Αν περιμένετε ότι στις εκλογές το αντικείμενο της συζήτησης θα είναι η δανειακή σύμβαση ή η οικονομική καταστροφή που προκάλεσε η κυβέρνηση το τελευταίο πεντάμηνο, τα καταστροφικά capital controls και η αποσταθεροποιητική μεταναστευτική πολιτική, κάνετε μεγάλο λάθος! Τίποτα από αυτά τα καυτά θέματα δεν πρόκειται να συζητηθεί.

Αντίθετα, το debate θα εξαντληθεί στο αναμφίβολα καυτό θέμα για το ποιος εκφράζει καλύτερα τη λενινοσταλινική παράδοση: O Αλέξης Τσίπρας ή ο Παναγιώτης Λαφαζάνης; Θα πρέπει λοιπόν να αναμένουμε σε αυτό το πλαίσιο βαθυστόχαστες αναλύσεις για το αν η υπογραφή της δανειακής σύμβασης υπήρξε «στρατηγική υποχώρηση» -ανάλογη με αυτή πού έκανε με την ΝΕΠ ο Λένιν- όπως υποστηρίζει ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ ή αν αντίθετα αντιπροσώπευε «προδοσία» όπως υποστηρίζει ο ηγέτης της Αριστερής Πλατφόρμας. Θα πρέπει να αναμένουμε επίσης σπαρακτικές αλληλοκατηγορίες για το ποιος ευθύνεται για την «υπονόμευση» της πρώτης κυβέρνησης της εργατικής τάξης, για το ποιος οδήγησε την παράταξη σε νέα Βάρκιζα… και ανάλογα χαριτωμένα που για μια ακόμη φορά αποδεικνύουν πόσο πρωτοποριακή και εκσυγχρονιστική είναι η δημόσια συζήτηση στο μόρφωμα των Νοτίων Βαλκανίων.

Αυτό που παρουσιάζει ιδιαίτερα αυξημένο ενδιαφέρον σε σχέση με τα παραπάνω είναι η παντελής αδυναμία της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να επηρεάσει έστω και στο ελάχιστο την ατζέντα της δημόσιας συζήτησης. Είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει Ν.Δ αυτό δεν γίνεται αντιληπτό από κανέναν. Οι δηλώσεις του κόμματος στις περισσότερες περιπτώσεις αποτελούν εξυπνακισμούς του χειρίστου είδους, που απλά αυξάνουν τη δημοτικότητα του κ. Τσίπρα, ενώ οι «φιλολαϊκές» παρεμβάσεις του κ. Μεϊμαράκη σε κάνουν να αλλάξεις αμέσως τηλεοπτικό κανάλι.

Πρόσφατα, ο Μάκης Βορίδης δήλωσε ότι η Ν.Δ θα πρέπει να γίνει «κόμμα ιδεών». Ευπρόσδεκτη η τοποθέτηση αν και κατά μερικές δεκαετίες καθυστερημένη. Ούτε φυσικά μπορεί να υλοποιηθεί ένας τέτοιος στόχος όσο πάνω από το κόμμα θα πλανάται η «κατάρα του καραμανλισμού». Όμως ο χώρος των ιδεών είναι ακριβώς το πεδίο στο οποίο θα πρέπει να δοθεί η μάχη, αν η Ν.Δ επιθυμεί να αποκτήσει κυρίαρχο λόγο στη διαμόρφωση της πολιτικής ατζέντας.

Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω της μετάλλαξης του κόμματος σε ένα αποκεντρωμένο πλουραλιστικό πολυτασικό κίνημα πού θα βομβαρδίζει  καθημερινά την κοινωνία με «μολότοφ ιδεών» από κάθε κατεύθυνση.
Προς το παρόν όμως η Ν.Δ οδεύει για μία ακόμη φορά προς τη σίγουρη συντριβή -not with a bang but with a whimper, όπως θα έλεγε και ο ποιητής. Και το πιο τραγικό είναι ότι η ηγεσία του κόμματος φαίνεται να το θεωρεί περίπου ως αυτονόητο!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News