Όσα στελέχη, βουλευτές, υπουργοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, ακόμη και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, συνεχίζουν αφρόνως να απειλούν τους εταίρους-πιστωτές με ρήξη στις διαπραγματεύσεις, πέραν όλων των άλλων συνεπειών που έχει η στάση τους, θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψιν τους, τις επιπτώσεις στα εθνικά θέματα.

Σε έναν σύγχρονο, όλο και πιο περίπλοκο κόσμο, όπου τα εθνικά συμφέροντα προωθούνται και επιτυγχάνονται με σταθερή πολιτική, συμμαχίες και ρεαλισμό και ταυτόχρονα ισχυρό εσωτερικό μέτωπο, όταν χάνεις και τα δύο, -συμμαχίες και εσωτερική ενότητα- τα πράγματα δεν προμηνύονται καλά.
Στην εποχή μας οι διακρατικές διαφορές δεν επιλύονται σε διμερές επίπεδο αλλά μέσα σ' ένα πλαίσιο ευρύτερων συμμαχιών. Το αξίωμα αυτό στις σύγχρονες διεθνείς σχέσεις ισχύει ιδιαίτερα για τη χώρα μας, που έχει ακόμη ανοικτά εθνικά ζητήματα (τις ελληνοτουρκικές διαφορές, την εκκρεμότητα στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, το Κυπριακό κ.ά).

Όπως έχει δείξει η σύγχρονη ιστορία μας -για όσους δεν εθελοτυφλούν- όταν στο εσωτερικό της χώρας σημειώθηκε πολιτική κρίση και επικράτησε διχαστικό κλίμα, η Ελλάδα υπέστη μεγάλες εθνικές ήττες χάνοντας πολύτιμους συμμάχους και πλήρωσε ακριβά την ανάκαμψή της. Μετά το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Χ. Τρικούπη ήρθε η ήττα του 1897, με τον Εθνικό Διχασμό η Μικρασιατική καταστροφή, μετά την ανατροπή Βενιζέλου το 1934 ήρθε η δικτατορία του Μεταξά, μετά τη σύγκρουση του '45 ο Εμφύλιος, όταν κατέρρεε το Λαϊκό Κόμμα του Παπάγου, το 1955, τα Σεπτεμβριανά της Κωνσταντινούπολης, κι έπεται η τραγωδία της Κύπρου το 1974 ή τα Ίμια το 1996. Αντιθέτως, η οικοδόμηση ισχυρών συμμαχιών από τον Κώστα Σημίτη βοήθησε την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε κόντρα στις αντιδράσεις της Τουρκίας. Ή η υποστήριξη των Ευρωπαίων, αυτών των ίδιων των δανειστών, στις ελληνοτουρκικές διαφορές.

Με την ονείρωξη, λοιπόν, της ρήξης με τους πιστωτές να πιπιλίζεται σαν καραμέλα από τους συριζαίους, οι ανησυχίες πολλαπλασιάζονται. Ο κίνδυνος να χαθούν κρίσιμοι σύμμαχοι είναι υπαρκτός και αποτελεί τουλάχιστον ψευδαίσθηση να νομίζει κάποιος επαναστάτης του ΣΥΡΙΖΑ ότι «σπάζοντάς τα» με τους Ευρωπαίους συμμάχους θα σπεύσει ασμένως να μας υπερασπιστεί ο Πούτιν, αν μας προκύψει στο εγγύς μέλλον κάποιο εθνικό πρόβλημα. Ο διπλωματικός απομονωτισμός της Ελλάδας θα είναι η αχίλλειος πτέρνα της και σε συνδυασμό με μια ενδεχόμενη οικονομική χρεοκοπία… ας μην το σκεπτόμαστε καλύτερα.

Ο προβληματισμός για τις ενδεχόμενες συνέπειες στα εθνικά μας θέματα γίνεται όλο και πιο εμφανής. Οι διπλωματικές μας υπηρεσίες στα κέντρα λήψης των αποφάσεων ανά την Ευρώπη γίνονται δέκτες υπομνήσεων ότι η αλληλεγγύη δεν θα είναι πάντα δεδομένη αν η Ελλάδα θέλει να κινηθεί αυτοβούλως αγνοώντας τους κανόνες των διεθνών συνεργασιών.
«Τότε, να δεχθούμε τη σκληρότητα των μέτρων που μας προτείνουν εκβιαστικά;», θα ρωτήσει κάποιος. «Όχι», είναι η απάντηση, αλλά θα πρέπει όσοι στο κυβερνητικό στρατόπεδο καταλαμβάνονται από επαναστατικό οίστρο, να σκεφτούν ότι οι συνέπειες μιας ρήξης δεν θα έχουν μόνο άμεσα οικονομικά  αποτελέσματα. Μία απομονωμένη Ελλάδα θα είναι ευάλωτη στις εθνικές της υποθέσεις και ανήμπορη να υπερασπιστεί τα δίκαιά της.

*Ο Μιχάλης Μιχαήλ είναι δημοσιογράφος

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News