση της ηττοπάθειας. Οδηγεί κατευθείαν στο «να μην εφαρμοστεί στην πράξη» -κατά την κομματική αργκό- και στον εγκλωβισμό της κυβερνητικής προσπάθειας να υπόσχονται ή και να αναζητούν ισοδύναμα.

Όσο για τον Μπρεστ-Λιτόφσκ του Μπαλαούρα, μάλλον τον πρόλαβε η Ζωή, που ντύθηκε Μολότοφ βρίσκοντας τον Ρίμπεντροπ που της αναλογεί.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News