Παρακολουθούσα, μέσω web, την ομιλία του πρωθυπουργού στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ. Την ώρα που ετοιμαζόταν να ανακοινώσει το όνομα του υποψηφίου για την Προεδρεία της Δημοκρατίας, ξεροκατάπιε και με εμφανή δυσκολία άρθρωνε τις λέξεις. Σκέφτηκα, όπως αρκετοί άλλοι φαντάζομαι, ότι δεν είναι εύκολο για πρόεδρο Αριστερού κόμματος, να προτείνει για το ύπατο πολιτειακό αξίωμα της χώρας, αντιπρόεδρο της ΝΔ. Εξάλλου, σχεδόν οι πάντες, το είχαμε «δέσει» ότι ο Δημήτρης Αβραμόπουλος θα αναγκαζόταν να κάνει άλλη μια μετακόμιση, επιστρέφοντας θριαμβευτής και «γυαλιστερός» στο Προεδρικό Μέγαρο.  

Φευ. Η δυσκολία ήταν ακόμα μεγαλύτερη. «Η Αριστερά, στις πιο κρίσιμες στιγμές, δεν υπήρξε ποτέ αλαζονική απέναντι στην ιστορία της, ούτε διεκδικούσε αξιώματα για τον εαυτό της» είπε ο Αλέξης Τσίπρας και συμπλήρωσε ότι «χρειάζεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας με αποδεδειγμένη δημοκρατική ευαισθησία, υψηλό αίσθημα πατριωτικής ευθύνης και να χαίρει αποδοχή και από τη Βουλή». Το ότι όλα αυτά τα βρήκε στο πρόσωπο του Προκόπη Παυλόπουλου, εγείρει πολλά ερωτήματα. Όχι τόσο επειδή δεν τα έχει αυτά ο Π. Παυλόπουλος, όσο για το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρωθυπουργός ανέβηκαν στη εξουσία υποσχόμενοι σύγκρουση με το «χθες». Και όπως και να το κάνουμε, ο κύριος Παυλόπουλος, ναι μεν έχει αυτά, συν του ότι δεν έχει ψηφίσει Μνημόνια, αλλά έχει στο «παλμαρέ» του όλους τους εφαρμοστικούς νόμους.

Βέβαια, αυτά είναι δικά τους, εσωτερικά ζητήματα του ΣΥΡΙΖΑ, και (φαντάζομαι) θα τα λύσουν ή τα έχουν λύσει. Ωστόσο, θέλω να σταθώ στο όνομα του υποψηφίου που προτείνει Το Ποτάμι. Πέραν του ότι θεωρώ, πέραν πάσης αμφιβολίας, αρκετά καλύτερη και με σαφώς μεγαλύτερο εκτόπισμα την υποψηφιότητα του καθηγητή Νίκου Αλιβιζάτου, είμαι και πεπεισμένος πως αν δεν λειτουργούσε η αυστηρή κομματική «γραμμή» και η ψηφοφορία ήταν μυστική, η ζυγαριά θα έγερνε εμφανώς προς αυτόν. Η διαδρομή του, η υψηλή επιστημονική κατάρτιση, η συμβολή στην υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και στις βελτιώσεις του νομικού συστήματος της χώρας, τον κατατάσσουν μέλος μιας πολύ μικρής ομάδας ανθρώπων, που η ενασχόληση με την πολιτική ωφελεί εμφανώς την πολιτική και πολύ λιγότερο τους ίδιους. Εν τέλει, ο πρωθυπουργός αποφάσισε (και η ΝΔ μάλλον θα ακολουθήσει) και Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα γίνει ο κύριος Παυλόπουλος. Εμείς, οφείλουμε να σεβαστούμε τη θεσμική του ιδιότητα και θα το κάνουμε, αλλά… Αλλά ας όψεται η «γραμμή».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News