Ο Λάζαρος Στεφανίδης ήταν αθλητής της ελευθέρας πάλης στα 68 κιλά. Από τους καλύτερους της εποχής του. Οι επιδόσεις του, του έδιναν το δικαίωμα να ονειρεύεται τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας (1980). Ηθελε τόσο πολύ να εξασφαλίσει αυτή την πρόκριση, ώστε είχε υπερβεί τα όρια της ανθρώπινης αντοχής: στις προπονήσεις, αλλά και στους αγώνες. Συχνά πάλευε με αθλητές πιο βαρείς από εκείνον. Εκανε και κατς, ερασιτεχνικά. Ο αυχένας του ήταν υπερβολικά ταλαιπωρημένος, όμως εκείνος, ανυποψίαστος, συνέχιζε στους ίδιους ρυθμούς. Μέχρι την αποφράδα μέρα που η ζωή του άλλαξε για πάντα, καθώς ξεφάντωνε σε ένα πανηγύρι στον Σοχό, έξω από τη Θεσσαλονίκη, το καλοκαίρι του 1979.

Σπαστική τετραπάρεση. Του ήταν αδύνατον, στα 21 του, να αποδεχτεί ότι θα περνούσε το υπόλοιπο της ζωής του καθηλωμένος σε αμαξίδιο. Του πήρε πολύ καιρό να συμβιβαστεί με τη ζοφερή πραγματικότητα. Τα δύο τρία πρώτα χρόνια δεν μπορούσε να κουνήσει χέρια και πόδια. Χρειάστηκε σχεδόν μια δεκαετία για να συνέλθει από το «σοκ». Αναζητούσε ένα κίνητρο, κάτι για το οποίο θα άξιζε να προσπαθήσει, να ζήσει ξανά. Το βρήκε στην αγάπη του για τον αθλητισμό. Η κατάστασή του δεν του επέτρεπε να ασχοληθεί με την πάλη, κι έτσι στράφηκε στον στίβο.

Σύντομα, βρήκε έναν ρόλο που τον «γέμισε» ακόμη περισσότερο: του προπονητή. Τις τρεις τελευταίες δεκαετίες πέρασαν από τα χέρια του και εξελίχθηκαν σε πρωταθλητές αμέτρητοι αθλητές με αναπηρία, ενώ το 2005 ίδρυσε τον δικό του αθλητικό σύλλογο, «ΑΣ Λάζαρος Στεφανίδης Ο Μακεδόνας», που εδρεύει στη Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης και στεγάζει στις αθλητικές του εγκαταστάσεις τα όνειρα και τις φιλοδοξίες τουλάχιστον 80 ΑμεΑ σε καθημερινή βάση.

Αυτές τις μέρες, πέντε «μαθητές» του θα εκπροσωπήσουν την Ελλάδα στους Παραολυμπιακούς του Τόκιο. Στο Ρίο ντε Τζανέιρο, πριν από πέντε χρόνια, δικοί του αθλητές κατέκτησαν τέσσερα μετάλλια. Στη σφαίρα, μάλιστα, που είναι το άθλημά του, ο Κωνσταντινίδης και ο Ζησίδης κατέλαβαν την πρώτη και τη δεύτερη θέση, αντίστοιχα, στην κατηγορία F-32. Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας έχει συμμετάσχει και στους Παραολυμπιακούς του Πεκίνου και του Λονδίνου. Πάντοτε με την ιδιότητα του προπονητή. Αλλά τώρα, στο Τόκιο, πήγε (και) ως αθλητής. Γιατί άλλαξε συνήθειες στα 64 του χρόνια;

Για να γράψει ιστορία. Για να γίνει ο πρώτος αθλητής στα χρονικά της διοργάνωσης που θα αγωνιστεί μαζί με τον γιο του. Και, μάλιστα, στο ίδιο άθλημα. Αν και σε διαφορετικές κατηγορίες. Ο Λάζαρος (στην F33) θα ρίξει σφαίρα τριών κιλών, ενώ ο 22χρονος Λεόντιος (στην F-20), 7,260 κιλών.

