Εντάξει, έχει μια διάρκεια η μπαταρία του notebook αλλά καθώς σκοτεινιάζει δυσκολεύεται το δάχτυλο να πατήσει το σωστό πλήκτρο μέσα στο σκοτάδι, άσε που και το μυαλό μου είναι κουρκούτι με τους πέντε ή έξη ή εφτά διαφορετικούς συναγερμούς που «ουρλιάζουν» συγχρόνως από την ώρα που έπεσε το ρεύμα και στην περιοχή μου. Δεν τελειώνει κι αυτή η ριμάδα η μπαταρία τους – είναι γερή σαν την δικιά μου. Έχω υποσχεθεί να παραδώσω δουλειά την Δευτέρα, αλλά φαίνεται πως δεν νοιάζεται γι’ αυτό η ΔΕΗ, νοιάζεται για τα κεκτημένα της – πράγμα απολύτως λογικό σε μια  πρώτη προσέγγιση. Αναγκαστικά όμως αναρωτιέσαι τι θα τα κάνει τα κεκτημένα της όταν εμείς, οι πελάτες της, δεν θα μπορούμε πια να την πληρώνουμε και θα κηρύξει (και αυτή) στάση πληρωμών; Εδώ που έχουν οδηγηθεί πια τα πράγματα είναι πολύ απλά: καμιά συσκευή δεν δουλεύει, ούτε να μαγειρέψω μπορώ, ούτε να πλυθώ με ζεστό νερό, ούτε internet έχω βεβαίως, ούτε και τηλεόραση. Ούτε καφέ μπορώ να φτιάξω (δεν μ’ αρέσει ο φραπές, τον πίνω ζεστό και το καλοκαίρι βλέπεις), ούτε να σιδερώσω τα μπλου-τζήν και τα t-shirt μου μπορώ – και αν υπήρχε ένα μωρό ή μια γιαγιά στο σπίτι δεν θα μπορούσα να ζεστάνω λίγο γάλα. Άσε τους αρρώστους με τις «οικιακές» ηλεκτρικές συσκευές που τους κρατάνε ζωντανούς, άσε και τα νεύρα όλων μας που είναι τόσο τεντωμένα πια, σαν την χορδή του τόξου,  έτοιμα να σημαδέψουνε στο δόξα-πατρί το πρώτο (ποδοσφαιρικό έστω) λαμόγιο που θα βρεθεί σε πεδίο βολής.

Την Παρασκευή το βράδυ στο δελτίο του MEGA ο Πρετεντέρης φώναζε (με αφορμή το μπάχαλο με τις αποδείξεις και τα είπα-ξείπα, ξαναείπα, ξανά-ξείπα) «μα τι συζητάμε πια, αυτοί δεν έχουνε ιερό και όσιο, αύριο θα έρθουνε να μας πάρουνε και τα’ αυτοκίνητα» – ενώ ο πραγματικά ευπρεπέστατος και πολύ «σωστός» κ. Ρέππας δήλωνε άγνοια γι’ αυτή την παρδαλή εξέλιξη και την καταδίκαζε απερίφραστα, αδειάζοντας τον Βενιζέλο χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Μου είπαν ότι την ίδια ώρα σε άλλο κανάλι ο κ. Βενιζέλος αδειαζότανε και από μόνος του παρουσιάζοντας μιαν εικόνα αξιοθρήνητη, αλλά τι να το κάνεις; Είναι, βλέπεις αυτό το «μεσοπρόθεσμο» στη μέση που αν δεν ψηφιστεί σου λέει θα περάσουμε στην φάση αυτή που ζω εγώ τώρα – χωρίς ηλεκτρικό.

Εδώ μας θέλω αγανακτισμένοι μου: Να καταφέρουμε να ξεγλιστρήσουμε  απ’ όλα αυτά και να σταθούμε όρθιοι.  Να γίνει και στην πολιτική αυτό που γίνεται και στο ποδόσφαιρο, να σπάσει το κακό σπυρί, να αδειάσουνε οι φυλακές από αυτά τα ταλαίπωρα τα τζάνκια και τους φτωχοπρόδρομους λαθρομετανάστες – και να γεμίσουνε πρώην (και ίσως και νύν, κανείς δεν ξέρει), υπουργούς και γενικούς γραμματείς και πολιτευτές, κομματάρχες και κομματόσκυλα, εκβιαστές, φασίστες-«ήρωες» της ξεφτιλισμένης αυτής «Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας» που είναι για τα μπάζα έτσι κι αλλιώς – κι εκεί οδηγείται.

Η στροφή είναι δύσκολη, θέλει προσοχή και μέτρο. Κυβέρνηση δεν έχουμε – όσο καλές και να είναι οι προθέσεις κάποιων, η σύνθεση και η απόδοσή  της είναι η πίκρα της μετριότητας, της πολιτικής δειλίας και της τζάμπα μαγκιάς. Αντιπολίτευση επίσης δεν έχουμε. Γενικά δεν έχουμε αυτό που η «Καθημερινή» το ονόμασε «πολιτικό προσωπικό» κάποια στιγμή – και πέτυχε διάνα. Είμαστε ακέφαλοι. Είμαστε σε οικονομική αδυναμία. Δεν είμαστε ενωμένοι, εμείς οι έξω απ’ τα κόμματα και οι  μακριά απ’ αυτά. Λέμε ο καθένας το δικό του και προτιμάμε, ακόμα,  να τρωγόμαστε μεταξύ μας  αντί να προσπαθήσουμε να συνεννοηθούμε. Όταν ακούμε τον διπλανό μας να μιλάει περιμένουμε που θα κάνει λάθος – δεν «χαραμίζουμε» λίγη καλή διάθεση μήπως και βρούμε το κοινό σημείο, έναν κοινό παρανομαστή.

Οπότε στο μόνο που έχουμε να ελπίζουμε είναι στα αποκαλυπτήρια της δομής του «πολιτικού μας προσωπικού» που είναι, ξεκάθαρα, καθρέφτης του ποδοσφαιρικού μας «περιβάλλοντος». Να ελπίζουμε οι «πατερούληδες» της πολιτικής να πέσουνε μέσα στις τρύπες που οι ίδιοι σκάψανε, όπως την πάθανε και οι Πατέρες του ποδοσφαίρου. Να τους δούμε πιασμένους στη φάκα επιτέλους – «πατερούληδες μαριναρισμένους».  Όχι για να τους φάμε βέβαια, θα πάθουμε φριχτή δηλητηρίαση. Αλλά για να τους πετάξουμε στις χωματερές και να ασχοληθούμε με την νέα εποχή που είναι ήδη εδώ, την ηλιακή ή την αιολική ενέργεια που μας ζητάει ο Γερμανός ας πούμε, ή την αναβάθμιση του τουρισμού μας, της ποιότητας των προϊόντων μας, της ποιότητας της ζωής μας, την ανακούφιση των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων που πένονται – και αντέχουν ακόμα…
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News