Τον Ιανουάριο του 1997, στην Καβάλα, η τοπική ομάδα αντιμετώπιζε τον Ολυμπιακό σε ένα ματς που έληξε με νίκη των ερυθρολεύκων, γεγονός που πολύ ενόχλησε τον τότε πράσινο βουλευτή Καβάλας Γιάννη Τσακλίδη. Ο διαιτητή, κατά τη μαρτυρία του βουλευτή, έδινε «ανύπαρκτα φάουλ με σκοπιμότητα» κι όπως καταλαβαίνετε το ξύλο ήταν μονόδρομος. Ο κ. Τσακλίδης αφού πρώτα, όπως δήλωσε, το ζύγισε το πράμα μιλώντας με καμια δεκαριά φιλάθλους της Καβάλας, όρμησε στον διαιτητή μπροστά στα μάτια των αστυνομικών, που δεν τον εμπόδισαν λόγω της βουλευτικής του ιδιότητας(!). Δεκάδες δημοσιεύματα θα βρει κανείς με τις απύθμενου θράσους δηλώσεις του απίθανου κ. Τσακλίδη για το περιστατικό. «Το μήνυμα που ήθελα να στείλω στον διαιτητή ήταν ακριβώς κι αυτό: Επειδή εγώ είμαι βουλευτής και έχω ασυλία, μπορώ να τον δείρω χωρίς να μπορεί να τον προστατεύσει η Αστυνομία. Αυτό ήθελα εκείνη την ώρα να το αισθανθεί», είπε μεταξύ άλλων.

Αν ο Τσακλίδης δεν ήταν βουλευτής αλλά παιδί σου, το πιθανότερο είναι πως θα το κλείδωνες σπίτι με κομμένο χαρτζιλίκι για κάνα τρίμηνο να συνετιστεί, μετά την καταδίκη του από τη δικαιοσύνη βεβαίως. Αντιθέτως, η Βουλή των Ελλήνων αποφάσισε να μην άρει την ασυλία του.

Τον Φεβρουάριο του 2010 η Ελλάδα καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στο Στρασβούργο για την απόφαση του Κοινοβουλίου να μην άρει την ασυλία της τότε βουλευτού του ΠΑΣΟΚ Μιλένας Αποστολάκη. Κατά της κ. Αποστολάκη είχε τότε κινηθεί δικαστικά ο πρώην σύζυγός της, Πολυχρόνης Συγγελίδης, κατηγορώντας τη για παραβίαση των όρων δικαστικής απόφασης που ρύθμιζε το καθεστώς επικοινωνίας του με το ανήλικο παιδί τους. Η Βουλή των Ελλήνων αποφάσισε τότε να προστατεύσει την κ. Αποστολάκη, με το ελληνικό δημόσιο να καλείται τελικά από την ευρωπαϊκή δικαιοσύνη να καταβάλει στον κ. Συγγελίδη αποζημίωση ύψους 19.000 ευρώ.

Οι υποθέσεις της κ. Αποστολάκη και του κ. Τσακλίδη φυσικά, είναι δύο μόνο από τις εκατοντάδες, κατά τις οποίες η Βουλή προστάτεψε τα μέλη της έναντι διώξεων που καμία σχέση έχουν με τα βουλευτικά τους καθήκοντα. Πρόχειρα ανακαλώ υποθέσεις κατά του κ. Ντινόπουλου από την περίοδο που εκείνος ήταν δήμαρχος στα Βριλήσσια, αλλά και πιο πρόσφατα, πριν από έναν χρόνο, την απόρριψη αιτήματος άρσης ασυλίας του τότε υπουργού Ναυτιλίας Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, ο οποίος είχε διωχθεί για κακουργηματική απιστία, στο πλαίσιο υπόθεσης που αναγόταν στην περίοδο κατά την οποία ήταν δημοτικός σύμβουλος στη Γλυφάδα.

Χθες το βράδυ, 216 βουλευτές του ελληνικού Κοινοβουλίου αποφάσισαν να μην εγκρίνουν το αίτημα των δικαστικών αρχών για άρση ασυλίας του βουλευτή κ. Γεωργιάδη. Κατά του πρώην υπουργού έχει προσφύγει πολίτης που τον κατηγορεί ότι δεν κόβει αποδείξεις για τα βιβλία που πουλάει.
Κατά της άρσης ασυλίας του κ. Γεωργιάδη είχε τοποθετηθεί ομοφώνως και η επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλής, ενώ καθώς φαίνεται, από τον συγκεκριμένο πολίτη έχουν υποβληθεί κατά το παρελθόν μηνύσεις και κατά άλλων βουλευτών. (Αυτό τουλάχιστον υποστήριξε ο βουλευτής των Ανεξαρτήτων Ελλήνων Παύλος Χαϊκάλης, που κατέθεσε αντίστοιχη εμπειρία).

Μετά την απόφαση του Κοινοβουλίου ο πρώην υπουργός ευχαρίστησε τους συναδέλφους του που «με συντριπτική πλειοψηφία έβαλαν τέλος σε μια αθλιότητα».

Δεν αποκλείεται, βεβαίως, ο μηνυτής να είναι ένας ευφάνταστος δικομανής και άθλιος συκοφάντης και δεν έχω κανέναν λόγο να αμφισβητήσω τα λεγόμενα του βουλευτή που αφορά η υπόθεση. Μόνο που αυτό είναι δουλειά της δικαιοσύνης να κριθεί και, σε κάθε περίπτωση, θα προτιμούσα, ο κ. Γεωργιάδης και όποιος άλλος βουλευτής βρεθεί σε αντίστοιχη θέση να ζητήσει την άρση της ασυλίας του και να αφήσει τη δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της ανεμπόδιστη, όπως ακριβώς θα συνέβαινε με οποιονδήποτε πολίτη. Ή, ακόμη καλύτερα, η διαδικασία να μην εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια των βουλευτών, αλλά να κινείται αυτομάτως, όταν οι διώξεις δεν σχετίζονται με την άσκηση των βουλευτικών τους καθηκόντων.

Δεν ξέρω αν η δίωξη κατά του κ. Γεωργιάδη συνιστά αθλιότητα γιατί δεν έχω υπ' όψη μου τη δικογραφία. Ξέρω όμως, πέραν πάσης αμφιβολίας, πως αθλιότητα συνιστά αυτή η πρακτική που έχει υιοθετήσει το Κοινοβούλιο να λειτουργεί όχι πάντα, αλλά οπωσδήποτε συχνά, περίπου σαν άβατο για την ελληνική δικαιοσύνη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News