Ο Λεόντιος έχει μαθησιακή δυσκολία. Δεν τα πήγαινε καλά με τα γράμματα, και από μικρός ακολούθησε τα χνάρια του πατέρα του. Ασχολήθηκε με τον στίβο. Αρχικώς με το ακόντιο και τον δίσκο, και, στη συνέχεια, με τη σφαίρα. Εδώ και χρόνια προπονούνται μαζί. Είτε στη Θεσσαλονίκη, είτε στον τόπο καταγωγής τους (Ορφάνι Καβάλας), στο γήπεδο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Τον περασμένο Ιούνιο αγωνίστηκαν μαζί στο εξωτερικό (στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Πολωνίας), για πρώτη φορά. Ο πατέρας κατέλαβε την 4η θέση, και ο γιος την 5η.

Ο Στεφανίδης senior έχει κατακτήσει κι άλλες διεθνείς διακρίσεις. Ανάμεσά τους, ένα χάλκινο μετάλλιο σε Πανευρωπαϊκό, και μια 6η θέση σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Αλλά τώρα, στο Τόκιο, θα ζήσει την κορυφαία του στιγμή. Επειτα από αυτό που του συνέβη το καλοκαίρι του ’79, δεν πίστευε πως θα μπορούσε να νιώσει, ξανά, τόσο ευτυχισμένος.

Στο Τόκιο βρίσκονται άλλοι 42 έλληνες αθλητές και αθλήτριες, οι οποίοι θα αγωνιστούν σε 11 αθλήματα. Ανάμεσά τους, ο «χρυσός» Παραολυμπιονίκης του Ρίο, Δημοσθένης Μιχαλεντζάκης, και ο κάτοχος τριών μεταλλίων σε Παραολυμπιακούς Αγώνες, Αριστείδης Μακροδημήτρης, που θα πάρουν μέρος στην αυριανή (Τετάρτη) πρώτη μέρα της δράσης, στα προκριματικά της κολύμβησης. Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο, το 2016, η Ελλάδα είχε κατακτήσει 13 μετάλλια (5 χρυσά, 4 ασημένια, 4 χάλκινα), καταλαμβάνοντας την 24η θέση στη γενική κατάταξη – τη δεύτερη καλύτερη μετά την 20η στο Πεκίνο.

Στην εξαμελή Παραολυμπιακή Ομάδα Προσφύγων θα συναντήσουμε δύο αθλητές που διαμένουν στην Ελλάδα. Ο Ιμπραΐμ Αλ Χουσεΐν, από τη Συρία, θα αγωνιστεί στην κολύμβηση – συμμετείχε και στην ομάδα που είχε ταξιδέψει το 2016 στο Ρίο. Η Αλία Ισσα, με καταγωγή από τη Συρία κι εκείνη, είναι η πρώτη γυναίκα που συμμετέχει στην Παραολυμπιακή Ομάδα Προσφύγων. Η 20χρονη αθλήτρια θα διαγωνιστεί στη ρίψη κορίνας.

Στους 16ους Παραολυμπιακούς Αγώνες (24 Αυγούστου – 5 Σεπτεμβρίου) θα λάβουν μέρος περίπου 4.400 αθλητές και αθλήτριες, από 136 χώρες, σε 22 αθλήματα. Οπως και στους Ολυμπιακούς, που διεξήχθησαν στο Τόκιο, δεν θα υπάρχουν θεατές, πέρα από έναν περιορισμένο αριθμό μαθητών σχολείων. Για πρώτη φορά, όμως, η εικόνα από τους «Αγώνες των Δυνατών» θα φτάσει σε όλο τον Κόσμο, σε ένα δυνητικό τηλεοπτικό κοινό τεσσάρων δισεκατομμυρίων ανθρώπων, όπως τόνισε ο πρόεδρος της Διεθνούς Παραολυμπιακής Επιτροπής (IPC), Αντριου Πάρσονς.

Στην Ελλάδα θα μεταδοθούν από την ΕΡΤ (ΕΡΤ2), αλλά και ψηφιακά από τα αθλητικά κανάλια ΕΡΤ Sports (ERTFLIX).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News