Πολλοί λένε ότι η σημερινή Βουλή είναι η χειρότερη από τη μεταπολίτευση. Είναι το αποτέλεσμα των δύο εκλογικών αναμετρήσεων του 2012. Τώρα τα κόμματα αποφάσισαν να κάνουν εκλογές με σταυρό. Θεωρούν ότι έτσι θα μπορέσουν -τα κόμματα που κυβερνούν -να αμβλύνουν τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ- που χαρακτηρίζει συλλήβδην τη δεξιά κυβερνητική ομάδα ακροδεξιούς -για εκλογές που θα ισοδυναμούν με δημοψήφισμα. Η λογική αυτή του σταυρού οδηγεί στην τοποθέτηση των γνωστών που δεν είναι πάντα «οι άριστοι». Την ευκαιρία αυτή την έχασε και ο ΣΥΡΙΖΑ παρά το γεγονός ότι τοποθέτησε στο ψηφοδέλτιό του ανθρώπους όπως η Σία Αναγνωστοπούλου, ο Σάββας Ρομπόλης, ο Δημήτρης Χριστόπουλος ή ο Δημήτρης Παπαδημούλης από τα στελέχη του. Με τους πολλούς συμβιβασμούς στο τέλος ο μέσος όρος του ψηφοδελτίου κινδυνεύει να είναι ο ελάχιστος κοινός παρονομαστής.

Απ’ όσα μαθαίνω αυτό θα επιχειρήσει σήμερα και ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς τοποθετώντας ανθρώπους γνωστούς, κομματικούς ή προβεβλημένους στην κοινωνία που δεν έχουν ιδέα τού τι συμβαίνει στην Ευρώπη, ούτε έχουν ποτέ εκπροσωπήσει τη χώρα. Η Ευρώπη είναι πρώτα απ' όλα μια μεγάλη διαπραγμάτευση. Μία συνεχής διαπραγμάτευση. Η φήμη του καθενός στην Ελλάδα εξαντλείται το βράδυ της 25ης Μαΐου και στη συνέχεια όλα μεταφέρονται σε μία άλλη σκηνή, που η φήμη δεν παίζει τον παραμικρό ρόλο. Βλέπετε η κοινή γνώμη και οι ψηφοφόροι είναι αποτέλεσμα μιας εθνικής σκηνής που δεν φιλοξενεί στη συνέχεια τη διαπραγμάτευση, αυτή γίνεται «αλλού». Οι γνωστοί υποψήφιοι κινδυνεύουν να είναι «αλλού» στις 26 Μαΐου. Και, πάντως, όχι εκεί που τους χρειάζεται η χώρα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News