Αν με ρώταγες μέχρι χθες το πρωί ποιά γνώμη έχω για τον Χάρη Θεοχάρη μάλλον θα μόρφαζα από αδυναμία να απαντήσω με σαφήνεια. Στο τέλος, μάλλον πάλι, θα σου απαντούσα: θετική. Μου αρκούσε το ότι εκπροσωπούσε μια πρώτη απόπειρα εξασφάλισης συνέχειας και σταθερότητας σε έναν ζωτικής σημασίας τομέα της δημόσιας διοίκησης.
Στη συνέχεια θα έβρισκα και άλλα. Την άνεση επικοινωνίας που είχε απαντώντας καθημερινά από τις σελίδες του στα social media, με τη βοήθεια του επιτελείου του φαντάζομαι, σε έναν τεράστιο αριθμό ερωτήσεων των φορολογουμένων.

Το ότι επιλέχτηκε με κάποιες διαδικασίες για το πόστο του και όχι ως αποτυχών κυβερνητικός πολιτευτής.
Το ότι ήταν άνθρωπος που είχε περάσει από την πιάτσα, είχε δουλέψει δηλαδή σε απαιτητικούς εργοδότες στο εξωτερικό, αλλά και σαν σύμβουλος στη Γ.Γ. Πληροφοριακών Συστημάτων. Με άλλα λόγια είχε όλα εκείνα τα προσόντα για να τον μισήσει κάθε κομματική καμαρίλα που σέβεται τον εαυτό της.
Τώρα, να σας πω την αλήθεια, τα ρεπορτάζ που πρόλαβα και διάβασα λένε διάφορα. Κάποιοι λένε ότι τον είχαν πρήξει και σαν έξυπνος άνθρωπος «την έβλεπε τη δουλειά» και είχε αποφασίσει να φύγει, έχοντας ήδη εξασφαλίσει κάποιο πόστο στο εξωτερικό. Η απόλυση από τον Στουρνάρα με «εντολή Σαμαρά» έγινε για να διασωθεί η ανύπαρκτη έννοια του «κυβερνητικού γοήτρου». 

Άλλοι, οι περισσότεροι, αναφέρονται στη δυσαρέσκεια προσώπων, κύκλων, ομάδων κυβερνητικών βουλευτών, συμβούλων, Μπαλτάκων κ.λπ., διότι έδειχνε λέει έφεση να μαζεύει τους φόρους από τους πολλούς και μικρούς και όχι από τους λίγους μεγάλους». Όπως καταλαβαίνετε «οι πολλοί» έχουν και τις «πολλές ψήφους» και έτσι καταποντίστηκε η Ν.Δ. Επίσης έσπευσε, λέει, να εκδώσει διευκρινιστική εγκύκλιο προεκλογικά για ειλημμένη απόφαση της κυβέρνησης που προέβλεπε τη φορολόγηση αλλοδαπών κατόχων ελληνικών ομολόγων. Αυτό οδήγησε σε άνοδο των spreads και μόλις το έμαθαν οι Έλληνες ψηφοφόροι θύμωσαν και βρήκαν άλλον έναν λόγο να μαυρίσουν τη Ν.Δ. Τέτοιες γελοιότητες.

Δεν ξέρω αν ο Χ. Θεοχάρης ήταν ο επαρκέστερος για το δύσκολο πόστο που είχε αναλάβει. Πιθανόν κάποιος άλλος να έκανε καλύτερα τη δουλειά. Όμως το θέμα είναι ότι δεν τον έδιωξαν για αυτόν τον λόγο. Τον απέπεμψε η δυσανεξία του παλαιοκομματισμού σε οτιδήποτε δεν ελέγχει απόλυτα. Μια ακόμη απόδειξη ότι το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να ξεφύγει από τα όρια της νοσηρής αναπαραγωγής του.   

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News