Ένα από τα μεγάλα χούγια που είχε και συνεχίζει να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν μπορεί να το ξεπεράσει, μολονότι και ιστορικά έχει αμφισβητηθεί, είναι μια ιδιοκτησιακή αντίληψη για τη Δημοκρατία. Δημοκρατία, δημοκρατικό γενικά  και νόμιμες διαδιακασίες δεν είναι αυτό που οι περισσότεροι αναγνωρίζουν και αποδέχονται, δηλαδή οι κανόνες και το περιεχόμενό τους, είναι αυτό που μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας εκφράζουν μονολιθικά. Ότι έχουν τη μοναδικότητα στο τι είναι Δημοκρατία. Και δεν ανέχονται ούτε την έκφραση διαφορετικής άποψης γιατί την δημοκρατική αλήθεια την ξέρει μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ και η ηγεσία του. Κανείς άλλος. Αυτό μόνο παραδέχονται.

Κι αν σας θυμίζει κάτι αυτή η αντίληψη είναι η κομμουνιστική μονολιθικότητα για την απόλυτη κοινωνική και οικονομική αλήθεια. Και ασφαλώς τη μοναδικότητα για το ποια πρέπει να είναι η Ε.Ε. Το σαράκι της αυτοαναφορικότητας ενός τμήματος της Αριστεράς διαχρονικά, δεν της επιτρέπει να διαπιστώσει τι άποψη έχουν οι άλλοι για τη Δημοκρατία.

Όμως  Δημοκρατία α λα καρτ δεν υπάρχει. Το μονοπώλιο της Δημοκρατίας δεν το έχει κανένας. Και βασικός παράγοντας της Δημοκρατίας είναι ο σεβασμός στους ισχύοντες κανόνες, την ισότιμη αναγνώριση του αντιπάλου, τη γεναιότητα και παραδοχή όταν μειοψηφεί κάποιος, τη νομιμότητα.

Ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνηση επικαλέστηκαν, από την πρώτη μέρα που ανάλαβαν, το δημοκρατικό κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας να απαιτήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση να λειτουργήσει με τους κανόνες που οι ίδιοι θέλουν. Οι υπόλοποι 18 όμως της ευρωζώνης έχουν αποδεχθεί τους υπάρχοντες κανόνες. Γι' αυτούς δεν ισχύει το δημοκρατικό δικαίωμα; Οπότε, το πρόβλημα το έχει ο Τσίπρας και η κυβέρνηση του, που όταν είδαν ότι δεν θα επιβάλουν τους κανόνες άρχισαν τα παρελκυστικά, όπως αποδεικνύουν τα γεγονότα, κολπάκια.

Το χούι αυτό διακατέχει όμως εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του και τους συμμάχους του στην κυβέρνηση, τους ΑΝΕΛ. Για άλλους λόγους βέβαια. Για λόγους διαχείρισης της καρέκλας της εξουσίας. Και πρός αυτή την κατεύθυνση δεν διστάζει να εκστομίσει ενώπιον του κ. Τσίπρα ότι «…ο στρατός εγγυάται τη σταθερότητα στο εσωτερικό της χώρας». Δημοκρατία όμως και Στρατός είναι σχέση παρά φύση. Πολύ απλά ο κ. Καμμένος βαφτίζει Δημοκρατία μια έκνομη ενέργεια κατάλυσής της.

Και στον αγωνιστικό οίστρο των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, προεξαρχούσης της Ζωής Κωνσταντοπούλου, η έννοια Δημοκρατία είναι σχετική κι όχι απόλυτη. Εκφράζοντας μια άποψη περί Δημοκρατίας, η οποία υπάρχει μόνο για την ίδια, η Πρόεδρος της Βουλής αδυνατεί να αποδεχθεί ότι υπάρχει κι άλλη άποψη. Γιατί αν το δεχθεί, εύκολα θα αποδομηθεί η δική της και θα περιοριστεί η επιβολή της, αφού είναι έωλη και σαθρή. Το ίδιο πράττουν και όσοι διορίστηκαν στον κρατικό μηχανισμό.

Τα περισσότερα στελέχη και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης, ενόψει του δημοψηφίσματος, έχουν εξαπολύσει είτε άμεσα είτε έμμεσα ένα είδος bullying σ' όσους τολμούν να δηλώσουν ανοιχτά υπέρ του ΝΑΙ. Τους προ-ενοχοποιούν για τις δυσκολίες που θα υπάρξουν και τους επιρρίπτουν προκαταβολικά την απόλυτη ευθύνη για το επόμενο διάστημα.

Όμως αυτή η πρακτική για να περάσει «το δικό μας», έβαλε τη χώρα σε μεγάλες περιπέτειες για την υπόστασή της. Υποσκάπτει το δημοκρατικό κεκτημένο των 41 χρόνων της Μεταπολίτευσης. Ενισχύει τον διχασμό διαιρώντας την κοινωνία ενώ ανοίγει χάσμα που θα πάρει χρόνο και κόπο για να κλείσει. Αμφισβητεί το μέλλον της καθιστώντας την Ελλάδα χώρα χωρίς προοπτική και ανασφαλή. Γι' αυτό η απάντηση  είναι: ΝΑΙ στην Ελλάδα. ΝΑΙ στη Ευρώπη.

*Ο Μιχάλης Μιχαήλ είναι δημοσιογράφος.

Προηγούμενα άρθρα του Μιχάλη Μιχαήλ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News