Έφυγε λοιπόν βιαστικός ο πρωθυπουργός κ. Παπαδήμος την Κυριακή το απογευματάκι και σήμερα Δευτέρα περιμένουμε πια συγκεκριμένα νέα και αποφάσεις για το τι μέλλει γενέσθαι –μήπως και καταλάβουμε κι’ εμείς που δεν είμαστε ούτε η Ξαφά ούτε ο Βαρουφάκης τι στην ευχή «παίζεται». Είναι τόσο έντονη η εθνικοπατριωτική βαβούρα που μας έπιασε και εμάς τους Έλληνες αλλά και τους παγκοσμίως «συμπαθούντες», ώστε η ουσία του προβλήματος περνάει πια στα ψιλά. Ο Κώστας Γαβράς δηλώνει live  στο δελτίο του MEGA πως σαφώς ζούμε τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο – μόνο που αυτή τη φορά η μορφή του είναι οικονομική και πρώτο θύμα του είναι η Ελλάδα. «Θα περάσει κι’ αυτός ο καϋμός», του έλεγε η μητέρα του που έζησε πολέμους και κατοχές και εμφυλίους.

Το ζήτημα, θέλω να πω, περνάει πια καθώς κυλάει ο χρόνος, στο συναισθηματικό στάδιο και τα πραγματικά στοιχεία, τα λάθη, οι παραλείψεις, οι απάτες (όχι μόνο οι δικές μας αλλά και οι Γερμανικές, όπως αυτή της Siemens) , η ανικανότητα των πολιτικών μας, η μικροψυχία τους, η μεγαλομανία που μας είχε πιάσει όλους μας με πέντε κάρτες ο καθένας στο χέρι, Visa, MasterCard, American Express, Diners κτλ, περάσανε σε δεύτερη μοίρα. Τώρα ο Αντριάνο Τσελεντάνο τραγουδάει για την Ελλάδα και συγκλονίζει τα πλήθη, το ουίσκι Johnnie Walker μας προτρέπει to Keep on walking – μ’ ένα μπουκάλι στο χέρι όμως – και οι απανταχού φιλέλληνες οργάνωσαν το σαββατοκύριακο εκδηλώσεις συμπαράστασης με συνθήματα όπως «Είμαστε όλοι Έλληνες» -και άλλα συγκινητικά και ανθρώπινα.

Όμως από σήμερα κιόλας, περνάμε από το στάδιο του πένθους στο στάδιο της αποδοχής: μας ζητάνε να κάνουμε πράγματα που δεν γίνονται ούτε στο πιο οργανωμένο και αξιοκρατικά στελεχωμένο Κράτος της γής. Δεν μπορούμε να τα κάνουμε εμείς αυτά, δεν έχουμε το know-how, δεν έχουμε και την διάθεση. Κάθε δυό-τρείς μήνες περικοπές και οικονομίες, μέχρι να μάθει ο γάιδαρος του Χότζα να ζει χωρίς να τρώει, με τις γνωστές συνέπειες. Και έχουμε και εκλογές. Εκλογές εδώ και τώρα με μετρήσεις που δείχνουν μέχρι και 10 κόμματα να μπαίνουν στη Βουλή (πράγμα που πολύ θα το ευχαριστηθώ). Τι περιμένει το πολιτικό προσωπικό μας; Πως θα πάμε στις κάλπες να ψηφίσουμε το πασοκονουδού που τάκανε όχι απλώς μούσκεμα, σκ@τ@ τάκανε, μετά συγχωρήσεως;

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου γυρνάει οριστικά η σελίδα, το διάλλειμα τελείωσε και τα κεφάλια μέσα. Έχουμε να συμμαζέψουμε τον ασυμμάζευτο, διαφωνώντας συγχρόνως όλοι με όλους σχεδόν – πράγμα που δεν διευκολύνει τις λύσεις. Μπροστά στην κάλπη θα δούμε που θα πάει το χέρι μας, όσο και αν έχει σκεφτεί το μυαλό μας, όσο και αν μας έχουνε ζαλίσει στην προπαγάνδα και την πλύση εγκεφάλου τα παπαγαλάκια. Όπως και να έχει, θα βγει ένα αποτέλεσμα από την κάλπη και θα είναι καθοριστικό για την συνέχεια.

Στο μεταξύ όμως, το κάθε 24ωρο μετράει πια για βδομάδα. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. Δεν ξέρω γιατί βγαίνουνε τόσο πολύ από τα ρούχα τους μερικοί όταν ακούνε για «επιτρόπους» στα υπουργεία; Επειδή ο μπάρμπας στην Κορώνη θα μείνει πια άπαξ και δια παντός χωρίς πεσκέσι, φακελάκι, διορισμό, δάνειο και επιδότηση;

Εγώ τους θέλω τους επιτρόπους. Δεν εμπιστεύομαι (σε θέματα διαχείρισης) κανέναν από τους πολιτικούς μας: Είναι πολύ μπλεγμένοι και εξαρτώμενοι από ντόπιους επιχειρηματίες που ονειρεύονται να τα αγοράσουνε όλα πια κοψοχρονιά –και να εγκαθιδρύσουν στην Ελλάδα την πρώτη σύγχρονη απόλυτη ολιγαρχία των δισεκατομμυριούχων.

Απ’ αυτήν την εξέλιξη, που θα είναι αποκρουστική, εγώ προτιμώ τους Ευρωπαίους επίτροπους και τους βοηθούς τους σε όλα τα κεντρικά υπουργεία –μέχρι να μπει μια τάξη. Γιατί αυτοί, μετά, θα φύγουνε. Άντε και να αγοράσουνε και κάνα σπιτάκι σε κάποιο από τα εκατοντάδες νησιά μας και να μας επισκέπτονται πια σαν τουρίστες.

Με λίγα λόγια –αμαρτία εξομολογούμενη βγαίνει από πάνω σου : Έχω τόσο λίγη εμπιστοσύνη (ανύπαρκτη συγκεκριμένα) στους εδώ διαχειριστές, ώστε με μεγάλη χαρά θα υποδεχτώ παντού επιτρόπους,  σε όλο το Δημόσιο. Σε όλη αυτή τη σαπίλα, που (αυτό είναι το καλό νέο) έχει ανοίξει πια σαν σπυρί και δεν θα ξανακλείσει αν δεν μπει κι’ αυτή στο «χρονοντούλαπο».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News