Οι ειδικοί στις δημόσιες σχέσεις και το μάρκετινγκ το επισημαίνουν διαρκώς, πως δεν γίνεται αλλιώς και -καλώς ή κακώς- όλοι πρέπει να διατηρούν άριστες σχέσεις με τους αποκαλούμενους «influencers». Γιατί η ικανότητά τους να επηρεάζουν την κοινή γνώμη σε ορισμένες περιπτώσεις αποδεικνύεται πραγματικά εξαιρετική. Σε ρεπορτάζ της στο The Atlantic η δημοσιογράφος Τέιλορ Λόρενζ εξηγεί, για παράδειγμα, πως οι εκλεκτές αυτές προσωπικότητες της ψηφιακής εποχής ανέπτυξαν μια σχέση εξουσίας (και) με τα πολυτελή ξενοδοχεία όλου του κόσμου.

Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, οι «influencer» βρίσκονται σχεδόν διαρκώς σε διακοπές, περιφερόμενοι ανά την υφήλιο, απαθανατίζοντας και κοινοποιώντας τις μοναδικές στιγμές και εμπειρίες που βιώνουν στα social media. Και κάποιοι από αυτούς σταδιακά κατέληξαν να το κάνουν τζάμπα, χάρη στις ορδές των followers τους, η ψηφιακή παρουσία των οποίων εξασφαλίζει στην Κιμ Καρντάσιαν και το σινάφι της άψογη φιλοξενία σε προεδρικές σουίτες και λοιπά πολυτελή καταλύματα. Η αμερικανίδα δημοσιογράφος γράφει για μια πλημμύρα από αιτήσεις για διακοπές «all inclusive» με αντάλλαγμα μερικές αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τα μεγάλα ξενοδοχεία δέχονται κατά μέσο όρο περισσότερες από δέκα αιτήσεις την ημέρα από ολόκληρο τον κόσμο.

Για αυτό είχε προκαλέσει αίσθηση πριν από μερικούς μήνες η απόφαση ενός boutique hotel της Ιρλανδίας να κλείσει τις πόρτες του σε όλους τους YouTubers και τους υπόλοιπους αστέρες της ψηφιακής εποχής, με αφορμή την απαίτηση για δωρεάν πενταήμερη διαμονή από μια 22χρονη στάρλετ του Διαδικτύου. Αλλά οι ενεργοί χρήστες του Instagram ξεπερνούν τα 800 εκατομμύρια τον μήνα, με πολλούς από αυτούς να αναζητούν στο δημοφιλές μέσο κοινωνικής δικτύωσης προτάσεις για ταξίδια σε κάθε άκρη της Γης. Και οι influencer από την πλευρά τους «υποστηρίζουν πως η δουλειά τους παρέχει στα ξενοδοχεία τη δυνατότητα να πουλήσουν απευθείας το προϊόν τους σε ένα νέο κοινό με πρωτότυπο τρόπο».

Η κατεξοχήν influencer της ψηφιακής εποχής Κιμ Καρντάσιαν μπορεί να επαίρεται για τους περισσότερους από 110 εκατομμύρια ανθρώπους που την ακολουθούν στο Instagram. Φωτογραφία: Reuters

Η κρίση που βιώνει η κυβερνητική πλειοψηφία της Γερμανίας είναι στην ουσία μια ευρωπαϊκή κρίση ενώ η έκβασή της θα επηρεάσει καθοριστικά την πορεία της ΕΕ στο σύνολό της. Αυτή τη φορά η Άνγκελα Μέρκελ έχει απέναντί της έναν άτεγκτο -όσο και ο Ματέο Σαλβίνι- γερμανό πολιτικό, η στάση του οποίου όσον αφορά το Προσφυγικό, πιθανώς να αποτελεί τη μεγαλύτερη πρόκληση που έχει κληθεί να αντιμετωπίσει η γερμανίδα καγκελάριος από τότε που ανέλαβε την εξουσία. Και η στρατηγική της –«στρατηγική της αναβολής», επισημαίνει ο Βόλφγκανγκ Μίνχαου των Financial Times– δέχεται σημαντικά πλήγματα. Τον ρόλο του Σαλβίνι στη Γερμανία έχει αναλάβει να παίξει ο Χόρστ Ζεεχόφερ, υπουργός Εσωτερικών (όπως και ο ακροδεξιός ιταλός πολιτικός) και επικεφαλής των Χριστιανοκοινωνιστών της Βαυαρίας, αδελφό κόμμα του CDU της Άνγκελα Μέρκελ.

