Αν και η Βρετανία βρίσκεται με το… ενάμισι πόδι έξω από την Ευρωπαϊκή Ενωση, το λονδρέζικο περιοδικό Economist (με συνδρομή), σε άρθρο του, ρίχνει το βάρος της ανάλυσής του στην εξάλειψη όλων των εμποδίων που διακόπτουν ή παρεμποδίζουν τις κινήσεις των αγαθών, των υπηρεσιών, των κεφαλαίων και των ανθρώπων μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών. «Η οικονομική πολιτική στην καρδιά της Ευρώπης τρίζει» τιτλοφορείται το κείμενό του, το οποίο φέρει αποκαλυπτικότερο υπότιτλο: «Η υγεία της ενιαίας αγοράς είναι ζωτικής σημασίας για το μέλλον της ευρωπαϊκής οικονομίας». 

«Οι χάρτες της Ευρώπης εξακολουθούν να δείχνουν τις διάφορες χώρες χωρισμένες από τα σύνορά τους – μερικές είναι έτσι ακίνητες από αιώνων. Από εμπορική άποψη, πρόκειται για αναχρονισμό. Θεωρητικώς, τουλάχιστον, όπως διατείνονται οι Βρυξέλλες, μισό δισεκατομμύριο πολίτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης ζουν σε μία οικονομική ζώνη τύπου Αμερικής, χωρίς προσκόμματα».

Αλλά «πρακτικώς» δεν έχουν έτσι τα πράγματα κατά τους Βρετανούς: «Η Ευρώπη θα είναι πάντα μια σειρά από μεσαίου μεγέθους οικονομίες, και όχι μία ενιαία οντότητα η οποία είναι σε θέση να ανταγωνιστεί τις ΗΠΑ και την Κίνα» σημειώνουν. Και θυμίζουν την εσωστρέφεια των ευρωπαϊκών τραπεζών («είναι αποσυρμένες στις εγχώριες αγορές τους») και ορισμένες εταιρείες οι οποίες «προσπαθούν να επεκταθούν περισσότερο εκτός της ΕΕ». Και εδώ παρατηρεί το περιοδικό: «Και αν πριν από δέκα χρόνια υπήρχαν δέκα ευρωπαϊκές εταιρείες μεταξύ των κορυφαίων 40 στον κόσμο όσον αφορά την αγοραία αξία τους, σήμερα υπάρχουν μόνο δύο, στην 32η και στην 36η θέση».

Οι αισιόδοξες εξαγγελίες (σε επίπεδο ανταγωνιστικών προθέσεων) της Κομισιόν όσον αφορά την υψηλή τεχνολογία λόγου χάρη, όπως προκύπτουν από τις αλλεπάλληλες δηλώσεις της νέας προέδρου της, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, αλλά και της «υπερεπιτρόπου» Μαργκρέτε Βεστάγκερ, δεν πείθουν τον Economist: «Οι ιδέες για μία ευρωπαϊκή Google ή έναν ευρωπαϊκό Amazon σκοντάφτουν στη φλυαρία. Οι Γερμανοί και οι Γάλλοι δημιουργούν ‘ευρωπαίους πρωταθλητές’ μέσω συγχωνεύσεων που φαίνονται τερατώδεις» (στο πρωτότυπο το τερατώδες του πράγματος αποδίδεται με τη λέξη Φρανκενστάιν).

«Αντί για όλα αυτά, το απαιτούμενο είναι η ενιαία αγορά. Πραγματική και ολοκληρωμένη. Η οποία θα επιτρέπει στις επιχειρήσεις οικονομίες κλίμακας και θα προσφέρει στους καταναλωτές καλύτερα και λιγότερο ακριβά προϊόντα. Λιγότερο πολύπλοκη ζωή για όλους θα ήταν, για παράδειγμα, αν οι τηλεφωνικοί φορείς και οι τράπεζες θα μπορούσαν εύκολα να κινηθούν πέρα ​​από τα εθνικά σύνορά τους: χαμηλότεροι συντελεστές, αφενός, μικρότερος κίνδυνος ύφεσης σε μια χώρα, αφετέρου».

Το περιοδικό καταλήγει στους τρόπους αναζωογόνησης της ενιαίας αγοράς που ευαγγελίζεται η Ενωση. Προτείνει την ουσιαστική εφαρμογή των κανόνων, υπερνικώντας τις «εθνικές αντιστάσεις», την περαιτέρω εργαλειοποίηση του ευρώ, «το οποίο αποτελεί επέκταση της ενιαίας αγοράς», την εγγύηση των τραπεζικών καταθέσεων, έναν αξιόπιστο Προϋπολογισμό της Ευρωζώνης που θα είναι «επικεντρωμένος στην ασφάλιση κατά της ανεργίας», εναρμόνιση του ΦΠΑ, κ.ά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News