Αν ο ήλιος δεν ανατείλει από τη δύση έως τις 17 Ιουνίου, θα πρέπει να δεχτούμε ότι κανένα κόμμα δεν θα βγει αυτοδύναμο, γεγονός που θα οδηγήσει αναπότρεπτα  σε συνεργασίες για τη δημιουργία κυβέρνησης. Αμφιβάλει κάποιος ότι αν αποτύχει και αυτή η προσπάθεια και συρθούμε σε τρίτη(!) εκλογική αναμέτρηση, δεν θα γραφτεί στην οθόνη της χώρας η λέξη τέλος;

Ξεκίνησε, λοιπόν, η νέα προεκλογική περίοδος, αλλά όλα μοιάζουν όπως πριν: Παιχνιδάκια για τα ντιμπέιτ, θολές τοποθετήσεις, βερμπαλισμοί και αλληλοκατηγορίες δίχως νόημα.

Θα ακούσουν πολλά τ’ αυτιά μας τις επόμενες εβδομάδες. Ποιες λογικές προτάσεις θα επιλέξουμε ξεσκαρτάροντας τους προεκλογικούς λεκτικούς καταρράκτες; Ουδείς γνωρίζει. Τον βαθμό ωριμότητας της ελληνικής κοινωνίας ας τον αναλύσουν οι ειδικοί επιστήμονες. Εκείνο όμως που πιστεύω είναι πως όσοι ακόμα διαθέτουμε κοινό νου, θέλουμε -επιτέλους!- απλές και καθαρές τοποθετήσεις των αρχηγών και των στελεχών των κομμάτων που δεν θα παραπέμπουν σε παρελθόντα η μέλλοντα χρόνο, αλλά σε σημερινές αδήριτες ανάγκες.

Ένα μόνο από τα πολλά παραδείγματα: Επίσημα στοιχεία που τα γνωρίζουν όλα τα κόμματα και δεν τα αμφισβητεί κανένα, δείχνουν ότι δίχως τη βοήθεια των δανειστών μας, το Δημόσιο δεν θα μπορέσει το αμέσως επόμενο διάστημα να πληρώσει ούτε τόκους ούτε ένα μέρος των μισθών και συντάξεων που προβλέπονται από τον προϋπολογισμό. Περιμένουμε απολύτως συγκεκριμένες προτάσεις από μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς. Τι πρέπει να κάνουμε τώρα;

Ας μας ψεκάσουν με όσους προεκλογικούς λόγους θέλουν. Υποθέτω ότι έχουμε βαρεθεί τον στόμφο, την αοριστία, την επιθετικότητα, τις ιδεοληψίες, την αλαζονεία, τις κωλοτούμπες και τις μπαρούφες.  Περιμένουμε κάποιους να μιλήσουν « σαν κανονικοί άνθρωποι» που λέει κι’ ένας φίλος μου. Να μας πείσουν με αδιάψευστα στοιχεία και λογικά επιχειρήματα με ποιο τρόπο θα σταθεί στα πόδια του αυτός ο έρμος τόπος που έτυχε να ζούμε.
Ας κάνουν όσες κοκορο(τηλε)μαχίες θέλουν. Αρκεί εμείς να μην ακούμε άκριτα μόνο αυτά πού μας αρέσουν και να μη πιστέψουμε ότι η πολυθρόνα μπορεί να γίνει κερκίδα απ’ όπου θα κραυγάζουμε υπέρ του «δικού μας» έστω κι’ αν πει τη μεγαλύτερη ανοησία.
Ας μην πιστέψουμε αυτόν που θα πει «θα καταπολεμήσουμε τη φοροδιαφυγή» αλλά να πιστέψουμε αυτόν που θα πει «τη φοροδιαφυγή θα την καταπολεμήσουμε με τρεις εφαρμόσιμους τρόπους: Πρώτος….. δεύτερος….. τρίτος».
Ας πιστέψουμε αυτόν που δεν θα κολακεύει «τον λαό που ξέρει», αλλά θα ρίξει και ένα ανάθεμα στους δεκάδες χιλιάδες συνέλληνες που εισέπρατταν συντάξεις νεκρών συγγενών, κλέβοντας τους εν ζωή συνταξιούχους του ΙΚΑ.
Ας πιστέψουμε αυτόν πού θα πει τούτες τις λίγες λέξεις: «Θα συνεργαστώ με όποιον χρειαστεί για να αποκτήσουμε κυβέρνηση.» Ας μη πιστέψουμε όποιους αρχίσουν καιροσκοπισμούς του τύπου «αφήστε να δούμε πρώτα τα αποτελέσματα των εκλογών…», παραπέμποντας έτσι στις μικροκομματικές τακτικές και τα ψεύδη της προηγούμενης προεκλογικής περιόδου.
Ας ρίξουμε, τέλος, και μια ψύχραιμη ματιά στις λίστες των υποψηφίων βουλευτών πού θα μας προτείνουν οι επικεφαλής των κομμάτων και που μπορεί σε λίγες εβδομάδες να μας κυβερνούν. Ίσως κι’ από αυτό το μενού βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα…

Ό,τι κι’ αν γίνει τελικά, στις 18 Ιουνίου το πρωί δεν θα ξυπνήσουμε ψηφοφόροι του Σαμαρά, του Τσίπρα, του Βενιζέλου, της Παπαρρήγα και του Κουβέλη. Θα ξυπνήσουμε κάτοικοι μιας  χώρας που θα είναι έτοιμη η να ζήσει η να καταστραφεί. Ας φανούν, λοιπόν, ρεαλιστές και γενναιόψυχοι αυτοί πού θα διαλέξουμε και ας καθαρίσουν από τα αγκάθια το μονοπάτι που θα βαδίσουμε εμείς και οι γενιές που θα μας ακολουθήσουν.  

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News