Λίγες ώρες αφότου έχουν ανακοινωθεί από την κυβέρνηση οι ρυθμίσεις στραγγαλισμού εργασιακών δικαιωμάτων στον ιδιωτικό τομέα, βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος μου στέλνει στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο μήνυμα με την επισήμανση "διάβασε το, για να έχεις εικόνα…". Συνήθως είναι σπάνιες οι στιγμές που ένα κείμενο φθάνει στο σημείο να με εκνευρίσει τόσο. Το συγκεκριμένο, διαβάζοντάς το, δεν με εκνεύρισε απλά ως αναγνώστη. Με θύμωσε ως εργαζόμενο, με εξόργισε ως πολίτη. Ήταν από εκείνες τις στιγμές που μερικές αράδες είναι ικανές να σου προκαλέσουν αισθήματα αηδίας και θυμηδίας μαζί, όχι μόνο για το περιεχόμενο του κειμένου αλλά κυρίως για το ύφος, την εκφορά και την τοποθέτηση των λέξεων μέσα σε αυτό.

Το συνημμένο αρχείο στο e-mail μου είχε τίτλο "Βασικός Σχολιασμός της επικαιρότητας" και είναι κάτι σαν ένα είδος non paper που συγγράφουν κάθε τόσο και λιγάκι τα στελέχη επικοινωνίας του ΠΑΣΟΚ σχολιάζοντας τη θεματολογία των ημερών. Το συγκεκριμένο- όπως ήταν λογικό -είχε κεντρικό θέμα το σχολιασμό των εργασιακών ανατροπών από την κυβέρνηση. Το report αυτό προσπαθεί να πείσει- όχι προφανώς εμάς αλλά τους δύσμοιρους του βουλευτές του κυβερνώνοντος κόμματος που θα κληθούν να πιστέψουν και να το υπερασπιστούν στον κόσμο – ότι τα νέα εργασιακά μέτρα δεν συνιστούν εργασιακό μεσαίωνα. "Το αντίθετο μάλιστα" όπως χαρακτηριστικά γράφουν οι ειδήμονες της Ιπποκράτους. Κατά τους ίδιους οι ρυθμίσεις διασφαλίζουν τις θέσεις εργασίας για τους εργαζόμενους (!), ενισχύουν την πρόσβαση των νέων στην αγορά εργασίας (!!), συνιστούν δείγμα κοινωνικής ευαισθησίας (!!!). Μη βιάζεστε. Υπάρχει και συνέχεια. Το μεγαλείο του παραλογισμού συνεχίζεται στην επόμενη παράγραφο του κειμένου. Εκεί όπου το νέο ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου θυμήθηκε να ζητήσει το λόγο από τα μεγαλοστελέχη των Μέσων Ενημέρωσης που – όπως λέει- "ούτε που θυμούνται πόσους έχουν απολύσει τόσα χρόνια, αφρίζουν από οργή κατά της Κυβέρνησης, διαρρηγνύοντας δήθεν τα ιμάτιά τους για τον «εργασιακό μεσαίωνα»…".

Δεν ξέρω σε ποιον ακριβώς αλλότριο κόσμο ζουν και πόσο "ντοπαρισμένοι" από την ευδαιμονία της εξουσίας είναι οι υπάλληλοι της Ιπποκράτους που επινόησαν αυτή την απόπειρα σκληρού βιασμού της αλήθειας περί της νέας εργασιακής πραγματικότητας. Ούτε επίσης μπορώ να ξέρω αν οι ίδιοι ή τα παιδιά τα δικά τους και των Υπουργών της κυβέρνησης θα χρειαστούν ποτέ να δουλέψουν δωδεκάωρα και εξαήμερα για ένα ξεροκόμματο που θα έχει καθοριστεί από την επιχειρησιακή σύμβαση της εταιρείας τους και να λένε κι ευχαριστώ που έχουν έστω κι αυτό. Είτε αναγκαστούν είτε όχι, καλό θα ήταν να μην παίζουν με τον πόνο και την οργή της κοινωνίας και επίσης να σταματήσουν να βγάζουν με θρασύτητα τη γλώσσα στην ιστορία. Μέχρι σήμερα είχα διδαχθεί ότι η επικοινωνία είναι το άλφα και το ωμέγα στην πολιτική. Όχι όμως πάντα. Και ειδικά όχι στις περιπτώσεις εκείνες που η πολιτική είναι γυμνή απέναντι στην ιδεολογική χυδαιότητα και την προστυχιά του ψέματος, οπότε η επικοινωνία, άθελά της έστω, μεγιστοποιεί αυτή τη γυμνότητα της πολιτικής. Και τότε προκαλεί. Όπως προκαλεί και αυτό το κείμενο κομματικού σχολιασμού. Δεν ξέρω αν ο Λαλιώτης ήταν ο Γκέμπελς του ΠΑΣΟΚ, όπως λένε. Πιθανότητα ναι. Προς τιμήν του, όμως, δεν έγινε όμως ποτέ γκεμπελίσκος, και μάλιστα της κακιάς ώρας.

Υ.Γ. Αλήθεια, ρόλος του ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ (κι όχι άλλου ή του όλου ΠΑΣΟΚ, μην παρεξηγούμαστε) είναι να εγκαλεί τα μεγαλοστελέχη των Μέσων Ενημέρωσης; Κι αν ναι, μήπως να τον ρωτήσουμε κι εμείς τον κ. Παπανδρέου τι έχει κάνει για να αποτρέψει τις απολύσεις δημοσιογράφων από τους μεγαλοεργολάβους των Μέσων Ενημέρωσης τους οποίους το 2007 ο ίδιος κατηγορούσε ότι προσπαθούν "να κηδεμονεύουν την πολιτική ζωή της χώρας" και να διώξουν τον ίδιο από το τιμόνι του κόμματος; Γιατί, αν ισχύει αυτό το τελευταίο, τότε η ιστορία ίσως δικαιώσει μετά από χρόνια, στην υπόθεση αυτή, τους μεγαλοεργολάβους…
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News