Άντε ξανά-μανά στον Πρόεδρο ο πρωθυπουργός μας μέρα Τετάρτη και με γενική απεργία: Τις προάλλες πήγε για την συναίνεση – αν το έχω καταλάβει καλά. Ε, σήμερα ή για δημοψήφισμα πάει ή για εκλογές. Μεσολαβήσανε χτυπήματα βαριά ανάμεσα στις δυό επισκέψεις, παραιτήθηκε ολόκληρος Γιώργος Λιάνης,  η Βάσω ξαναμίλησε άσχημα, ο Βενιζέλος αυθαδίασε και πάλι, ακόμα και ένας όχι πολύ γνωστός βουλευτής είπε ότι δεν θα ψηφίσει το μεσοπρόθεσμο. Τι άλλο πια; Τον Βαρουφάκη δεν τον ακούει, ελπίζω τουλάχιστον να ακούσει τον Δαβαράκη και να πάει για Δημοψήφισμα (με ερώτημα σχετικό με την ριζική αναδιάρθρωση του πολιτικού συστήματος – και όχι σχετικό με το Μνημόνιο και το οικονομικό μας πρόβλημα). Διότι αν πάει για εκλογές, άστα μανιάνα – ή, αν το θέλετε αλλοιώς, έχετε γεια βρυσούλες, λόγγοι, βουνά, ραχούλες. Θα συμβεί μεν αυτό που θέλει (να τις χάσει) αλλά δεν θα τις κερδίσει και κανένας άλλος και, άντε μετά, εν μέσω πενίας και θερμοπληξίας, να παλεύουμε να σχηματίσουμε  κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας με Καρατζαφέρη, Αλέκα, Ντόρα, Αντώνη, Τσίπρα και Βενιζέλο (ο Γιώργος θα αποσυρθεί προσβεβλημένος αλλά αξιοπρεπής όπως έκανε και ο Κώστας όταν έχασε τις εκλογές που τόσο ήθελε να χάσει). Εκεί να δείτε τουρλουμπούκι και πανηγύρια στην πλατεία Συντάγματος, ένα μεγάλο σιντριβάνι να μας στήσει εκεί στη μέση ο Καμίνης να δροσιζόμαστε και θα τη βγάλουμε στον Άγνωστο Στρατιώτη αυτό το καλοκαίρι – μέχρι να προκύψει λύση.

Όχι, Γιώργο, να χαρείς, από τον άγιο Προφήτη Αμώς που γιορτάζει 15 Ιουλίου θα το δείς το θαύμα αν με ακούσεις, μην πάς για εκλογές. Δεν θα βγεί ποτέ κανείς, όσες επαναληπτικές και αν κάνετε και δεν είμαστε τώρα για τέτοια. Ενώ (στα έχω ξαναπεί σε άλλο κείμενο) αν βγείς σε Εθνικό δίκτυο στην Τι-Βί και μας πείς «Πατριώτες, δεν πάει άλλο. Η Ελλάδα βουλιάζει στα χρέη και τα οικονομικά υπουργεία δεν μπορούν εισπράξουν ούτε κλήση. Το Κράτος είναι σάπιο, φορτωμένο χαραμοφάηδες διορισμένους από τα κόμματά μας, χρόνια τώρα, από τον φουκαριάρη τον πατέρα μου ακόμα, και πιο πριν βέβαια, αλλά και πιο μετά. Δεν πάει άλλο έτσι. Θέλετε να τα κάνω όλα λίμπα, να απολύσω όσους πρέπει, να σας ρωτήσω τι σύνταγμα και τι πολίτευμα προτιμάτε, να καθαρίσω την Δικαιοσύνη, την Αστυνομία, τον Στρατό, τη Χώρα ολόκληρη από τον υπόκοσμο που την διοικεί δεκαετίες τώρα; Ένα ΝΑΙ δικό σας θέλω, αποφασισμένο και ηχηρό – και η Ελλάδα θα αλλάξει». Πες τα αυτά Γιώργο μου, πρωθυπουργάρα μου – και θα δεις, η εικόνα θα μεταμορφωθεί άμεσα και ριζικά. Θα πάς μετά βέβαια σε έναν γερό και πραγματικά αξιοκρατικό ανασχηματισμό που δεν θα έχει ούτε από μακριά «μικροπολιτικό» άρωμα, θα φωνάξεις του φίλους μας τους δανειστές εδώ, θα τα βάλουμε όλα κάτω με χαρτί και με μολύβι – και δεν θα χαριστείς κανενός : Υπό την συνεχή απειλή της πτώχευσης που ευχαρίστως θα σου παρέχουν οι φίλοι μας σαν υποστήριξη, θα περάσεις όλους τους δύσκολους νόμους και θα βάλεις τα θεμέλια για μια Ελλάδα νέα. Σοβαρά μιλάμε τώρα, μη βλέπεις που δεν γράφω σε στυλ «επιφυλλίδας», υπάρχουν πολλοί τρόποι να μιλήσει κανείς σοβαρά. Δημοψήφισμα – θα το κερδίσεις, στο λέω και στο υπογράφω (φτάνει να «αρθρωθεί» σωστά, ξεκάθαρα δηλαδή, το ερώτημά του).

Αν κάνεις εκλογές την κάτσαμε τη βάρκα, δεν θα κουνάει φύλλο για τρία χρόνια μέχρι να βγει άκρη – γιατί τα κόμματά σας δεν τα θέλουμε πια, δεν τα αντέχουμε, τα έχουμε αποβάλλει από τον οργανισμό μας δια του εμετού – εξ’ ου και μας προκαλούν πραγματική αηδία. Ε, και αν δεν κάνεις τίποτα, ούτε εκλογές, ούτε δημοψήφισμα (ούτε καν ένα χαρακίρι)  και ξαναπάς στον Παπούλια έτσι, δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες – απλώς για επίσκεψη, τότε βγαίνοντας πες να σου έχουνε έτοιμο το play-back του κεντρικού τραγουδιού από την «Εβίτα» (με την Madonna το προτιμώ και ας είναι «σοβαρότερες» η Elaine Page και η Patty Lou Pone)  και βγαίνοντας από το παλιό «παλάτι» ακούμπα στο μαρμάρινο κεφαλόσκαλο και, στην μητρική σου γλώσσα, πες την αλήθεια : Don’t cry for me Argentina, the truth is I never left you: All through my wild days, my mad existence, I kept my promise – don’t keep your distance….

Καπάκι θα πέσει απ’ τα μεγάφωνα το «έχετε γεια βρυσούλες, λόγγοι βουνά ραχούλες» για να δέσει η παγκοσμιοποίηση με την καθαρώς Ελληνική ξεφτίλα μας, ενώ αγόρια και κορίτσια του Λυκείου Ελληνίδων θα κατηφορίζουν την Ηρώδου Αττικού χορεύοντας τον Χορό του Ζαλόγγου σε μία πιο σύγχρονη διασκευή (την έχει παραγγείλει για κάθε ενδεχόμενο η Mousy Τσαλδάρη στον Δημήτρη Παπαϊωάννου – για μια ώρα ανάγκης βρε αδελφέ) για να καταλήξουν στο δισκοβόλο και το καλλιμάρμαρο όπου και θα τελειώσει η σεμνή τελετή.

Σ’ ευχαριστώ που μου επέτρεψες αυτή την χαρούμενη παρέκκλιση στην έκκλησή μου – αλλά μην χάσεις τον στόχο, please : Δημοψήφισμα, λέμε – ΟΚ; Όχι Εκλογές. Με τίποτα εκλογές!

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News