Είδα και άκουσα και εγώ το επίμαχο βίντεο. Με τους υπότιτλους όλους, προσεκτικά τοποθετημένους, από επαγγελματίες του είδους, υποθέτω.Δεν θα σταθώ στο περιεχόμενο, ούτε σε πολιτικά θέματα. Για αυτά έγραψαν άλλοι και θα εξακολουθήσουν να αναπτύσσουν στα κανάλια τις αναλύσεις τους.

Στη δεύτερή μου ανάγνωση του ανωτέρω βίντεο κόλλησε το βλέμμα μου σε μερικές λέξεις. Σε ένα τίποτε, που το προσπερνάς, που δεν του δίνεις σημασία. Μηδαμινό.

1. Στο… κοσμητικό επίθετο μ@λακ@!
2. Στην πρόταση που προφανώς χρησιμοποιήθηκε για να τονισθεί η αξιοπιστία της συνδιαλλαγής: «Σε ό,τι έχω ιερό».

Μα τι λέμε; Αντανακλούν οι λέξεις τις σκέψεις; Εάν ναι, τι σκέψεις είναι αυτές, τι συνειρμοί; Εάν όχι, έχει μάλλον αποκοπεί ο νους από τη γλώσσα. Τότε ζούμε σε μια σουρεαλιστική κοινωνία, που άλλα λέμε και άλλα εννοούμε. Ή απλώς παραμιλάμε.

Η γλώσσα και η χρήση της είναι ένα βασικό στοιχείο της επικοινωνίας. Και της κοινωνίας. Η ελληνική γλώσσα, μια απο τις πιο πλούσιες του κόσμου, από την οποία έχουν πάρει άλλοι λαοί χιλιάδες λέξεις και τις χρησιμοποιούν σε επιστημονικά θέματα αλλά και στην καθημερινή ζωή, έχει προσβληθεί μάλλον από ένα είδος ασθένειας. Έχουν αλλοιωθεί τα νοήματά της σε μεγάλο βαθμό.

Τα δείγματα που ανέφερα πιο πάνω είναι τυπικά. Θα αναφέρω και μερικά άλλα.

Τι σημαίνει σήμερα η λέξη "θεσμός"; Πώς χρησιμοποιείται;
Η λέξη "πολιτικός", τι συνειρμούς σας δημιουργεί;
"Προεδρος της ελληνικής Δημοκρατίας";
"Δημοκρατία";

Τραγωδία!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News