Ο Ζεεχόφερ τάσσεται υπέρ της επαναπροώθησης προσφύγων και μεταναστών που έχουν ήδη καταθέσει αίτηση χορήγησης ασύλου σε άλλες χώρες της ΕΕ και την Δευτέρα έδωσε διορία 15 ημερών στην καγκελάριο ώστε να λάβει τις όποιες αποφάσεις της. Η Μέρκελ, αντιθέτως, ευελπιστεί να καταλήξει σε μια «ευρωπαϊκή λύση» όσον αφορά τη χορήγηση ασύλου κατά την επικείμενη σύνοδο κορυφής της ΕΕ που θα πραγματοποιηθεί την επόμενη εβδομάδα.

Αλλά οι Χριστιανοκοινωνιστές εμφανίζονται ιδιαίτερα επιφυλακτικοί: η καγκελάριος τρία χρόνια προσπαθεί αλλά αδυνατεί να καταλήξει σε μια πανευρωπαϊκή συμφωνία, οπότε γιατί να το καταφέρει τώρα; – διερωτώνται, και τάσσονται ανοιχτά, πλέον, υπέρ μιας μονομερούς απάντησης στο ζήτημα των προσφύγων και των μεταναστών, όντας έτοιμοι να συμπαραταχθούν με τον άξονα του Ματέο Σαλβίνι και του αυστριακού καγκελάριου Σεμπάστιαν Κουρτς.

Σύμφωνα με τον Μινχάου το δίλημμα μεταξύ μιας μονομερούς ή συλλογικής διαχείρισης του Προσφυγικού «αποτελεί την πιο κρίσιμη αντιπαράθεση της ευρωπαϊκής πολιτικής». Θεωρητικά, η Μέρκελ θα μπορούσε να καταλήξει σε μια κοινή ευρωπαϊκή λύση για το Προσφυγικό. Αλλά για να συμβεί αυτό θα πρέπει να προσφέρει σημαντικά ανταλλάγματα στους Ιταλούς (για τον προϋπολογισμό), στους Έλληνες (για το χρέος) αλλά και στη Γαλλία (για τις μεταρρυθμίσεις). Και ο γερμανός αναλυτής, ως συνήθως, δεν είναι ιδιαίτερα αισιόδοξος, «δεν διακρίνω καμία πιθανότητα για τη Γερμανία να μπορέσει να προσφέρει τα απαραίτητα ανταλλάγματα για μια ευρεία συμφωνία όσον αφορά τους πρόσφυγες», γράφει χαρακτηριστικά. Για αυτόν τον λόγο η φωτογραφία από την πρόσφατη σύνοδο του G7 στην οποία η Άνγκελα Μέρκελ απεικονίζεται να στέκεται ανυποχώρητη απέναντι στον Ντόναλντ Τραμπ είναι μια «οπτική ψευδαίσθηση». Γιατί η γερμανίδα καγκελάριος «δεν αντιστέκεται σε κανέναν, ούτε καν στον κ. Ζεεχόφερ».

 Χρέη… «Ματέο Σαλβίνι» φέρεται πως ανέλαβε ο γερμανός υπουργός Εσωτερικών Χορστ Ζεεχόφερ. Φωτογραφία: Reuters

Έως την 20η Ιανουαρίου του 2017 ο Σόλομον Λάρτεϊ και ο Ρέτζιναλντ Γιανγκ Τζούνιορ θεωρούσαν πως η εργασία τους είναι κάθε άλλο παρά ανιαρή. Επί δεκαετίες περνούσαν το κατώφλι του Old Executive Office Building και εργάζονταν πάνω στα επίσημα έγγραφα και λοιπά ντοκουμέντα του εκάστοτε προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών που επρόκειτο να αποτελέσουν κομμάτι της σύγχρονης αμερικανικής ιστορίας. Αλλά όλα άλλαξαν άρδην για τους δύο έμπειρους αρχειοθέτες και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας τους, μετά την κατάληψη του Λευκού Οίκου από τον Ντόναλντ Τραμπ. Και όλα όσα αναφέρει σε σχετικό ρεπορτάζ το Politico, επιβεβαιώνουν αυτό που όλοι, πλέον, γνωρίζουμε: ότι ο 45ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών έχει τις δικές του ιδιότυπες συνήθειες αλλά και μανίες. Όσον αφορά τη διαδικασία αρχειοθέτησης, για παράδειγμα, ο Τραμπ για λόγους που μάλλον μόνον ο ίδιος γνωρίζει, προβαίνει συχνά στην καταστροφή πολλών από τα επίσημα έγγραφα που περνάνε από τα χέρια του όταν κάθεται στο οβάλ γραφείο.

