Την Κυριακή οι Έλληνες πολίτες καλούνται να λάβουν την πιο κρίσιμη απόφαση της νεότερης ιστορίας τους:

Αν η χώρα θα μεταβληθεί σε ένα Χομπσιανό «κράτος-παρία» (failed state) όπου θα κυριαρχεί το πλιάτσικο, η αρπαγή και ο «πόλεμος όλων εναντίον όλων» ή αν αντίθετα θα συνεχίσει την πορεία της στα πλαίσια του ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού. Πορεία δύσκολη όχι δίχως πισωγυρίσματα και πολλά λάθη.

Την πρώτη λύση προωθούν οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής, οι νεοσταλινικοί του ΣΥΡΙΖΑ και οι νεοεθνικιστές των ΑΝΕΛ.

Την δεύτερη λύση υποστηρίζουν όλα τα κόμματα του συνταγματικού τόξου.

Ευθύς εξ αρχής η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ επεδίωξε την ρήξη με τους Ευρωπαίους εταίρους και τους πιστωτές. Να δώσω ορισμένα παραδείγματα επί τροχάδην:

Κορυφαία κυβερνητικά στελέχη ταύτιζαν τη σημερινή Γερμανία με τους «Ναζί», αποκαλούσαν «εγκληματίες» το ΔΝΤ, καλούσαν σε «σκίσιμο» των συμφωνιών, απειλούσαν με γενικευμένο Ολοκαύτωμα («Κούγκι») σε περίπτωση που οι εταίροι δεν ικανοποιούσαν τις επιθυμίες τους, καλούσαν ιδεολογικά συγγενείς ομαδες στην Ευρώπη σε «εξέγερση» εναντίον των εκλεγμένων κυβερνήσεων, έστηναν Λαϊκά Δικαστήρια στη Βουλή για να «δικάσουν» πιστωτές και «συνοδοιπόρους», καθύβριζαν με ρατσιστικές αναφορές αξιωματούχους άλλων χωρών («ο σακάτης Σόιμπλε»), ψεύδονταν συνεχώς σχετικά με τις προτάσεις των εταίρων, απειλούσαν να στείλουν τζιχαντιστές στη Δύση, υμνούσαν αυταρχικά καθεστώτα (Βενεζουέλα, Ρωσία) κ.λπ., κ.λπ. Μπορεί κανείς να πιστεύει οτι μία ομάδα που χρησιμοποιεί τέτοιες τακτικές ενδιαφέρεται να διαπραγματευτεί;

Όχι, φυσικά. Απώτερος στόχος της τακτικής της ηγετικής κλίκας του ΣΥΡΙΖΑ (και όχι κατ' ανάγκη των οπαδών του) δεν ήταν ποτέ η διαπραγμάτευση με τους «εκμεταλλευτές του ελληνικού λαού» όπως τους αποκαλούσε, αλλά το εσωτερικό regime change: Η μετατροπή της Ελλάδας σε μία ημιολοκληρωτική κοινωνία με τους πολίτες ομήρους σε ένα καθεστώς συνεχούς φόβου και ανασφάλειας και με την κομματική νομενκλατούρα να διαιωνίζει αδίστακτα τα προνόμια που της παρέχει η κατάληψη του κρατικού μηχανισμού (δες για παράδειγμα τον πρόσφατο διορισμό συντρόφου της κ. Δούρου).

Η πιο απτή απόδειξη του ολοκληρωτικού τρόπου σκέψης των κρατούντων είναι η θεώρηση όλων όσων έχουν διαφορετικές απόψεις, όχι απλά ως πολιτικών αντιπάλων αλλά ως «εχθρών του λαού», ως «πέμπτη φάλαγγα» και «γερμανοτσολιάδων» ενταγμένων σε «κρυφά σχέδια που εξυφαίνονται στο εξωτερικό» (Κορωνάκης), για να πλήξουν τη λαοπρόβλητη κυβέρνηση. Η χρήση αυτής της βαθιά παραληρηματικής γλώσσας χαρακτηρίζει κάθε ολοκληρωτικό καθεστώς και αποτελεί τον προθάλαμο της Μακράς Νύχτας που συνήθως ακολουθεί.

Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να ενεργοποιήσουν τους παρακρατικούς του κυβερνοχώρου προκειμένου να φιμώσουν τον μεγαλύτερο Έλληνα σκιτσογράφο επειδή το χιούμορ του δεν ήταν αρεστό στους «αντισυστημικούς» κομισάριους και γκαουλάιτερ του Φαιοκόκκινου Μετώπου.

Ακόμα έχουμε τη δυνατότητα με την ψήφο μας να επηρεάσουμε τη ροή της Ιστορίας.

Μετά την Κυριακή, ίσως δεν θα την έχουμε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News