Μένει μια ημέρα ως τις ευρωεκλογές όπου θα εκλέξουμε τους 21 αντιπροσώπους μας για το Ευρωκοινοβούλιο. Παράλληλα, τα κόμματα θα βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα για την εσωτερική σκηνή. Το Ποτάμι για πρώτη φορά δοκιμάζεται στις κάλπες προτείνοντας μια αλλαγή νοοτροπίας στην πολιτική σκηνή της χώρας μας. Θεωρούμε ότι οι εποχές των αυτοδυναμιών έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και ότι πρέπει επιτέλους να περάσουμε από την εποχή των αδιέξοδων συγκρούσεων στην εποχή των εποικοδομητικών συνθέσεων. Πιστεύουμε ότι μεταρρυθμιστικές, ανοιχτόμυαλες δυνάμεις υπάρχουν σε όλα σχεδόν τα κόμματα και αυτές θέλουμε να φέρουμε στην επιφάνεια με την καταγραφή μιας αξιόλογης δύναμης για το Ποτάμι στις ευρωεκλογές.

Όμως, μετά τα αποτελέσματα της προηγούμενης Κυριακής, το Ποτάμι έχει να αντιμετωπίσει και μια δεύτερη πρόκληση. Στα παραπάνω επιχειρήματα για ψήφο στο Ποτάμι έρχεται να προστεθεί ακόμα ένα: Η τρίτη θέση που έχει βάλει ως στόχο αποκτά πολύ μεγαλύτερη σημασία βλέποντας την άνοδο της Χρυσής Αυγής. Αν ο συμβολισμός της πρώτης θέσης που επικαλούνται τα δύο κόμματα («νίκη έστω και με μία ψήφο») είναι σημαντικός, εξίσου σημαντικός νομίζω είναι και ο συμβολισμός ενός ναζιστικού κόμματος στην 3η θέση εκλογών, για πρώτη φορά στη σύγχρονη Ελλάδα. Πώς μπορεί κάποιος να πανηγυρίσει ότι «νίκησε» όταν στην 3η θέση φιγουράρει το μαύρο της Χρυσής Αυγής; Το Ποτάμι πρέπει λοιπόν να κινητοποιήσει όλες τις δυνάμεις που θέλουν να δηλώσουν με εμφατικό αλλά γόνιμο τρόπο το γύρισμα της πλάτης στα παλιά κόμματα. Η απογοήτευση από το παλιό κομματικό σύστημα να διοχετευθεί σε δημιουργική κι όχι καταστροφική ψήφο. Ο κλήρος αυτός, του αντιπάλου της Χρυσής Αυγής για την 3η θέση, έλαχε στο Ποτάμι με βάση όλες τις δημοσκοπήσεις. Τα ίδια όμως θα έλεγα όποιο άλλο κόμμα κι αν ήταν στη θέση του.

Με τα παραπάνω δεν επιχειρώ να πείσω ψηφοφόρους άλλων κομμάτων που έτσι κι αλλιώς βλέπουν προς το παρόν με δυσπιστία το Ποτάμι. Θέλω όμως να δώσω στον κόσμο που δεν θα πήγαινε να ψηφίσει, έναν ακόμα λόγο να πάει. Ένα επιχείρημα που μπορεί τελικά να γύρει τη ζυγαριά προς τη συμμετοχή. Το Ποτάμι δεν διεκδικεί απλώς ένα κομμάτι από την εκλογική πίτα, αλλά θέλει να την μεγαλώσει κιόλας. Συνήθως, κάποιος δεν πάει να ψηφίσει γιατί «τους έχει βαρεθεί όλους» και «δεν τον εκφράζει κανένα κόμμα». Ακόμα όμως κι αν δεν σε εκφράζει κανένα κόμμα σίγουρα θα υπάρχουν κόμματα που σε εκφράζουν περισσότερο ή λιγότερο από άλλα. Μένοντας, λοιπόν, αμέτοχος ενισχύεις αυτούς που σε εκφράζουν λιγότερο ή, ακόμα χειρότερα, αυτούς που απεχθάνεσαι. Ουσιαστικά, με την αποχή δεν απονομιμοποιείς το σύστημα, όπως πιθανώς νομίζεις, αλλά αντίθετα νομιμοποιείς το χειρότερο κομμάτι του. Κι επειδή στην πολιτική και οι συμβολισμοί έχουν την αξία τους, το μαύρο χρώμα στην 3η θέση το βράδυ της Κυριακής θα είναι μία ήττα για τους δημοκρατικούς πολίτες, όποιο κόμμα και να ψηφίζουν…
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News