Υπήρξε κάπου, κάποτε ένας θηλυκός Γουάινσταϊν, το όνομα του οποίου παραμένει έως σήμερα επτασφράγιστο μυστικό; Αυτό λένε οι Times – ή μάλλον η Τρέισι Εμιν, η διάσημη βρετανή εικαστικός, ευρύτερα γνωστή για την εγκατάσταση «My bed» (Το κρεβάτι μου) και για την υποψηφιότητά της για το βραβείο Turner το 1999. Η Εμιν, 54 χρονών σήμερα, ανέφερε ότι ενώ βρισκόταν σε πάρτι, όταν ήταν «πολύ νεώτερη», στριμώχτηκε σε έναν τοίχο από μια γυναίκα την οποία δεν αναγνώρισε.

Η Εμιν τα είπε αυτά σε μια συνέντευξη με τον Κένι Γκος, τον πρώην συνεργάτη του Τζορτζ Μάικλ και συλλέκτη των έργων της, στο πλαίσιο μιας σειράς συζητήσεων που διοργάνωσε το Staying Alive, ίδρυμα που δραστηριοποιείται για να σταματήσει η εξάπλωση του ιού HIV. Ερωτηθείσα από τον Γκος αν είχε ποτέ παρενοχληθεί σεξουαλικά, η Εμιν δήλωσε: «Η ειρωνεία είναι ότι έγινε από μια γυναίκα που έβαλε τα χέρια της ανάμεσα στα πόδια μου και με έσπρωξε σε έναν τοίχο. Την απείλησα ότι θα της αλλάξω τα φώτα».

Είπε, ακόμη, ότι σταμάτησε τη δράστη κρατώντας την γερά και απειλώντας να την χτυπήσει. «Όλοι μου είπαν ότι δεν μπορώ να το κάνω αυτό επειδή ήταν διάσημη καλλιτέχνης. Ήμουν πολύ νεώτερη και απάντησα: “Ναι, μπορώ – δεν έχει το δικαίωμα να με αγγίζει έτσι”».  Η Εμιν λέει ότι πρόκειται για κατάχρηση εξουσίας λόγω της φήμης της γυναίκας. «Είναι το ίδιο πράγμα. Ποια είναι η διαφορά αν είναι μια γυναίκα που το κάνει ή ένας άνδρας; Εάν είναι κάποιος σε υψηλότερη θέση εξουσίας ή κάποιος που σκέφτεται ότι θα ξεφύγει λόγω του ότι είναι κάποιος, αυτό είναι το πρόβλημα».

Η Εμιν έχει επανειλημμένα τονίσει τη σεξουαλική της ζωή στο έργο της. Στην εγκατάσταση της με τίτλο «Μy Bed», χρησιμοποίησε το πραγματικό κρεβάτι της που καλύφθηκε με απορρίμματα, συμπεριλαμβανομένων προφανώς χρησιμοποιημένων προφυλακτικών. Στην ταινία της «Top Spot» αναφέρθηκε σε ένα περιστατικό της παιδικής της ηλικίας όταν βιάστηκε στα 13 της. Μια άλλη από τις δουλειές της, «Everyone I Have Ever Slept With 1963–1995» (Όλοι όσοι έχω κοιμηθεί από το 1963 έως το 1995), αποτελούσε μια σκηνή κεντημένη με τα ονόματα των ανθρώπων με τους οποίους είχε μοιραστεί ένα κρεβάτι, συμπεριλαμβανομένων φίλων και εραστών.

Για το όνομα, πάντως, τσιμουδιά.

Φωτό: Η Τρέισι Εμιν και το «κρεβάτι της». Πηγή: The Times

«Η απειλή έρχεται από την Ουγγαρία» γράφει στους Financial Times ο Γκίντεον Ράχμαν, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για την ολοένα μεγαλύτερη εξάπλωση των απολυταρχικών, εθνικιστικών καθεστώτων, με αφορμή τη νίκη του Βίκτορ Ορμπαν στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές. «Αν έχει απομείνει κάτι στην Ευρώπη, είναι η αξία της Δημοκρατίας. Αν αυτό διαταράσσεται με τέτοιου είδους “καθαρές νίκες” στις εκλογές, σύντομα κάτι τέτοιο θα επηρεάσει και την καρδιά της Γηραιάς Ηπείρου» συνεχίζει την επιχειρηματολογία του ο αρθρογράφος. Κι ενώ η Ουγγαρία θεωρείται να είναι η κορυφή του παγόβουνου, κρούσματα δημοσιογραφικής λογοκρισίας και όχι μόνο, έχουν ήδη καταγγελθεί στην Πολωνία, τη Σλοβακία και τη Μάλτα.

Οσο για τη Βουλγαρία, συνεχίζει το δημοσίευμα, αντιμετωπίζει τεράστιο πρόβλημα με το οργανωμένο έγκλημα, ενώ και οι σχέσεις της κυβέρνησης της Ρουμανίας έχουν προσφάτως ψυχρανθεί με τις Βρυξέλλες, λόγω ουκ ολίγων θεμάτων πολιτικής διαφθοράς που αντιμετωπίζει. Ολα αυτά τα κρούσματα, επειδή ακριβώς προέρχονται από μικρότερες χώρες, που δεν απασχολούν σε καθημερινή βάση τον Διεθνή Τύπο, θεωρούνται πταίσματα και συχνά παραβλέπονται. Υπάρχουν χώρες με εθνικιστικές τάσεις, που φορούν αθώο μανδύα όταν πρέπει να λογοδοτήσουν απέναντι στην υπόλοιπη Ευρώπη και στα κέντρα αποφάσεων.

