Πού να το φανταστώ λίγες ώρες πριν, πως η απορία που εξέφραζα γραπτώς για την «Αυτοκρατορική απομόνωση» με την οποία απειλούσε ο Κυρ-Αντώνης τον Αλέξιο Τσίπρα τον Πρώτο, θα έβρισκε την απάντησή της άμεσα και δυναμικά, σαν κεραυνός εν αιθρία με την εντυπωσιακά επιθετική πολιτική κίνηση του Σαμαρά – να κλείσει και να σφραγίσει την ΕΡΤ μέσα σε λίγες ώρες και εν αγνοία των μέχρι εκείνη τη στιγμή «εταίρων» του στην τρικομματική κυβέρνηση που, αν δεν είμαι εντελώς λάθος, θα πρέπει να πέσει – από ώρα σε ώρα. Είχαμε χρόνια να ζήσουμε μια φάση δυνατού πολιτικού πόκερ με τον ένα παίκτη να λέει «ρέστα» – χωρίς να ξέρει ούτε αυτός τι φύλλα κρατάει. Έσπρωξε πρώτα ο Αντώνης όλες τις μάρκες του στην πράσινη τσόχα και κράτησε τα χαρτιά του κλειστά: Αν πάνε πάσο ο Βαγγέλης και ο Φώτης, κανείς δεν θα μάθει ποτέ τι τον έπιασε εκείνη την Τρίτη του Ιουνίου 2013 τον Αντώνη Σαμαρά και σφράγισε μέσα σε λίγες ώρες την ΕΡΤ, κόβοντας έτσι με μια μαχαιριά τον γόρδιο δεσμό που ούτε ο Καραμανλής της μεταπολίτευσης δεν τόλμησε να αντιμετωπίσει – κι ας ήταν ο καημός του. Αν όμως τα «δουν» τα ρέστα οι συμπαίκτες και αντιδράσουν σαν αξιοπρεπείς άνθρωποι και πολιτικοί, τότε θα πρέπει να βάλουν κι αυτοί στο τραπέζι ό,τι έχουν μπροστά τους και να δώσουνε τη μάχη τους: Δηλαδή, εκλογές.

Σ’ αυτή την περίπτωση όλα παίζονται και είναι πολύ πιθανόν κερδισμένος να βγει ο Τσίπρας συσπειρώνοντας όλο αυτό που λέμε στην Ελλάδα «σοσιαλισμό» και «Αριστερά» και ότι δεν είναι τέλος πάντων «αστικό», «νεοφιλελεύθερο», «κεντρώο» και «δεξιό». Θα συμβεί όμως αυτό -ή θα μπορέσουν το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ να εισπράξουν σε ψήφους κάτι από την άρνησή τους να υποκύψουν στον εκβιασμό του Σαμαρά, με αποτέλεσμα να βρεθεί πράγματι ο Τσίπρας σε αυτή την «αυτοκρατορική απομόνωση» που δεν μπορούσα εγώ να ερμηνεύσω- εκεί, μάλιστα, που δεν το περίμενε κανείς; Γιατί, αν το ΠΑΣΟΚ διεκδικήσει κάτι από το παρελθόν του με ενωτικές κινήσεις που να γεφυρώνουνε τα χάσματα και να επουλώνουν τις πληγές και αν η ΔΗΜΑΡ εμφανιστεί σαν η «σοβαρή Αριστερά» που ξέρει μεν να υποχωρεί όσο πρέπει, έχει όμως αρχές απαράβατες, τότε είναι πολύ πιθανόν τα δυο «μικρά» αυτά κόμματα να κερδίσουν κάτι από τη σκληρή παρτίδα του πόκερ που παίχτηκε άγρια και να συσπειρώσουν γύρω τους, δεν σας λέω πολλούς, αλλά αρκετούς πολίτες που δεν ορκίζονται και στο όνομα του ΣΥΡΙΖΑ – τον ψηφίζουν γιατί είναι πολύ θυμωμένοι και γιατί σε κάποιον καινούργιο και αδοκίμαστο ελπίζουν. Οι πολιτικές ισορροπίες εύκολα μπορούν να ανατραπούν σε μια τέτοια περίπτωση, το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ να μειωθεί – και, φυσικά, κανείς δεν μπορεί να ξέρει πού θα κάτσει η μπίλια, το βράδυ των εκλογών. Των εκλογών που θα γίνουν, άκου να δεις τώρα, με αφορμή την ΕΡΤ.

Όπως και να έχει το πράγμα πάντως, είτε πάμε στις κάλπες επειγόντως, είτε το καθυστερήσουνε λιγάκι ο Φώτης και ο Βαγγέλης (από δειλία ίσως), το βέβαιο είναι πως ο Σαμαράς έσπασε οκάδες αυγά την Τρίτη – και απομένει τώρα λίγος χρόνος γι’ αυτήν τη συγκυβέρνηση. Προχωράμε, πια, ή για έναν θρίαμβο του Αλέξη Τσίπρα, αν παίξει και αυτός σωστά, ή για μια περίοδο δημιουργικών δοκιμών με πρωταγωνιστή τον Κυρ-Αντώνη, αν δεν καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει στην πρώτη θέση και παραμείνει η Νέα Δημοκρατία πρώτο κόμμα, όποιο και αν είναι το ποσοστό της.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News