Τις τελευταίες μέρες, διάφορα κυβερνητικά στελέχη (Α. Φλαμπουράρης, Α. Μητρόπουλος, Κ. Χρυσόγονος, Π. Σκουρλέτης), ακόμη και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης, επαναφέρουν το ζήτημα της διαξαγωγής δημοψηφίσματος για να ρωτηθεί ο λαός, εφόσον τα πράγματα στη διαπραγμάτευση με τους εταίρους ναυαγήσουν. Για το τι, όμως, θα ερωτηθεί ο λαός δεν λένε ή ο καθένας λέει το τι θα ήθελε γι' αυτόν να απαντήσει ο λαός. Μοιάζει, λοιπόν, περισσότερο σαν απειλή και νομίζω ότι είναι μια πομφόλυγα έτσι… γιατί λέμε και καμιά κουβέντα να περάσει η ώρα.

Αντιπαρέρχομαι τις πολιτικές, τεχνικές και νομικές ενστάσεις και το πολιτικό κλίμα που θα διαμορφώσει μια τέτοια επιλογή, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό, και ας εξετάσουμε επί της ουσίας μια τέτοια απόφαση της κυβέρνησης.

Ποιο θα είναι το ερώτημα που θα κληθεί να διαλέξει η κοινή γνώμη;

Μία εκδοχή είναι να ερωτηθεί ο λαός για τη συμφωνία με τους εταίρους. Για το νέο Μνημόνιο ή όπως αλλιώς θα ονομάζεται. Μα αφού η κυβέρνηση θα έχει συμφωνήσει μαζί τους και η παρουσία της Ελλάδας στο ευρώ θα διασφαλίζεται, κατά συνέπεια δεν θα υπάρχει θέμα Grexit. Τα  κόμματα της αντιπολίτευσης αyτό άλλωστε δεν ζητούν; Εκτός του ΚΚΕ και της Χρυσής Αυγής, για δiαφορετικούς λόγους το καθένα.

Επίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγει στο λαό να πει τι; Μη δεχθείτε τη συμφωνία που ο ίδιος θα έχει συνάψει;

Μια άλλη πιθανότητα είναι να τεθεί ζήτημα ευρώ ή εθνικό νόμισμα. Δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ θα λέει όχι στο ευρώ και θα τάσσεται υπέρ της υιοθέτησης εθνικού νομίσματος; Αυτό θα καλεί τον ελληνικό λαό να αποδεχθεί; Μα ήδη ο κ. Τσίπρας  διατείνεται ότι θέλει την Ελλάδα στην Ευρωζώνη και γι' αυτό τον ψήφισε η σχετική πλειοψηφία του λαού στις εκλογές.

Το μόνο νόημα που ενδεχομένως θα είχε ένα δημοψήφισμα, είναι να επικυρώσει ο λαός τη συμφωνία με τους εταίρους ώστε να μην αμφισβητηθεί από κάποια άλλη κυβέρνηση ως πρός την εφαρμογή της, όπως δηλαδή προτείνει ο Γιώργος Παπανδρέου. Ωστόσο, και στην περίπτωση αυτή, πάλι θα περισσεύει το δημοψήφισμα αφού η συμφωνία θα γίνεται αποδεκτή από τα περισσότερα κόμματα της Βουλής και άρα θα εγκριθεί από το Κοινοβούλιο με πολλή μεγάλη πλειοψηφία.

Όσο για το θέμα των εκλογών, που επίσης αφήνουν ανοικτό κυβερνητικά στελέχη, αυτό είναι διαφορετικό ζήτημα. Το πότε και το πώς θα προκύψουν δεν είναι εύκολο τώρα να αναζητηθεί, καθώς οι εξελίξεις δεν είναι γραμμικές αλλά απρόβλεπτες με ακαθόριστο χρόνο. Μπορεί γρήγορα, μπορεί πιο αργά. Ωστόσο το ζήτημα είναι υπαρκτό διότι δύο τινά στο τέλος των διαδικασιών μπορεί να συμβούν. Είτε θα υπάρξει συμφωνία με τους εταίρους την οποία όμως δεν θα την αποδεχθεί, όπως δηλώνει, ένα σημαντικό μέρος του ΣΥΡΙΖΑ, είτε θα επέλθει ρήξη οπότε δεν θα γίνει δεκτή από τα υπόλοιπα κόμματα. Και στη μία περίπτωση και στην άλλη η νομιμοποίηση της μιας ή της άλλης επιλογής δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο μέσω της κάλπης, και μάλιστα με κυβέρνηση υπηρεσιακή, καθώς θα προηγηθούν οι διερευνητικές εντολές και προεξοφλείται ότι δεν θα αποδώσουν. Δηλαδή να αποφευχθούν, αν σχηματισθεί κυβέρνηση ευρύτερης αποδοχής από κόμματα της σημερινής Βουλής. Μάλλον χλωμό…

Έτσι, λοιπόν, η παραλλαγή της κάλπης είναι πιθανή αλλά τα περί δημοψηφίσματος μάλλον «μούφα»…

*Ο Μιχάλης Μιχαήλ είναι δημοσιογράφος.

Προηγούμενα άρθρα του Μιχάλη Μιχαήλ 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News