Σε συνέντευξή του στην κυριακάτικη «Καθημερινή», ο Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Κυριάκος Μητσοτάκης, εξηγεί ένα νέο σύστημα αξιολόγησης προϊσταμένων υπηρεσιακών μονάδων, στο επίκεντρο του οποίου -για να «αξιολογούνται δυναμικά» οι υποψήφιοι- είναι η συνέντευξη…

Παραμένει ακόμα άγνωστο πότε θα εφαρμοσθεί το σύστημα αυτό, καθώς την ώρα που έδινε τη συνέντευξή του ο κ. Μητσοτάκης, συνάδελφοί του στο υπουργικό συμβούλιο όριζαν, για πολλοστή φορά τα τελευταία τριάμισι χρόνια, προϊστάμενους μονάδων, καλώντας τους στα γραφεία τους, αφού το περίφημο σχέδιο αξιολόγησης του πρώην υπουργού Γιάννη Ραγκούση ισχύει ακόμα στα χαρτιά.

Στην τρέχουσα πρακτική, ο πολιτικός προϊστάμενος επιλέγει εκείνους που θα είναι επικεφαλής των μονάδων, με βάση το πόσο «υπάκουοι» ήταν στις επιθυμίες του. Είναι φανερό, όμως, ότι έτσι αναπαράγεται όλη η μιζέρια, στην οποία μας οδήγησε η έλλειψη αξιολόγησης τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια. Πριν τον Ραγκούση, ως υπουργός Δημόσιας Διοίκησης, ο Προκόπης Παυλόπουλος είχε δεσμευθεί ότι θα υπάρξει πανελλαδική αξιολόγηση των προϊσταμένων μονάδων, χωρίς αυτή να περνάει από τα αμαρτωλά υπηρεσιακά συμβούλια, που προστάτευαν τους επίορκους και μοίραζαν τις θέσεις του κομματικού κράτους.

Η διαδικασία αυτή «πάγωσε» και η χώρα διοικείται επί μία τετραετία από «προσωρινούς» προϊσταμένους, που βρέθηκαν -λόγω θέσης- επικεφαλής των μονάδων, με αποτέλεσμα πρόσφατα να έχει παρουσιαστεί το φαινόμενο να υπάρχουν προϊστάμενοι υπηρεσιακών μονάδων, π.χ. του υπουργείου Πολιτισμού, σε δύο διαφορετικές έδρες νομών. Η διαδικασία της αξιολόγησης «πάγωσε» και για τον λόγο ότι δεν υπήρχαν τα χρήματα για να γίνουν πανελλαδικής εμβέλειας αξιολογήσεις. Πού θα βρεθούν τώρα για τη δέσμη των μέτρων που εξαγγέλλει ο κ. Μητσοτάκης;

Ταυτόχρονα, την περασμένη εβδομάδα τοποθετήθηκαν αναπληρωτές καθηγητές σε σχολεία με παιδιά που έχουν ειδικές ανάγκες (ναι, τον Μάρτιο!!), ενώ ετοιμάζονται προσλήψεις εποχιακών πριν από τις ευρωεκλογές, με τον τρόπο που γινόντουσαν πριν τη χρεωκοπία του 2010.

Και δεν είναι αυτά τα μόνα συμπτώματα της έλλειψης εφηρμοσμένης πολιτικής για το δημόσιο. Πριν προχωρήσει το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης στον περιορισμό των οργανικών θέσεων, στο όνομα μιας πολιτικής περιορισμού της δαπάνης, πρέπει να μας εξηγήσει για ποιες υπηρεσίες χρειάζονται δημόσιοι υπάλληλοι και δημόσιοι οργανισμοί και για ποιες όχι. Να αποφασίσει δηλαδή το κράτος, αν θα καθαρίζει με δημοσίους υπαλλήλους τα υπουργεία, αν θα διατηρεί ερευνητικά ινστιτούτα, που ακόμα δεν παράγουν τίποτα (ενώ υπάρχουν άλλα στα πανεπιστήμια, που κάνουν την ίδια ακριβώς δουλειά), και αν ο στρατός θα συνεχίσει να ράβει τα ρούχα του και να παράγει τα άρβυλά του σε δικό του κρατικό εργοστάσιο, στο κέντρο μιας μεγαλούπολης, όπως ο Πειραιάς. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News