Ο Ούγγρος Ορμπαν όμως, έχει διαφορετικό προφίλ και δεν διστάζει να το επιδείξει με κάθε ευκαιρία: από την ξεκάθαρη αρνητική στάση του απέναντι στο Προσφυγικό, μέχρι τη διάθεσή του να ελέγχει ολοκληρωτικά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα δικαστήρια και τα πανεπιστήμια της χώρας του. Αυτή του η στάση, του έχει ήδη χαρίσει ένα πλούσιο φαν κλαμπ όχι μόνο εντός των ουγγρικών συνόρων, γι’αυτό ακριβώς, η παραδοσιακά δημοκρατική Ευρώπη θα πρέπει να σκεφτεί πολύ σοβαρά, προτού εθελοτυφλήσει μπροστά σε τέτοιου είδους εκλογικές νίκες.

Φωτό: Το πρόσωπο του new age ολοκληρωτισμού. Πηγή: REUTERS/Bernadett Szabo

Η Τάμι Ντάκγουορθ έχει μια ζωή που δεν περνά απαρατήρητη.

Στις 9 Απριλίου έγινε η πρώτη γυναίκα που έγινε μητέρα κατά τη θητεία της στην αμερικανική Γερουσία, όπως γράφουν οι Chicago Sun Times. Παλαιότερα είχε συμβεί το ίδιο στο άλλο σκέλος του Κογκρέσου, στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Η Τάμυ είναι 50 ετών, έχει άλλο ένα παιδί και εκλέχθηκε με τους Δημοκρατικούς στο Ιλινόι. Ονόμασε το μωρό της Maile: μια πρόωρη γέννα για μια ξεχωριστή μητέρα πέρα από την πρωτιά στη Γερουσία. Γιατί η Τάμι Ντάκγουορθ έχει χάσει τα πόδια της στον πόλεμο του Ιράκ όταν το ελικόπτερο Blackhawk, στο οποίο επέβαινε, χτυπήθηκε από ιρακινούς στρατιώτες. Παντρεύτηκε έναν στρατιώτη και είναι κόρη ενός αμερικανού ναυτικού και μιας Ταϊλανδής. Πόσα ρεκόρ ακόμη να σπάσει;

Φωτό: Ορκίστηκε να μην το βάλει ποτέ κάτω. Πηγή:  EPA/MICHAEL REYNOLDS

Είναι η έννοια του «ατόμου» ισοδύναμη με την έννοια του ανθρώπου; Ή μήπως πιστεύουμε ότι υπάρχουν και «μη ανθρώπινα άτομα»; Το ερώτημα βρίσκεται, εδώ και χρόνια, στο επίκεντρο της φιλοσοφικής (και νομικής) συζήτησης που συνδέεται με τα δικαιώματα των ζώων. Έτσι το 2013 η Ινδία ήταν η πρώτη χώρα στον κόσμο που όρισε τα δελφίνια ως «μη ανθρώπινα άτομα» απαγορεύοντας κάθε είδους εκμετάλλευσής τους, ενώ το 2014 στην Αργεντινή ο ουρακοτάγκος Σάντρα απελευθερώθηκε από τον ζωολογικό κήπο του Μπουένος Άιρες ακριβώς επειδή αναγνωρίστηκε ως «μη ανθρώπινο άτομο».

Αυτές τις μέρες το ερώτημα βρίσκεται στην επικαιρότητα στις ΗΠΑ με την περίπτωση δύο χιμπατζήδων, του Κίκο και του Τόμι, που κρατούνται για χρόνια σε κλουβί από τους «ιδιοκτήτες» τους. Η ιστορία τους κατέληξε στο δικαστήριο χάρη στο Σχέδιο για τα Δικαιώματα των Μη-Ανθρώπων, αλλά όλες οι αποφάσεις ήταν αντίθετες με την απελευθέρωση των δύο «κρατουμένων». Ο Κίκο και ο Τόμι, σύμφωνα με τον αμερικανικό νόμο, θεωρούνται «πράγματα». Επομένως, δεν απολαμβάνουν κανένα δικαίωμα. «Μια ομάδα φιλοσόφων, συμπεριλαμβανομένου και εμού, υπέβαλε στο Εφετείο της Νέας Υόρκης μια έκθεση προς υποστήριξη της νομικής αναγνώρισης του Κίκο και του Τόμι ως “ατόμων”» εξηγεί ο ερευνητής Τζεφ Σέμπο στους New York Times. Και τώρα το Δικαστήριο εξετάζει πώς θα ενεργήσει στο εξής.

«Υπάρχει μια θεμελιώδης παρανόηση καθώς τείνουμε να χρησιμοποιούμε τις έννοιες του “ανθρωπίνου όντος” και του “ατόμου” εναλλακτικά» εξηγεί ο μελετητής. «Αλλά δεν είναι όροι καθόλου ισοδύναμοι». Μία πιθανή λύση θα ήταν η εισαγωγή στη νομοθεσία της έννοιας του “μη ανθρώπινου ατόμου”, το οποίο θα απολαμβάνει ορισμένα δικαιώματα αν και δεν ανήκει στο είδος του Homo Sapiens». Προφανώς το θέμα θα ανοίξει άλλα ερωτήματα: ποιος εμπίπτει στη νέα κατηγορία; Πώς πρέπει να θεωρούμε τα κοτόπουλα, τις αγελάδες, τους χοίρους και τα άλλα ζώα που τρώμε; Και τα σκυλιά, οι γάτες, τα ψάρια;

Να το συζητήσουμε. Αλλά να καταλήξουμε πριν τα εξαφανίσουμε από προσώπου γης.

Φωτό: Όχι μόνο άτομο. Αλλά σκεπτόμενο άτομο. Πηγή: Shutterstock