Τι πραγματικά συμβαίνει με τα ακίνητα; Πού οδηγεί η «πολιτική Στουρνάρα»;

Ας ξεκινήσουμε με ένα πραγματικό γεγονός, όπως μου το μετέφερε ένας γνωστός μου και αξιόπιστος άνθρωπος. Ένας, πιεζόμενος οικονομικά, επιχειρηματίας αποφασίζει να πουλήσει ένα από τα ακίνητά του ‒κατάστημα‒ σε μια ιδιαίτερα χαμηλή τιμή σε σχέση με αυτήν που είχε πριν από μερικά χρόνια. Για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, 300.000 ευρώ. Ο γνωστός μου έχει τα χρήματα, βρίσκει ενδιαφέρον το ακίνητο για επένδυση και αποφασίζει την αγορά. Η αγορά όμως δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.
«Γιατί;» τον ρωτάω, όπως φαντάζομαι ότι ρωτάτε και σεις.

Διότι: Η «αντικειμενική αξία» του ακινήτου είναι 900.000 ευρώ και επομένως ο φόρος, συμβολαιογραφικά, δικηγόροι κ.λπ. 125.000 ευρώ δηλαδή από το 40% της πραγματικής αξίας. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι θα έπρεπε να αποδείξει πού βρήκε (πόθεν έσχες) 900.000 ευρώ και όχι τα 300.000 τα οποία πραγματικά θα κατέβαλλε και μπορούσε να αποδείξει από πού προέρχονται. Τελειώνοντας, με ρωτάει κοιτώντας με όλο απορία: «Εσύ που γράφεις και ασχολείσαι μπορείς να μου πεις γιατί το κάνουν αυτό; Είναι απλώς ανόητοι ή υπάρχει κάποιο σχέδιο;»

Έλα μου, ντε! Μπορεί να είναι και συνδυασμός.

Το ακατανόητο στη συνολική πολιτική της κυβέρνησης στα ακίνητα είναι η άρνηση αναπροσαρμογής των αντικειμενικών αξιών. Γιατί όμως επιμένει στη διατήρηση ψευδών υψηλών τιμών επιβολής της φορολογίας σε συνθήκες πολυετούς βαθιάς ύφεσης και παγωμένης αγοράς ακινήτων;

Για να εισπράξει τα 3 δισ. που της λείπουν από το ΕΝΦΙΑ, θα πει κάποιος. Όχι, γιατί θα μπορούσε, μειώνοντας τις αντικειμενικές, να αυξήσει τους συντελεστές και να έχει το ίδιο αποτέλεσμα. «Οι αντικειμενικές αξίες στις ‘‘λαϊκές συνοικίες’’ είναι χαμηλές!» αντιτείνει ο Γιάννης Στουρνάρας. Σε κάποιες περιπτώσεις ίσως, αν και δεν υπάρχουν «πραγματικές αξίες» γιατί ποιος αγοράζει με πρακτικώς ανύπαρκτη δανειοδότηση από τις τράπεζες και 30% ανεργία;

Το ζουμί λοιπόν σήμερα είναι στα ακίνητα που θα μπορούσαν να αγοράσουν επενδυτές με ρευστότητα. Εκεί που οι αντικειμενικές αξίες είναι σημαντικά υψηλότερες από τις πραγματικές.

Ας γυρίσουμε στο παράδειγμά μας που, μην το ξεχνάτε, είναι πραγματικό. Ο πωλητής που επιδιώκει απελπισμένα να πουλήσει για να πληρώσει οφειλές σε τράπεζες και εφορία και να μειώσει την έκθεσή του σε ΕΝΦΙΑ-ΦΑΠ, σε λίγες ημέρες θα αντιμετωπίσει μια νέα μεγαλύτερη πτώση της αξίας του ακινήτου του. Ακόμη και αν βρει αγοραστή στην ίδια τιμή που να διαθέτει «πόθεν έσχες», θα πρέπει να καταβάλει φόρο υπεραξίας 15% επί της διαφοράς αντικειμενικών αξιών πώλησης-κτήσης. Φόρο δηλαδή δεκάδων χιλιάδων σε μια υπεραξία που δεν θα καρπωθεί. Στην πράξη βέβαια το Δημόσιο δεν εισπράττει τίποτε εφόσον κανείς ή ελάχιστοι αγοράζουν.

Γιατί το κάνουν αυτό κυβέρνηση και Στουρνάρας; Δεν θέλουν αγορά ακινήτων; Κι όμως, όπως υποστηρίζουν οι ειδικοί, δεν μπορεί να υπάρξει ανάκαμψη της οικονομίας χωρίς επανεκκίνηση της αγοράς ακινήτων. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της ALPHA bank, η αγορά ακινήτων θα μπορούσε να ενισχύσει μέχρι και 2 μονάδες το ΑΕΠ, να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και σημαντικά φορολογικά έσοδα. Πρόκειται λοιπόν για ένα κόλλημα, ανικανότητα ή μελετημένο σχέδιο; Επιδιώκεται συνειδητά, μέσω της φορολογίας, η απόλυτη κατάρρευση της αγοράς ακινήτων; Με τι στόχο; Για ποιους μελλοντικούς αγοραστές;

Μόνον ένα πράγμα θα μπορούσε να με πείσει ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Η άμεση μείωση των αντικειμενικών αξιών τουλάχιστον στις μέσες τιμές που βγαίνουν σήμερα στην αγορά οι πωλητές.       

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News