Κάποιες φορές οι δύο βετεράνοι κρατικοί αξιωματούχοι τα έβρισκαν σκισμένα στη μέση ενώ αρκετές ήταν και οι περιπτώσεις που ο πρόεδρος μετέτρεπε πάσης φύσεως έγγραφα σε κομφετί, όπως έκανε, για παράδειγμα, με μια επιστολή του επικεφαλής των Δημοκρατικών στη Γερουσία Τσακ Σούμερ. Και κάθε απόπειρα να εξηγήσουν στον Ντόναλντ Τραμπ ότι με βάση τη σχετική νομοθεσία για τα προεδρικά αρχεία (Presidential Records Act) όλα τα υπομνήματα, όλες οι επιστολές και όλα τα email που αποστέλλει και λαμβάνει ο (εκάστοτε) πρόεδρος πρέπει να φυλάσσονται και να αρχειοθετούνται, υπήρξε μάταιη.

Για τον λόγο αυτό ο Λάρτεϊ και ο Γιανγκ, μαζί με τους συνεργάτες τους αναγκάστηκαν να λάβουν έκτακτα μέτρα και να οπλιστούν με δεκάδες ρολά σελοτέιπ και γερές δόσεις υπομονής. Έως τον περασμένο Απρίλιο, όταν δίχως καμία προειδοποίηση οι δύο έμπειροι αρχειοθέτες του Λευκού Οίκου εξαναγκάστηκαν να υπογράψουν την παραίτησή τους. Αμφότεροι εξακολουθούν να μην γνωρίζουν τους λόγους της απομάκρυνσής τους.

Όσο χαίρεται όταν υπογράφει διατάγματα άλλο τόσο φέρεται πως αρέσκεται να σκίζει επίσημα προεδρικά έγγραφα ο Ντόναλντ Τραμπ. Φωτογραφία: Reuters

Μια θέση στο Δημόσιο είναι παντοτινή και στην Ισπανία, μας πληροφορεί η La Repubblica, ακόμα και για κάποιον που υπήρξε για επτά χρόνια επικεφαλής ενός από τα πιο ισχυρά κράτη της ΕΕ, συνομιλούσε ισότιμα με τους παγκόσμιους ηγέτες και βρισκόταν επί δεκαετίες στα υψηλά κλιμάκια της εξουσίας. Αφότου αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το Παλάθιο ντε λα Μονκλόα και τη διακυβέρνηση της Ισπανίας, δεν χρειάστηκε περισσότερο από δύο εβδομάδες για να αποφασίσει πως έχει τελειώσει με την πολιτική αλλά και να ανακοινώσει, προς έκπληξη της πλειονότητας των Ισπανών, πως θέλει να επιστρέψει στην παλιά του εργασία.

Εντύπωση, όμως, δεν προκαλεί τόσο η εν λόγω απόφαση του Μαριάνο Ραχόι όσο η εργασία με την οποία ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία. Στην ηλικία των 24 ετών κατάφερε να γίνει, έπειτα μάλιστα από σχετικό διαγωνισμό, ο νεότερος αξιωματούχος της υπηρεσίας κτηματολογίου της Ισπανίας. Ακόμα και όταν ήταν ο πιο ισχυρός άνθρωπος στη χώρα, μιλούσε πάντα με νοσταλγία για εκείνη την περίοδο, δηλώνοντας πως «ποτέ δεν κέρδισα τόσα όσα τότε». Αρχικά εργάστηκε στη Βιλαφράνκα, στην επαρχία του Λεόν, πόλη όπου ο Ραχόι είχε ζήσει κατά το παρελθόν, ενώ στη συνέχεια στο Παντρόν, κοντά στη Λα Κορούνια,  στην αυτόνομη κοινότητα της δικιάς του Γαλικίας. Έως ότου εγκατέλειψε τη θέση του για να συμμετέχει στην τοπική κυβέρνηση.

Μετά την πτώση της, όμως, ο Ραχόι επέστρεψε στην αρχική του εργασία, στην Σάντα Πόλα, αυτήν τη φορά, μια παραθαλάσσια πόλη στην περιφέρεια της Αλικάντε στη Βαλένθια. Και εκεί αναμένεται πως θα επιστρέψει ξανά, εκτός και εάν ζητήσει ο ίδιος να μετατεθεί – έπειτα από 28 χρόνια που πρωταγωνίστησε στην πολιτική ζωή της Ισπανίας.

O Μαριάνο Ραχόι κατά την οριστική του αποχώρηση από το κοινοβούλιο και την πολιτική. Φωτογραφία: Reuters