Δεν είμαι ΠΑΣΟΚ και, κανονικά, δεν μου πέφτει λόγος, αλλά πολύ μ’ άρεσε (για άλλη μια φορά) ο κ. Χρυσοχοΐδης στο Κυριακάτικο πρωϊνό του MEGA. Μια χαρά τα είπε. Πρέπει επιτέλους αυτή η φορτωμένη τόσα βάρη (το λέω ευγενικά) οικογένεια Παπανδρέου, να αφήσει τον κεντροαριστερό χώρο να ανασάνει και να δώσει την ευκαιρία σε ανθρώπους όπως ο ίδιος ο Χρυσοχοΐδης ή  ο Λοβέρδος (ή όποιον άλλον προτιμάν οι ψηφοφόροι του κόμματος) να κάνει , επιτέλους, μια καινούργια αρχή. Η αποτυχία του δεν φαντάζομαι να σηκώνει και συζήτηση. Τίποτα δεν έμεινε όρθιο από τη στιγμή που ανέλαβε, τίποτα δεν λύθηκε, τίποτα δεν προχώρησε –εκτός από («φημολογούμενες») κομπίνες, offshore εταιρείες και το γενικό ξεπούλημα που, αν δεν είχε κάνει μόνος του την ανοησία του «δημοψηφίσματος», ίσως και να προλάβαινε να το ολοκληρώσει. Σαν πολιτικό πρόσωπο υπήρξε μία σκέτη καταστροφή για τον τόπο –και φυσικά και για το κόμμα του, που έχασε χάρη στις ανοησίες του 3G Παπανδρεϊσμου, κάθε αξιοπιστία. Καιρός να πάει σπίτι του, όπως πήγε χωρίς πολλές φασαρίες, αξιοπρεπέστατα και ευγενέστατα, και ο Κώστας Καραμανλής (ο οποίος εδώ που τα λέμε, φεύγοντας, δεν άφησε το χαοτικό κακό που έφερε στον τόπο ο ΓΑΠ με τις, σχεδόν παρανοϊκές συμπεριφορές και τα πράσινα άλογά του).

Αν στο ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχουν δυό-τρείς-τέσσερις Χρυσοχοΐδηδες, τότε είναι ένα κόμμα άξιο της μοίρας του (που προβλέπεται εξαιρετικά δυσοίωνη, εκτός αν βγει μπροστά ένα πρόσωπο όσο γίνεται λιγότερο φθαρμένο και κόψει κεφάλια, αποκεφαλίζοντας και οδηγώντας στα δικαστήρια –και την φυλακή – εκατοντάδες «στελέχη» που πλούτισαν αηδιαστικά από το 81 μέχρι σήμερα -κυρίως όμως την τελευταία 20ετία). Βέβαια αυτό δεν θα συμβεί. Ο ΓΑΠ θα δεθεί στην καρέκλα και θα χρειαστούν μεγάλης δυναμικής πρωτοβουλίες για να τον απομονώσουν και να τον στείλουν σπίτι του. Αν δεν τα καταφέρουν όμως και πάμε σε εκλογές με τον Γιώργο Παπανδρέου ξανά υποψήφιο πρωθυπουργό, θα πρόκειται πια για παρωδία.

Και μετά; Ας πούμε πως βγαίνει ο Σαμαράς πρώτο κόμμα, όχι όμως (φυσικά) αυτοδύναμος. Θα πρέπει να σφίξει τα δόντια και να πετάξει έξω όλους τους «σημαδεμένους» και επικίνδυνους παλαιοπολιτικούς του δεινοσαυρικού αυτού κόμματος του οποίου ηγείται και να «επανιδρύσει» την Νέα Δημοκρατία. Με τους «γνωστούς» μας άγνωστους ως στελέχη, το μόνο που θα κάνει είναι να μας βυθίσει ακόμα πιο βαθειά στην κατάθλιψη, συνεργαζόμενος με τον Καρατζαφέρη πάλι και όποιον άλλον έχει καταφέρει να μπεί στη Βουλή και δεν τον χωρίζει χάος. Εικόνα θλιβερή, όπως θλιβερή (και συγχωρείστε με για το θράσος, λέω αυτό που είδα) ήταν η γκρίζα στενάχωρη εικόνα του στο «διάγγελμα» (που λέει ο λόγος) όπου είχε δεξιά και αριστερά του τον Αβραμόπουλο και τον Δήμα. Δεν μπορώ να πάω το 12, στα 59 μου, να ξαναψηφίσω αυτό το γκρίζο τοπίο ως «μέλλον». Αποκλείεται.

Οπότε τι μου μένει –για να είμαστε ρεαλιστές; Είναι η δεύτερη φορά που το γράφω : Η αριστερά –δηλαδή ο Αλέξη Τσίπρας. Όπως μάλιστα εξελίσσονται τα πράγματα στην ΕΕ και στο παγκόσμιο τοπίο, μία δυνατή αριστερά μπορεί να κάνει τη διαφορά. Δεν εννοώ πως θα κυβερνήσει βέβαια. Μπορούμε όμως να ελπίζουμε πως την επομένη των εκλογών θα είναι απαραίτητη για την δημιουργία μιας κυβέρνησης αληθινής «συγκατοίκησης». Έτσι και η αριστερά θα αναγκαστεί να αναλάβει τις ευθύνες της και να βάλει και κάποιες υπογραφές, δυστυχώς, αναγκαίες, αλλά και ο κάθε γόνος τύπου ΓΑΠ θα μας αφήσει στην ησυχία μας –γιατί αυτοί  την θέλουν την εξουσία ανεξέλεγκτη, σαν τους Τσάρους και τους Λουδοβίκους.

Θα μου πείτε «και γιατί μιλάς για εκλογές Χριστουγεννιάτικα;». Θα σας απαντήσω ότι επείγομαι, βιάζομαι να γίνουν για να γλυτώσουμε μια ώρα αρχύτερα από τα πιράνχας των δύο μεγάλων κομμάτων που, όσο πιο γρήγορα γίνουν οι εκλογές, τόσο βαθύτερα θα βουλιάξουν μέσα στην κινούμενη άμμο, την βουβή, του θυμού και της οργής του λαού για όσα ακατανόμαστα, (που θα τα μάθουμε όμως  όπου νάναι λεπτομερώς, με «ντοκουμέντα»).

Και μετά δεν πρέπει να μείνουμε έτσι, με σταυρωμένα τα χέρια, Πρέπει να ακολουθήσουν αποκαλύψεις και εμπλοκές και να καταμερισθούν ευθύνες –πράγμα που με την Νέα Δημοκρατία ισχυρή δεν το βλέπω να γίνεται γιατί δεν μου μοιάζει για παρθένα.

Τον Αλέξη Τσίπρα θα ψηφίσω –που και αυτός δεν έχει στελέχη. Θα τον χρειαστούνε όμως για να φτιάξουνε συν-κυβερνήσεις και (ελπίζω) θα τους κάνει τη ζωή πάρα πολύ δύσκολη…

Θα τους ξεμπροστιάσει.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News